Czarny realizm magiczny. W swojej drugiej powieści David Peace łamie wszelkie zasady rządzące powieścią sensacyjną. Co więcej, robi to zajmując się dokonaniami autentycznego zbrodniarza – „Rzeźnika z Yorkshire”, oraz prowadzonemu przeciwko niemu policyjnemu i medialnemu śledztwo. Jednak tam, gdzie inni zajęli by się skrupulatnym odnotowywaniem kolejnych ofiar i ruchów policji oraz dziennikarzy, on maluje obraz rzeczywistości w której do tej rzezi doszło oraz wpływu, jaki miała na dotkniętych nią ludzi – nie tylko ofiary, ale też policjantów i dziennikarzy.
O ile pierwsze powieść Peace’a, „!974”. mogłaby nosić tytuł „Wściekłość”, o tyle do „1977” pasuje „Rozpacz”. Smutku jest tu co najmniej tyle samo, co napięcia. Ludzie – policjanci, dziennikarze i „zwykli zjadacze chleba” – są wobec rozlewającego się wokół nich zła bezradni. Przesiąkają nim. Obserwują krwawą orgię i rozpaczliwie oczekują nieuchronnego – kolejnej krwawej orgii. Na dodatek nikt tu nie jest bez winy. A uciekając od rzeczywistości trafiają do krain upiorów z przeszłości.
Największą zaletą, a jednocześnie największym problemem w czasie lektury, jest w „1977” pomieszanie porządków. Bohaterowie Peace’a poruszają się na Ziemi i w krainie, która dla wierzących może być czyśćcem, a może już piekłem. Duchy mieszają się z twardo stąpającymi po ziemi. Tsunami zła nad Zachodnim Yorkshire sprawia, że twardziele zaczynają płakać, a cynicy – modlić.
Ten mroczny, czarny jak smoła realizm magiczny stworzony przez Peace’a jest największą zaletą i jednocześnie największą wadą „1977”. Ta powieść to wyjście z getta prozy gatunkowej, efektowny dowód na to, że można tworzyć rzeczy emocjonujące i krwiste, a jednocześnie Pisać, a nie wypełniać rubryki gatunkowych schematów. Ale to także podjęcie potężnego pisarskiego ryzyka. Czytelnik prozy sensacyjnej łatwo odrzuci ten tekst – jest zbyt daleki od jego przyzwyczajeń, rozrywkowej strefy bezpieczeństwa. Natomiast dla konsumentów tzw. literatury wyższej powieść Peace’a może wciąż być tylko kryminałem. No bo czy Wybitna Proza może się zajmować nożami, młotkami i zamordowanymi prostytutkami?
Peace stworzył powieść o krainie cieni sam umiejscawiając się w cieniu – pomiędzy dwoma pogardzającymi sobą światami. Wybitną, ale też trudną prozę, która pokazuje, że granica pomiędzy sztuką, a rozrywką to rzecz bardzo płynna.

Czarny realizm magiczny. W swojej drugiej powieści David Peace łamie wszelkie zasady rządzące powieścią sensacyjną. Co więcej, robi to zajmując się dokonaniami autentycznego zbrodniarza – „Rzeźnika z Yorkshire”, oraz prowadzonemu przeciwko niemu policyjnemu i medialnemu śledztwo. Jednak tam, gdzie inni zajęli by się skrupulatnym odnotowywaniem kolejnych ofiar i ruchów...

Nie zachwyciła mnie ta pozycja.
Akcja jest chaotyczna, w pewnym momencie zaczęłam się gubić i tracić wątek. Styl pisania jest wulgarny i niejasny. Nie twierdzę, że wulgaryzmy w książkach, szczególnie kryminałach, to coś złego. Niektóre książki czyta się lepiej, gdy okraszone są pewną ilością wulgaryzmów. Tutaj, niestety, jest ich zbyt wiele.
Nie polecam, w przypadku "1977" udało mi się przebrnąć tylko do połowy.

Nie zachwyciła mnie ta pozycja.
Akcja jest chaotyczna, w pewnym momencie zaczęłam się gubić i tracić wątek. Styl pisania jest wulgarny i niejasny. Nie twierdzę, że wulgaryzmy w książkach, szczególnie kryminałach, to coś złego. Niektóre książki czyta się lepiej, gdy okraszone są pewną ilością wulgaryzmów. Tutaj, niestety, jest ich zbyt wiele.
Nie polecam, w przypadku...

