Książkę podzieliłabym na dwie części, "Wprowadzenie" i "Panorama". King jest znany z tego, ze lubi rozbudowywać wątki poboczne dotyczące historii życia, wspomnień bohaterów, ale teraz to przeszedł sam siebie. Pierwsza połowa książki dłużyła się niemiłosiernie, ok 200 stron (całość 480) nic tylko co Jack Torrance myslał, co robił, co wspominał, co czuł ble ble ble. A gdzie Danny, gdzie jasność? Gdzie hotel który miał mnie wciągnąć? Nawet kiedy jesteśmy już w Panoramie, pojawiają się pierwsze upiory, pierwszy dreszczyk to tylko na chwilę, a potem znowu Jack coś poszedł robić. Dopiero druga część nadała rozwinięcie akcji, coś się zaczęło dziać, Hotel zaczął przerażać. Cieszę się ze nie przerwałam książki po pierwszych 30, potem 100 i więcej stronach, powtarzałam sobie przecież to King, uwielbiamy go, dajmy mu szansę. I z owej szansy mój uwielbiany autor horrorów w końcu skorzystał, Panorama mnie pochłonęła. Książka warta przeczytania jak większość dzieł Kinga, z tym ze to jego wprowadzenie mocno przesadzone, aż nudne. Później jednak nie sposób się oderwać od małego Dannego, lokatorów hotelu i nawet Jack już tak nie denerwuje.

Książkę podzieliłabym na dwie części, "Wprowadzenie" i "Panorama". King jest znany z tego, ze lubi rozbudowywać wątki poboczne dotyczące historii życia, wspomnień bohaterów, ale teraz to przeszedł sam siebie. Pierwsza połowa książki dłużyła się niemiłosiernie, ok 200 stron (całość 480) nic tylko co Jack Torrance myslał, co robił, co wspominał, co czuł ble ble ble. A gdzie...