Mała książeczka, w właściwie rozbudowne opowiadanie. Przewrotne. Pomysłowe. Bolesne. O goryczy odkrywania prawdy o sobie i swoim życiu. Jonasz, emerytowany dziennikarz dostaje zleceni napisania biografii potentata prasowego, ale szczerze go nie cierpi, uważa za okropnego, samolubnego, egoistycznego człowieka. W miarę mierzenia się z tematem niechęć do opisywanej postaci zamienia się w czystą nienawiść. Jonasz choć pozbywa się zlecenia nie może pozbyć się nieoczekiwanego natręta. Obsesyjne mysli o nim prześladują go i dręczą. Jonasz postanawia więc na swoje potrzeby opisać go bez upiększeń, do bólu szczerze, a potem zapiski zniszczyć i zakopać na mitycznym kamiennym polu. Wtedy orientuje się, że tak naprawdę zmaga się ... z samym sobą. Prosta opowieść, która udawadnia po raz kolejny, jak wielkim filozofem była Tove Jansson.

Mała książeczka, w właściwie rozbudowne opowiadanie. Przewrotne. Pomysłowe. Bolesne. O goryczy odkrywania prawdy o sobie i swoim życiu. Jonasz, emerytowany dziennikarz dostaje zleceni napisania biografii potentata prasowego, ale szczerze go nie cierpi, uważa za okropnego, samolubnego, egoistycznego człowieka. W miarę mierzenia się z tematem niechęć do opisywanej postaci...

igrek był super

igrek był super

Naprawdę trudno wyjść z podziwu jak zręcznie i delikatnie Tove nakreśliła tak mocny i nasycony atmosferą obraz.
Chyba czytelnikom Muminków coś nie podeszło...

Naprawdę trudno wyjść z podziwu jak zręcznie i delikatnie Tove nakreśliła tak mocny i nasycony atmosferą obraz.
Chyba czytelnikom Muminków coś nie podeszło...