Wprawdzie dopiero mam zamiar zapoznać się z zamieszczonymi w tym zbiorze opowiadaniami, ale niedawno wracając pociągiem do domu miałam okazję przeczytać 3 opowiadania Luísa Bernardo Honwany, zamieszczone w nr 5-6/2012 Literatury na świecie.
Przyznaję, że po raz pierwszy zetknęłam się z twórczością afrykańską. Opowiadania tego pisarza z Mozambiku zrobiły na mnie wielkie wrażenie. Przeczytałam trzy - Dłonie Czarnych, Dzwon oraz Tata, wąż i ja.
To ostatnie zamieszczone jest w powyższym zbiorze więc wspomnę na razie o pozostałych.
Dłonie Czarnych to krótka opowieść o tym, dlaczego czarni ludzie mają białe wnętrza dłoni i stopy. Opowiadanie jest króciutkie i utrzymane w żartobliwym tonie. Mały chłopiec pyta starszych ludzi ze swojego srodowiska o wyjaśnienie tej zagadki a każdy kolejny pytany udziela mu innej lekcji, negując poprzednika.
Natomiast opowiadanie "Dzwon" jest przejmującą historią o relacjach między czarnymi robotnikami i białymi nadzorcami, o relacjach rodzinnych, o wykorzystywaniu kobiet - nie będę opowiadać treści, ale muszę przyznać, że ta lektura przyblizyła mi emocje, które targają ludźmi w sytuacji uzależnienia od białego pracodawcy, od sytuacji życiowej, od biedy.....
To tyle tytułem wstępu:)) Ale juz mogę powiedzieć, że polecam tego autora oraz pozostałych zamieszczonych w zbiorze!!!

Wprawdzie dopiero mam zamiar zapoznać się z zamieszczonymi w tym zbiorze opowiadaniami, ale niedawno wracając pociągiem do domu miałam okazję przeczytać 3 opowiadania Luísa Bernardo Honwany, zamieszczone w nr 5-6/2012 Literatury na świecie.
Przyznaję, że po raz pierwszy zetknęłam się z twórczością afrykańską. Opowiadania tego pisarza z Mozambiku zrobiły na mnie wielkie...

Świetny zbiór opowiadań, w którym każdy tekst chłonełam jak gąbka, bo wszystkie mimo swojej krótkiej formy okazywały sie świetne. Najbardziej podobało mi się to, że utwory napisane zostały przez rodzimych mieszkańców Afryki i można było spojrzeć na świat ich oczyma. Jedyny minus, to wyczuwalny przy czytaniu wpływ kultury białych na twórczość niektórych autorów.
Polecam przeczytać zwłaszcza opowiadania pt.:
* Stary Murzyn i medal
* Koniec drogi
* Sługa diamentów
* Czarny znak Dżudżu

Świetny zbiór opowiadań, w którym każdy tekst chłonełam jak gąbka, bo wszystkie mimo swojej krótkiej formy okazywały sie świetne. Najbardziej podobało mi się to, że utwory napisane zostały przez rodzimych mieszkańców Afryki i można było spojrzeć na świat ich oczyma. Jedyny minus, to wyczuwalny przy czytaniu wpływ kultury białych na twórczość niektórych autorów.
Polecam...