Trafiłam na tę książkę, szukając czegoś lekkiego i niezobowiązującego, co dobrze by się czytało, gdy zupełnie brakuje na to czasu. „Szamanka od umarlaków” doskonale spełniła swoje zadanie. Jest to naprawdę zabawna opowieść o dziewczynie rozmawiającej z duchami , która ma strasznego Pecha. Albo raczej to Pech ma ją. Może brzmi to nieco dziwnie, ale Pech jest tu rzeczywistą (choć niematerialną) istotą, która zdecydowanie uwzięła się na główną bohaterkę i tylko czyha na to, by jak najbardziej skomplikować jej życie. Ciekawym rozwiązaniem jest tu także umiejscowienie magicznego świata we współczesnych polskich realiach. Akcja rozgrywa się we Wrocławiu, a Ida studiuje na Uniwersytecie Wrocławskim. Było to dla mnie dość nowe doświadczenie, ponieważ od lat stroniłam od polskiej fantastyki młodzieżowej (już nawet nie pamiętam, która książka tak bardzo mnie do niej zniechęciła).

Początkowo nie byłam jednak przekonana czy „Szamanka od umarlaków” mi się spodoba. Przede wszystkim, po pierwszych kilkudziesięciu stronach, miałam wrażenie, że autorka nie potrafiła się zdecydować dla jakiej grupy wiekowej chce pisać. Z jednej strony, główna bohaterka jest studentką, zdarza jej się pić alkohol, palić papierosy, przeklinać, a nawet spróbować marihuany. Z drugiej strony pojawiają się tu elementy pasujące do książki dla trzynastolatków, takie jak duch siedmioletniego Indianina, który jest kimś w rodzaju guru i oczywiście mówi po polsku oraz łapacz snów będący dziwnym włochatym stworkiem. Jednak z czasem książka podobała mi się coraz bardziej, kilkukrotnie zdarzyło mi się parsknąć śmiechem, a końcówka naprawdę mnie wciągnęła. Przypuszczam, że gdybym przeczytała ją parę lat temu, to byłabym zachwycona. Polecam, jako lekturę dla rozluźnienia i odstresowania. Ja już zaczęłam czytać drugą cześć.

Trafiłam na tę książkę, szukając czegoś lekkiego i niezobowiązującego, co dobrze by się czytało, gdy zupełnie brakuje na to czasu. „Szamanka od umarlaków” doskonale spełniła swoje zadanie. Jest to naprawdę zabawna opowieść o dziewczynie rozmawiającej z duchami , która ma strasznego Pecha. Albo raczej to Pech ma ją. Może brzmi to nieco dziwnie, ale Pech jest tu rzeczywistą...