I właśnie przy tego typu książkach mam największe problemy z napisaniem recenzji. Skąd to się bierze? Może to przez sam fakt, że czytałam o autentyczny, świecie, czasach, osobach. O ludziach, których teraz brakuje w Polsce, którzy poświęcili życie za ojczyznę, w imię wielkich spraw. Mam tak ogromny natłok myśli, że nie wiem od czego zacząć.


W "Kamieniach na szaniec" autor skupił się na trzech głównych autentycznych postaciach - Alku, Rudym i Zośce. Aleksy Dawidowski (Alek) był wiecznie roześmianym, "zabieganym", chętnym do wszystkiego młodzieńcem. Jego optymizm wręcz się z niego wylewał, dlatego chłopak był pocieszeniem dla swoich towarzyszy nawet w najgorszych chwilach. Tadeusz Zawadzki (Zośka) był urodzonym dowódcą. Zawsze opanowany, pomocny i zarazem skryty w sobie. Nikt, tak ja on, nie potrafił zaplanować działania. Pod każdym względem niemal perfekcyjny. Jan Bytnar (Rudy) największy przyjaciel Zośki, wieczny "konkurent" Alka, przeze mnie nazwany "polskim Einstein`em", albo "polskim MacGyver`em". Facet złota rączka. Niezwykle inteligentny, odważny i sympatyczny, podobnie jak jego (powyżsi) koledzy.


Wszyscy trzej, razem, doświadczyli okrucieństwa II wojny światowej. Jednak bierne przyglądanie się nie było w ich stylu. Jako harcerze i patrioci czuli się zobowiązani walczyć za ojczyznę. Żaden z nich na początku nie przypuszczał, że kiedyś sławić ich będzie całą Polska.

Książka "Kamienie na szaniec" opowiada właśnie o ich bohaterskich wyczynach; począwszy do Małego Sabotażu, czyli m.in. "wypadów na miasto" w celu zwinięcia niemieckich flag, malowania na murach napisów np. kotwicy Polski Walczącej, żółwia "pracuj wolno", "Niemcy leżą na wszystkich frontach", karykatur Hitlera itp.

Czytając powieść, niejednokrotnie się uśmiechałam i kibicowałam głównym bohaterom, miałam dreszczyk, gdy znajdowali się oni nie raz w niemałym niebezpieczeństwie, roniłam gorzkie łzy, gdy musiałam się z nimi pożegnać.

Jest to jedna z tych lektur szkolnych, które przypadły mi do gustu i zmusiły mój leniwy móżdżek do (przynajmniej) minimalnego wysiłku.

Młodzież powinna czytać tego typu dzieła, by zdać sobie sprawę z tego, jak cierpieli nasi przodkowie, zwłaszcza ci, którzy walczyli i oddawali życie za naszą ojczyznę. Teraz się tak zastanawiam, ciekawe kim byłaby i czego by jeszcze dokonała ta wspaniała trójka, gdyby żyła. Pewnie teraz przewracają się w grobach, jak widzą, co się dzieje z Polską...Brakuje nam takich ludzi, oj brakuje.


recenzja opublikowana na moim blogu http://www.magica-mundi.blogspot.com/

I właśnie przy tego typu książkach mam największe problemy z napisaniem recenzji. Skąd to się bierze? Może to przez sam fakt, że czytałam o autentyczny, świecie, czasach, osobach. O ludziach, których teraz brakuje w Polsce, którzy poświęcili życie za ojczyznę, w imię wielkich spraw. Mam tak ogromny natłok myśli, że nie wiem od czego zacząć.


W "Kamieniach na szaniec" autor...