Zdecydowanie nie polecam. Udało mi się przebrnąć tylko przez kilkanaście stron, moim zdaniem okropny język i styl, zbyt wulgarna.

Zdecydowanie nie polecam. Udało mi się przebrnąć tylko przez kilkanaście stron, moim zdaniem okropny język i styl, zbyt wulgarna.

Faktycznie książka jest wulgarna i łatwo można się w niej pogubić, ale jak już się przebrnie przez początek to zaczyna nawet wciągać. Zakończenie jak dla mnie rozczarowujące, bo nic konkretnie nie zostało wyjaśnione.

Faktycznie książka jest wulgarna i łatwo można się w niej pogubić, ale jak już się przebrnie przez początek to zaczyna nawet wciągać. Zakończenie jak dla mnie rozczarowujące, bo nic konkretnie nie zostało wyjaśnione.

Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam zakończenie tej książki ...
Zastanawia mnie, czy jest w ogóle jakieś zakończenie.
David Peace dał mi historię niezwykle skomplikowaną.
Gubiłam się już od pierwszych stron.
Dwaj bohaterowie, policjant i dziennikarz, próbują znaleźć mordercę prostytutek. To wiem. Potem już się mieszało. Kto jest kim, dobro ze złem, prostytucja z miłością.
To co daje się zauważyć od pierwszych stron, to treść napakowana emocjami i mnóstwo szczegółów - przez to niektóre fragmenty bardzo źle się czytało. Czasami czułam, że w zdaniach jest za dużo informacji, treść się przelewała przez słowa ...
Ech.

Kto wie, może za jakiś czas przeczytam to drugi raz. Na spokojnie. Może wtedy odkryję coś więcej. Może wtedy ocenię inaczej.

Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam zakończenie tej książki ...
Zastanawia mnie, czy jest w ogóle jakieś zakończenie.
David Peace dał mi historię niezwykle skomplikowaną.
Gubiłam się już od pierwszych stron.
Dwaj bohaterowie, policjant i dziennikarz, próbują znaleźć mordercę prostytutek. To wiem. Potem już się mieszało. Kto jest kim, dobro ze złem, prostytucja z miłością.
To...

Tej książki nie da sie czytać. Język i sceny opisane w niej są obrzydliwe. Po prostu jedno wielkie g... i tyle w temacie

Tej książki nie da sie czytać. Język i sceny opisane w niej są obrzydliwe. Po prostu jedno wielkie g... i tyle w temacie

opis zapowiadal sie dosc intrygujaco ale jak sie okazalo tylko opis byl najciekawszy ze wszystkich stron, ktore udalo mi sie "pochlonac" - a bylo ich mniej niz 100, tyle wytrzymalam... jak dla mnie nazbyt chaotyczna i nie do "ogarniecia" akcja.

opis zapowiadal sie dosc intrygujaco ale jak sie okazalo tylko opis byl najciekawszy ze wszystkich stron, ktore udalo mi sie "pochlonac" - a bylo ich mniej niz 100, tyle wytrzymalam... jak dla mnie nazbyt chaotyczna i nie do "ogarniecia" akcja.

Wulgarna, chaotyczna, niesmaczna.

Nigdy więcej tego autora.

Wulgarna, chaotyczna, niesmaczna.

Nigdy więcej tego autora.

Nie miałam jeszcze okazji czytać książki o takiej strukturze. Trochę minęło zanim połapałam się co z czym się je, ale warto było się trochę pomęczyć. Autor podbił moje serce nieudawanym realizmem sytuacji.Momentami było wręcz czuć brutalność bijącą z zapisanych stronic...

Nie miałam jeszcze okazji czytać książki o takiej strukturze. Trochę minęło zanim połapałam się co z czym się je, ale warto było się trochę pomęczyć. Autor podbił moje serce nieudawanym realizmem sytuacji.Momentami było wręcz czuć brutalność bijącą z zapisanych stronic...

Jedyne słowa jakie cisną mi się na usta po przeczytaniu paru stron to "O FUJ" więc nawet nie czytałem dalej uznając że książka nie jest dla mnie:)

Jedyne słowa jakie cisną mi się na usta po przeczytaniu paru stron to "O FUJ" więc nawet nie czytałem dalej uznając że książka nie jest dla mnie:)