,,Imieniny'' to kawałek życia Róży Pyziak, w którym poznajemy głębiej (z trochę innej strony) samą główną bohaterkę, jak i poboczne postacie.

Od razu co rzuciło mi się w oczy jest denerwujące zachowanie Laury. Czy tylko ja czytając o jej wybrykach i kaprysach, miałam ochotę powiedzieć jej prosto w twarz co o niej sądzę? No cóż...
Książka jest pełna rodzinnej atmosfery ze strony Borejków, aż chciałabym się do nich wprowadzić na kilka dni i
usiąść przy kuchennym stole w obstawie całej ich gromady, nie jest to zresztą nowość. Nic dodać, nic ująć.
Za to, perypetie samej Pyzy, nie zawierały wielkich uniesień, ale przybierały nieoczekiwany kierunek, dzięki czemu akcja była ciekawa i zaskakująca. Nie będzie brakowało w niej wielu absztyfikantów, ale tylko tyle zdradzę.

Wśród nastrojów bohaterów pojawi się miłość, zaufanie, ale też zazdrość, które ostatnie zostanie stłumione przez niezawodnego Ignacego Borejko, dzięki któremu zrozumiemy lepiej postępowanie postaci, jak i samych siebie.
I w efekcie końcowym nawet Tygrysek przekonał mnie do siebie.

,,Imieniny'' to kawałek życia Róży Pyziak, w którym poznajemy głębiej (z trochę innej strony) samą główną bohaterkę, jak i poboczne postacie.

Od razu co rzuciło mi się w oczy jest denerwujące zachowanie Laury. Czy tylko ja czytając o jej wybrykach i kaprysach, miałam ochotę powiedzieć jej prosto w twarz co o niej sądzę? No cóż...
Książka jest pełna rodzinnej atmosfery ze...