Tak naprawdę to sama nie wiem, dlaczego tak długo zbierałam się z przeczytaniem tych cudownych opowieści. Przecież to jest klasyka literatury dziecięcej, a u mnie stała i kurzyła się prawie 5 czy 6 lat. To jest zaskakujące i z mojej strony przerażające. Szczerze żałuję, że nie sięgnęłam po nie kilka lat wcześniej... Z pewnością spodobałyby mi się jeszcze bardziej.

Narnia to piękny, magiczny i zaczarowany świat, w którym praktycznie wszystko jest możliwe. Mówiące zwierzęta, cudowne krajobrazy oraz czary wywołują zachwyt w każdej osobie, która się na nie natknie. Jednak kraj pełen magii i cudowności nie jest idealny. Zawsze zdarzy się ktoś kto przejdzie na ścieżkę zła. W ciężkich i trudnych przypadkach mieszkańcom Narnii z pomocą przychodzą ludzie, a nawet sam Aslan. Kim on jest? Czy, aby na pewno można mu zaufać? Co może zdarzyć się w tak wspaniałym świecie jakim jest Narnia?

Już na wstępie mogłam napisać, że pokochałam świat stworzony przez pana Lewisa. Aslana, Łucję, Piotra, Łamigłówka, Eustachego, Polę i jeszcze wielu, wielu innych bohaterów (z wyjątkiem głupiej małpy, Zuzanny i tych wszystkich innych złych postaci, które się w książce pojawiły). Pokochałam drzewo owocowe, wodospad, który mi się, w którymś momencie przewinął... Ahh... Bardzo, bardzo, bardzo chciałabym znaleźć się w magicznej Narnii chociażby na chwilę. Jak na razie pozostaje mi tylko książka, ale mimo swojego wieku jeszcze mam nadzieję!

Prosty język oraz widoczne nawiązanie do Biblii, którego licznie się naszukałam, nie przeszkadzało mi w rozkoszowaniu się każdym słowem płynącym z książki. Wszystkie opowieści nie są pustymi historyjkami o magicznym świecie. Każda z nich wnosi coś do naszego życia. Autor sprytnie w dialogach między bohaterami wplata życiowe prawdy, które dla młodszych czytelników mogą zostać niezauważone, jednak dla nas mają ogromne znaczenie. Pozwalają nam przystanąć i solidnie się nad nimi zastanowić.

Zbiór opowiadań stworzony przez pana Lewisa bardzo mi się spodobał. Posiada lepsze i gorsze historie, jednak znacznie przeważają te pierwsze. Do Narnii z pewnością wrócę jeszcze nie raz i z pewnością nie sama. Polecam ją wszystkim, nie tylko dzieciom. Podobnie jak ja przeżyjcie te przygody, gdyż uważam, że warto.

Tak naprawdę to sama nie wiem, dlaczego tak długo zbierałam się z przeczytaniem tych cudownych opowieści. Przecież to jest klasyka literatury dziecięcej, a u mnie stała i kurzyła się prawie 5 czy 6 lat. To jest zaskakujące i z mojej strony przerażające. Szczerze żałuję, że nie sięgnęłam po nie kilka lat wcześniej... Z pewnością spodobałyby mi się jeszcze bardziej.

Narnia...