Cudownym językiem pisał Makuszyński. Mam wrażenie, że dzisiaj już nikt tak nie pisze. Z takim humorem, lekkością, gracją. Ewcia jest przeurocza, jej przygody zabawne, ale nie mogłam przestać myśleć, że to wszystko się działo w 1933 roku, a za 6 lat w świecie Ewy rozpęta się piekło...

Cudownym językiem pisał Makuszyński. Mam wrażenie, że dzisiaj już nikt tak nie pisze. Z takim humorem, lekkością, gracją. Ewcia jest przeurocza, jej przygody zabawne, ale nie mogłam przestać myśleć, że to wszystko się działo w 1933 roku, a za 6 lat w świecie Ewy rozpęta się piekło...

Ewa Tyszowska jest szesnastolatką wychowywaną w międzywojennej Warszawie przez ojca (lekarza chorób zakaźnych) i ciocię (właściwie gosposię). Nie przelewa im się, ale bardzo dbają o siebie nawzajem. Ojciec Ewci dostaje propozycję wyjazdu do Chin i badania tam cholery, a córka bardzo dojrzale każe mu jechać i zostaje w Warszawie pod opieką sąsiadki, pani Szubartowej. A to dopiero początek przygód, bo Ewa nie umie usiedzieć spokojnie. Bardzo szybko przenosi się do Zawickich - przeuroczej pani, którą Tyszowski niegdyś wyleczył i jej niezwykłego syna malarza. Ewa i Jerzy szybko się dogadują i w atmosferze przekomarzanek pomagają sobie wzajemnie.
To niezwykle ciepła i pełna humoru powieść. Przy niektórych dialogach Ewci i Jerzego nie mogłam się powstrzymać od śmiechu, tak były urocze. Książka pokazuje, że nie trzeba być dorosłym i poważnym, by mieć złote serce i pomagać ludziom. Uczy też, że nie należy oceniać po okładce. Mam wrażenie, że szaleństw było w niej mało, ale uważam, że była naprawdę świetna. Potrzebujemy takich pisarzy jak Makuszyński, żeby osłodzić sobie trochę rzeczywistość. Dodatkowym atutem był lektor audiobooka - Wojciech Malajkat, którego interpretacja pozwoliła zapaść się w świat międzywojennej Warszawy.

Ewa Tyszowska jest szesnastolatką wychowywaną w międzywojennej Warszawie przez ojca (lekarza chorób zakaźnych) i ciocię (właściwie gosposię). Nie przelewa im się, ale bardzo dbają o siebie nawzajem. Ojciec Ewci dostaje propozycję wyjazdu do Chin i badania tam cholery, a córka bardzo dojrzale każe mu jechać i zostaje w Warszawie pod opieką sąsiadki, pani Szubartowej. A to...

Świetnie się bawiłam podczas tej lektury. To zaskakujące jak pogodnie potrafi pisać Makuszyński, kiedy człowiek zastanowi się, w jakich latach były pisane Szaleństwa panny Ewy. Język, fabuła, postaci - wszystko mnie urzekło. Ma w sobie ta książka jakąś magię i nadzieję, że wszystko się zawsze jakoś ułoży.

Świetnie się bawiłam podczas tej lektury. To zaskakujące jak pogodnie potrafi pisać Makuszyński, kiedy człowiek zastanowi się, w jakich latach były pisane Szaleństwa panny Ewy. Język, fabuła, postaci - wszystko mnie urzekło. Ma w sobie ta książka jakąś magię i nadzieję, że wszystko się zawsze jakoś ułoży.

Urocza, pełna ciepła książka, która rozbawi i wzruszy. Jest to idealny przykład literatury, która otula, daje nadzieję i przywraca wiarę w ludzi. Mimo że fabuła jest mało prawdopodobna, a bohaterowie przerysowani, jest to taka słodko-gorzka opowieść, która raz na jakiś czas po prostu jest potrzebna.

Urocza, pełna ciepła książka, która rozbawi i wzruszy. Jest to idealny przykład literatury, która otula, daje nadzieję i przywraca wiarę w ludzi. Mimo że fabuła jest mało prawdopodobna, a bohaterowie przerysowani, jest to taka słodko-gorzka opowieść, która raz na jakiś czas po prostu jest potrzebna.

Tutułowa Ewa jest przesympatyczna, istne utrapienie, fabuła pełna przygód, ciepła i optymistyczna.

Tutułowa Ewa jest przesympatyczna, istne utrapienie, fabuła pełna przygód, ciepła i optymistyczna.

