„Dogonić rozwiane marzenia”, to bestseller „New York Timesa”, który od bardzo dawna gościł na mojej liście książek do przeczytania. W końcu udało mi się go zdobyć. Oczekiwać sprecyzowanych nie miałam, bo i nie bardzo wiedziałam, czego mogę się spodziewać.

Jest to opowieść Samanthy i jej adoptowanej córki Cammy. Sam przechodzi akurat okres, w którym zauważa, że jej życie nie jest takie, jak to sobie wymarzyła. Nie potrafi już porozumiewać się z mężem, a Cammy wciąż stwarza nowe problemy wychowawcze. Nastolatka natomiast, próbuje jakoś odnaleźć się w świecie, chce znaleźć swoją biologiczną matkę oraz uporać się z odrzuceniem ze strony rówieśników. Obie radzą sobie z problemami na swój sposób – matka, nawiązując przyjaźń z Creigiem, poznanym przypadkowo w metro mężczyzną, Cammy – łykając prochy i uprawiając przygodny seks. Napięta sytuacja ulega nagle zmianie, gdy rodzina przeżywa trudny i wstrząsający moment. Czy nie jest za późno na naprawę błędów?

Książka została podzielona na rozdziały dotyczące Sam, oraz te, które w formie pamiętnika pisze Cammy. Lektura ma nam przede wszystkim uświadomić, jak często zatracamy się w naszej codzienności, jak łatwo przestać kochać i wreszcie, jak trudno odbudować coś, co z góry skazane jest na porażkę.

Czyta się bardzo szybko, losy matki i córki zazębiają się ze sobą i wzajemnie uzupełniają. Ogromny plus za niewiarygodnie mocne zakończenie, którego w ogóle się tam nie spodziewałam. Co do bohaterów, spodobała mi się ich kreacja. Wyraziści, stanowczy, pokazujący dobitnie sposób, w jaki często my sami się zachowujemy. Powieść godna polecenia, ale nie pozostająca w pamięci przez dłuższy okres czasu.

„Dogonić rozwiane marzenia”, to bestseller „New York Timesa”, który od bardzo dawna gościł na mojej liście książek do przeczytania. W końcu udało mi się go zdobyć. Oczekiwać sprecyzowanych nie miałam, bo i nie bardzo wiedziałam, czego mogę się spodziewać.

Jest to opowieść Samanthy i jej adoptowanej córki Cammy. Sam przechodzi akurat okres, w którym zauważa, że jej życie...