Czytałam ją zadziwiająco długo. Myślę, że było to pół roku. I powodem z pewnością nie była treść, język pisania. Nie. Wręcz przeciwnie. Usilnie próbowałam dawkować sobie tę przyjemność po parę stron, by za szybko jej nie skończyć. Owszem, umierałam z niecierpliwości. Chciałam wiedzieć, jak się zakończy. Co będzie z Leo? Co będzie z małżeństwem Emmi? I nagle nadeszła ta chwila. Ich wielkie spotkanie, a dla mnie noc zakończenia książki. Efekt? Niedowierzanie. Nie, to takie niedopowiedzenie. Ja byłam w szoku! Łzy spłynęły mi dobrą chwilę po zamknięciu książki. Po prostu nie wierzę, że tak może się skończyć. Natychmiast ruszyłam przez pokój do regału z książkami, po kolejną część. I także tą będę dawkować powolnie przez parę miesięcy, by za szybko nie skończyć takiej przyjemności.

A dla tych, co to twierdzą, że kolejna książka z serii "Samotność w sieci" mówię otwarcie - mylicie się i nie wiecie jak bardzo! Ktoś, kto nigdy nie przeżył Internetowego romansu duchowego, nie zrozumie do końca emocji. Ktoś, kto nigdy nie zaryzykował kilkumiesięcznej (w moim przypadku kilkuletniej) przyjaźni stricte wirtualnej na rzecz realnego spotkania, nie zrozumie jak wielkie to ryzyko. To nie kolejna "Samotność w sieci". To zupełnie inna książka opisująca budzące się uczucia tylko przez słowa, bez fizyczności - sama duchowość. Ona tylko pokazuje, że taka miłość także bywa możliwa, czy jej chcemy, czy nie. I na przekór innym.

Czytałam ją zadziwiająco długo. Myślę, że było to pół roku. I powodem z pewnością nie była treść, język pisania. Nie. Wręcz przeciwnie. Usilnie próbowałam dawkować sobie tę przyjemność po parę stron, by za szybko jej nie skończyć. Owszem, umierałam z niecierpliwości. Chciałam wiedzieć, jak się zakończy. Co będzie z Leo? Co będzie z małżeństwem Emmi? I nagle nadeszła ta...