Jeżeli to nie jest definicja komfortowej książki, to nie wiem, co nią jest. Humor i ciepło bijące z tej historii sprawiają, że czytalnik nie może przestać się uśmiechać

Jeżeli to nie jest definicja komfortowej książki, to nie wiem, co nią jest. Humor i ciepło bijące z tej historii sprawiają, że czytalnik nie może przestać się uśmiechać

Kolejna książka Makuszyńskiego za mną.
I kolejna czytana z uśmiechem na twarzy, i w duszy.
I wcale nie przeszkadza mi szablonowość tych powieści, bo to, jakim językiem operuje Makuszyński, jego dowcip, żart i puszczanie oka do czytelnika - rekompensuje przewidywalną fabułę i schematyczny profil bohaterów.

Optymizm, radość życia, wola działania to niewątpliwe atuty tego utworu. A opis pani Szymbartowej od razu przywodzi na myśl niedoścignioną w swojej randze panią Dulską.

„Szaleństwa…” w mojej Makuszyńskiej hierarchii stoją najwyżej albo na równi z „Szatanem z siódmej klasy”.

Kolejna książka Makuszyńskiego za mną.
I kolejna czytana z uśmiechem na twarzy, i w duszy.
I wcale nie przeszkadza mi szablonowość tych powieści, bo to, jakim językiem operuje Makuszyński, jego dowcip, żart i puszczanie oka do czytelnika - rekompensuje przewidywalną fabułę i schematyczny profil bohaterów.

Optymizm, radość życia, wola działania to niewątpliwe atuty tego...

Opowieść o perypetiach nastoletniej Ewy, która dawała ludziom dobro i otrzymywała od nich w zamian to samo dobro. Powieść uczy młodych ludzi, że w każdym człowieku tkwi coś dobrego, trzeba tylko umieć to wydobyć na światło dzienne. Ewa to umiała, dzięki niej źli ludzie stawali się dobrymi. Wspaniała książka.

Opowieść o perypetiach nastoletniej Ewy, która dawała ludziom dobro i otrzymywała od nich w zamian to samo dobro. Powieść uczy młodych ludzi, że w każdym człowieku tkwi coś dobrego, trzeba tylko umieć to wydobyć na światło dzienne. Ewa to umiała, dzięki niej źli ludzie stawali się dobrymi. Wspaniała książka.

˚ ༘𝗢𝗽𝗶𝗻𝗶𝗮 𝗼 𝗦𝘇𝗮𝗹𝗲𝗻𝘀𝘁𝘄𝗮𝗰𝗵 𝗽𝗮𝗻𝗻𝘆 𝗘𝘄𝘆

Q: Jakie książki kojarzą wam się z ciepłem?

,,Szaleństwa panny Ewy" opowiadają o Ewie. Jej tata leczy cholerę i dostaje propozycję leczenia w Chinach. Ciocia mieszkająca z Ewą i ją wychowująca niestety nie może z nią nadal mieszkać. Przez co Ewa trafia do Szymborskich.

Miałam już kilka podejść do tej pozycji i wkońcu udało mi się ją skończyć. Sama akcja i życie Panny Ewy były bardzo ciekawe, jednak napisane trudnym językiem. Nie mam się do czego przyczepić. Świat i bohaterowie byli bardzo dobrze wykreowani I ich pokochałam, ale wszystko psuł język jakim Książka ta była napisana. Nie mogłam zrozumieć niektórych stwierdzeń (co się nie działo jak czytałam ,,Awanturę o Basię" tego samego autora) przez co trudniej mi się czytało. Sama książka była bardzo dobra, ale niektórymi momentami czyta się ją aby czytać.

˚ ༘𝗢𝗽𝗶𝗻𝗶𝗮 𝗼 𝗦𝘇𝗮𝗹𝗲𝗻𝘀𝘁𝘄𝗮𝗰𝗵 𝗽𝗮𝗻𝗻𝘆 𝗘𝘄𝘆

Q: Jakie książki kojarzą wam się z ciepłem?

,,Szaleństwa panny Ewy" opowiadają o Ewie. Jej tata leczy cholerę i dostaje propozycję leczenia w Chinach. Ciocia mieszkająca z Ewą i ją wychowująca niestety nie może z nią nadal mieszkać. Przez co Ewa trafia do Szymborskich.

Miałam już kilka podejść do tej pozycji i wkońcu udało mi się ją...

Historia Ewy, młodej, trochę szalonej dziewczyny o dobrym sercu i radości życia. Ewa wykorzystując swój spryt i dobroć odmieniła życie dopiero co poznanym przyjaciołom. Książka napisana lekkim językiem, z dużą dawką humoru.

Historia Ewy, młodej, trochę szalonej dziewczyny o dobrym sercu i radości życia. Ewa wykorzystując swój spryt i dobroć odmieniła życie dopiero co poznanym przyjaciołom. Książka napisana lekkim językiem, z dużą dawką humoru.