Kolejna książka przeczytana w dzieciństwie, której treści dziś już kompletnie nie pamiętam. Pamiętam okładkę i to, że wypożyczyłam ją z biblioteki szkolnej.

Kolejna książka przeczytana w dzieciństwie, której treści dziś już kompletnie nie pamiętam. Pamiętam okładkę i to, że wypożyczyłam ją z biblioteki szkolnej.

Choć uwielbiam książki nawiązujące do mojego dzieciństwa ta mnie nieco zawiodła. Zgadzam się z poprzedniczką, że tytułowe opowiadanie jest wzruszające i dobre. Ale ogólnie inne są nierówne. Lepsze i gorsze.

Choć uwielbiam książki nawiązujące do mojego dzieciństwa ta mnie nieco zawiodła. Zgadzam się z poprzedniczką, że tytułowe opowiadanie jest wzruszające i dobre. Ale ogólnie inne są nierówne. Lepsze i gorsze.

Czytałam tę książkę w dzieciństwie i to wiele razy. W pamięci najbardziej utkwiło mi tytułowe opowiadanie, bardzo wzruszające, podobnie jak pozostałe utwory. Od początku intrygował mnie tytuł, gdyż pierwszy raz zetknełam się wówczas ze słowem "okaryna".
Mimo iż dziś dzieci żyją w innych warunkach, książka może okazać się dla nich interesującą lekturą, bo podejmuje uniwersalne i wciąż aktualne tematy odrzucenia, samotności, cierpienia, niepełnosprawności.

Czytałam tę książkę w dzieciństwie i to wiele razy. W pamięci najbardziej utkwiło mi tytułowe opowiadanie, bardzo wzruszające, podobnie jak pozostałe utwory. Od początku intrygował mnie tytuł, gdyż pierwszy raz zetknełam się wówczas ze słowem "okaryna".
Mimo iż dziś dzieci żyją w innych warunkach, książka może okazać się dla nich interesującą lekturą, bo podejmuje...