Żałuję. Bardzo żałuję, że dopiero teraz przeczytałam tą książkę...
Lubię koty. Zawsze jakiś sierściuch plątał się kiedyś w moim domu. Teraz niestety, nie mogę mieć "Żywego Okładu z Ciepłej Skórki" - jak zwykł mawiać mój Ojciec. Moje koty nie przepowiadały zgonów, moje koty dbały, żeby obolałe miejsca były wygrzane. Nie jeden raz przyglądałam się zadziwiona, jak moja kotka próbowała ułożyć się wygodnie na chorym biodrze mojej Siostry. Nic nie było w stanie jej w tym przeszkodzić.
Ale dość o tym. Żałuję z innego powodu. Książka ta to kompendium wiedzy na temat schorzenia, które często dotyka ludzi w podeszłym wieku. Schorzenia, które dotyka nie tylko ich, ale całe rodziny, które dotknęło moją Mamę także.
Mama już odeszła. A mnie pozostało poczucie winy, że zapracowana, zagoniona obowiązkmi traciłam cierpliwość, kiedy nie potrafiła przyjąć leków, nie wiedziała, że trzeba gryźć pokarm, zapominała, jak się połyka. Nie rozumiałam. Przepraszam.
Nie trafiłam na żadnego lekarza, który wyjaśniłby nam, rodzinie, na czym polega jej choroba, co odbierze, w jakim czasie.Tego dowiedziałam się dopiero od doktora Dosy. Dziękuję. Polecam wszystkim, bo każdy z nas ma to przed sobą, niestety.

Żałuję. Bardzo żałuję, że dopiero teraz przeczytałam tą książkę...
Lubię koty. Zawsze jakiś sierściuch plątał się kiedyś w moim domu. Teraz niestety, nie mogę mieć "Żywego Okładu z Ciepłej Skórki" - jak zwykł mawiać mój Ojciec. Moje koty nie przepowiadały zgonów, moje koty dbały, żeby obolałe miejsca były wygrzane. Nie jeden raz przyglądałam się zadziwiona, jak moja kotka...