Jeden z lepszych zbiorów listów Krasińskiego, po przeczytaniu których można go albo pokochać, albo znienawidzić. Widać w nich, jak Krasiński za wszelką cenę chciał wykreować się na "romantyka"- nawet kosztem innych, których z pełną premedytacją czynił aktorami swojego "romantycznego teatrzyku".

Jeden z lepszych zbiorów listów Krasińskiego, po przeczytaniu których można go albo pokochać, albo znienawidzić. Widać w nich, jak Krasiński za wszelką cenę chciał wykreować się na "romantyka"- nawet kosztem innych, których z pełną premedytacją czynił aktorami swojego "romantycznego teatrzyku".

'Listy do Henryka Reeve' to tylko fragment obszernej korespondencji najwytrwalszego polskiego epistolografa, jakim był Zygmunt Krasiński. Jakkolwiek są naznaczone właściwą autorowi egzaltacją, zawierają interesujące monologi młodego poety, który chce widzieć w korespondencie prawdziwego przyjaciela. Choć historycy literatury starali się (i niektórzy nadal starają) analizować, na ile wyznania autora są tylko literacką pozą, czytelnik spragniony złotych myśli i górnolotnych przemyśleń, będzie usatysfakcjonowany tą lekturą. Jednak materiał ten wydaje mi się atrakcyjny zwłaszcza jako przedmiot badań literackich, pod tym kątem jest nieprzebranym źródłem wiedzy i inspiracji.

'Listy do Henryka Reeve' to tylko fragment obszernej korespondencji najwytrwalszego polskiego epistolografa, jakim był Zygmunt Krasiński. Jakkolwiek są naznaczone właściwą autorowi egzaltacją, zawierają interesujące monologi młodego poety, który chce widzieć w korespondencie prawdziwego przyjaciela. Choć historycy literatury starali się (i niektórzy nadal starają)...