Ano właśnie, był taki zespół, Guns n Roses, swego czasu tworzący muzykę rockową na przyzwoitym poziomie. Artystycznie Ameryki nie odkryli, zespół eksploatował raczej znane już motywy, jednak zasługą muzyków było reanimowanie na kilka lat prawdziwego, krwistego rock and rolla, który podówczas dogorywał sobie w najlepsze za sprawą takich zespołów jak Poison czy Bon Jovi. Płyta "Apetite for destruction", jeden z równiejszych artystycznie albumów rockowych, jakie znam, przynosi solidną dawkę zbuntowanego, obrazoburczego rocka, pełnego soczystych riffów i wulgarnych, lecz równocześnie autentycznych tekstów.

Książka Mick'a Wall'a to zbiór wywiadów z członkami zespołu, przeprowadzonych w momencie kiedy muzycy znajdowali się u szczytu sławy - już po ogromnym sukcesie "Apetite..." a w przededniu wydania podwójnego albumu "Use your illussion". Z książki wyłania się obraz muzyków jako pięciu bardzo niegrzecznych chłopców, którzy rzetelnie wprowadzają w życie maksymę „seks drugs and rock roll”, jakby chcieli zaświadczyć własnym przykładem, że istotnie apetyt na zniszczenie (przede wszystkim siebie samych) mają wielki. Są więc narkotyki, seks skandaliki z gwiazdami porno, bijatyki i pijatyki. Rzecz ewidentnie dla fanów zespołu, najlepiej czytać w wieku lat nastu, kiedy jeszcze na ścianach wiszą postery ze zdjęciem muzycznego idola a w serce ma się przepełnione naiwnym nad nim zachwytem. Czytelnik dojrzalszy będzie raczej rozczarowany plotkarsko – skandalizującą wymową książki; w końcu jest to rzecz o 586 artyście borykającym się ze swoimi autodestrukcyjnymi skłonnościami.

Zapadła mi wszakże w pamięć jedna wypowiedź Axla Rose. Komentując tarcia, jakie pojawiły się w gronie muzyków a dotyczące kierunku artystycznego, jaki obrać powinien zespół, forsując swoją wizję, wokalista i lider zespołu powiedział autorowi: „Zawsze miałem dobre wyczucie, w jakim kierunku powinien podążać zespół”. Co wyszło z tych deklaracji, wie, niestety, każdy fan grupy. Kto nie wie, niech posłucha pierwszej i ostatniej płyty grupy. I porówna.

Ano właśnie, był taki zespół, Guns n Roses, swego czasu tworzący muzykę rockową na przyzwoitym poziomie. Artystycznie Ameryki nie odkryli, zespół eksploatował raczej znane już motywy, jednak zasługą muzyków było reanimowanie na kilka lat prawdziwego, krwistego rock and rolla, który podówczas dogorywał sobie w najlepsze za sprawą takich zespołów jak Poison czy Bon Jovi....