O tym, że książki poszerzają horyzonty i wzbogacają wnętrze, nie muszę chyba nikogo przekonywać. W końcu każda książka to oddzielna historia, oddzielna podróż i... oddzielne emocje. Jednak, aby owe horyzonty faktycznie mogły się poszerzać, trzeba zaglądać do różnych książek, nawet do tych, których tematyka zupełnie odbiega od naszych zainteresowań czy upodobań. Ja osobiście robię tak dość często, a przykładem niech będzie łotrzykowska książka "Słowo pirata", którą miałam okazję niedawno przeczytać.

Autorka - Magdalena Starzycka - zabiera nas w daleką podróż przez lądy, morza, a nawet... wieki. Początkowo poznajemy młodego kupca Friedricha Steina, którego statek zostaje poważnie zniszczony przez piratów oraz gwałtowną burzę. Kiedy budzi się na brzegu morza - samotny i bez załogi - dostrzega niedaleko siebie człowieka, który w dużej mierze przyczynił się do poniesionych przez niego strat. Tym człowiekiem okazuje się być Jean Valbon - przywódca piratów. Ironia losu sprawia, że stają się oni kompanami, a z czasem... nawet przyjaciółmi.

Następnie, z wieku XIX przenosimy się do czasów drugiej wojny światowej, kiedy to poznajemy potomków Steina - rodzinę Beneszów. Ich życie pełne jest walki o przetrwanie tych ciężkich czasów, w których przyszło im żyć. Poznajemy tutaj także, co prawda zaledwie epizodycznie, potomków pirata - Jeana Valbon'a. I znów losy tych dwóch rodzin - na krótko, bo na krótko - wzajemnie się przeplatają.

Ostatni etap naszej wędrówki to wiek XXI. Trafiamy do Łodzi i poznajemy Aleksandrę Benesz, na którą niespodziewanie spada wiadomość o spadku po prapradziadku Friedrichu, o przygodach którego praktycznie nic nie wiedziała.

***
Przyznać muszę, że książka zupełnie mnie zadziwiła. Spodziewałam się wartkiej akcji pełnej pirackich okrzyków, a tymczasem... otrzymałam rzecz zgoła odmienną. Owszem, jest to opowieść przygodowa, a nawet trochę łotrzykowska - jak czytamy w opisie książki, ale raczej przyrównałabym ją do... sagi rodzinnej. Więcej i częściej towarzyszymy bowiem potomkom Friedricha, aniżeli jemu samemu. Więcej też dowiadujemy się o ich losach i przygodach.

Ciągłe przeskoki w czasie i niedomówienia, a szczególnie zaś swoistego rodzaju wykłady - wtrącenia, którymi autorka przerywa akcję, sprawiały że czytanie stawało się miejscami dość męczące i chaotyczne. Książka nie zachwyca i... nie porywa. Mimo wszystko Magdalena Starzycka ma u mnie ogromnego plusa za naprawdę świetny pomysł na książkę.

O tym, że książki poszerzają horyzonty i wzbogacają wnętrze, nie muszę chyba nikogo przekonywać. W końcu każda książka to oddzielna historia, oddzielna podróż i... oddzielne emocje. Jednak, aby owe horyzonty faktycznie mogły się poszerzać, trzeba zaglądać do różnych książek, nawet do tych, których tematyka zupełnie odbiega od naszych zainteresowań czy upodobań. Ja osobiście...