I znowu książka znaleziona przypadkowo w bibliotece, kusząca tytułem, opisem i okładką.
Często mam tak, że po przeczytaniu dwóch/trzech rozdziałów opatruję książkę etykietką: dobra/zła/średnia. Ta otrzymała ten trzeci tytuł. Czytało się całkiem dobrze, ale historia nie porywała i nie zaciekawiała jak niektóre. Potrafiłam przerwać w połowie rozdziału i wrócić do czytania dopiero na drugi dzień. To jednak się zmieniło im bliżej byłam jej końca.
Historia dość sztampowa. Trochę przypominała mi konwencją blogi z opowiadaniami fantasy, które niegdyś czytałam. Mamy tak jakby dwie historie - pierwsza opowiada o losie księżniczki Raisy, dziedziczki tronu, a w drugiej poznajemy Hana Branosleciarza, dawnego herszta gangu Łachmaniarzy. Obie potrzebują dość dużo czasu na rozkręcenie, ale w końcu czytelnik zaprzyjaźnia się z tymi postaciami i im kibicuje. Ciekawe było to, że bohaterowie spotykają się gdzieś w środku pierwszej części, jednak tylko na krótką chwilę, żeby później wrócić do swoich wątków opowieści.
Jak już wspomniałam fabuła dość oklepana, wszystko jednak rozkręca się pod koniec i dla ostatnich kilku rozdziałów naprawdę warto po tę książkę sięgnąć.
Bohaterowie są dobrze wykreowani. Oprócz głównych, bardzo barwne postacie poboczne - Ptaszyna, Micah, Lucjusz, Iwa, Amon.
Wykreowany świat przedstawiony, znowu, nie bardzo innowacyjny. Ale podoba mi się podział na czarowników, klany. Widać, że autorka poświęciła trochę czasu na wymyślenie tego świata, wojen, podziałów.
Kolejnym plusem będzie na pewno historia Króla Demona i Hanalei, legenda którą opowiadają sobie mieszkańcy Siedmiu Królestw od tysiąca lat, legendy, która w rzeczywistości okazała się całkiem inna niż wszyscy się spodziewali.
To co w książce mi nieco wadziło to dziwne przekleństwa. Niektóre były całkiem w porządku, ale te "Kości" jakoś do mnie nie przemawiały.
Książkę polecam fanom czystej fantastyki. Nie zrażać się początkowymi rozdziałami, później naprawdę się rozkręca. Ja chętnie przeczytam kontynuację.

I znowu książka znaleziona przypadkowo w bibliotece, kusząca tytułem, opisem i okładką.
Często mam tak, że po przeczytaniu dwóch/trzech rozdziałów opatruję książkę etykietką: dobra/zła/średnia. Ta otrzymała ten trzeci tytuł. Czytało się całkiem dobrze, ale historia nie porywała i nie zaciekawiała jak niektóre. Potrafiłam przerwać w połowie rozdziału i wrócić do czytania...