Frey swoim słowem pozbawił mnie oddechu. Rozwalił totalnie. Wjechał do mojej głowy niczym rozpędzony skład towarowy i rozjechał na miazgę. Rozwalił ma milion małych kawałków... Emocje jakimi napisał tę książkę wlały się we mnie wszystkie, co do kropli. Nie wyciekły. Są. Siedzą. Utkwiły na dłużej. Pod skórą, pod powiekami, w głowie, w ustach. I niech tak zostanie. Nie sięgnę na razie po inną książkę. Muszę się poskładać, pozlepiać. Połączyć milion kawałków w jeden, w spójną całość. Czasami potrzeba takiej książki, która pomiesza emocje, która zrobi w głowie bałagan, totalnie rozwali. To był akurat ten moment. Właściwa książka we właściwym czasie. Żadna książka do tej pory nie zrobiła na mnie aż takiego wrażenia. Zadała mi ból. Pokaleczyła. Ale widocznie tego potrzebowałam bo mimo łez płynących po policzkach nie mogłam przestać czytać. Nie mogłam. Jestem w milionie małych kawałków...
Powtórzenia. Nagromadzenie powtórzeń bez przecinków, wyliczenia, epitety bez rozdzielania ich przecinkami, dialogi bez wyraźnego zaznaczenia, nie takie do jakich przywykłam, bardzo oszczędna interpunkcja, sporadyczne znaki zapytania, brak wykrzykników. To wszystko wprowadza elementy chaosu, pogmatwania, walki, szarpaniny, gonitwy myśli, czasem szeptu i ciszy, czasem krzyku i Furii. Ale jednak wszystko jasne, proste i dobitnie trafiające do umysłu. Osadzające się w zakamarkach mózgu i tętniące tam własnym życiem.

Zafundowałam sobie z Jamesem Alkoholikiem i Narkomanem i Przestępcą podróż w ciemność najciemniejszą z ciemnych w najczarniejszą czerń najgłębszą najgłębszą najgłębszą najstraszniejszą pier**loną dziurę. Ciemność ciemność ciemność. Nie żałuję. Kiedyś jeszcze wrócę tam gdzie ciemność ciemność ciemność najciemniejsza z ciemnych. Tam gdzie jednak wychodzi słońce i jest powietrze powietrze powietrze. A teraz robię to samo co James. "Zapalam papierosa i otwieram okno. Jest zimno, ale podoba mi się powietrze. Jest wolne." ...

Frey swoim słowem pozbawił mnie oddechu. Rozwalił totalnie. Wjechał do mojej głowy niczym rozpędzony skład towarowy i rozjechał na miazgę. Rozwalił ma milion małych kawałków... Emocje jakimi napisał tę książkę wlały się we mnie wszystkie, co do kropli. Nie wyciekły. Są. Siedzą. Utkwiły na dłużej. Pod skórą, pod powiekami, w głowie, w ustach. I niech tak zostanie. Nie sięgnę...