Młodziutka imprezowiczka, która nie wytrzymuje narzuconego sobie tempa życia, trafia do ekskluzywnej kliniki odwykowej. Zamiast fantastycznego urlopu pełnego luksusu i atrakcji na miejscu czeka ją nie lada rozczarowanie! Rewelacyjna powieść jednej z najpopularniejszych irlandzkich powieściopisarek.

Oto Rachel Walsh- dwudziestosiedmioletnia, bezrobotna imprezowiczka ze skłonnością do nadużywania alkoholu i narkotyków. Jej słabość do używek i dość rozrywkowy tryb życia, jaki w ostatnim czasie prowadziła, zaniepokoiły rodzinę na tyle, że postanowili działać. Wysyłają Rachel do słynnej irlandzkiej kliniki odwykowej, zwanej Klasztorem.

Dziewczyna jest święcie przekonana, że czeka ją fantastyczny urlop, wypełniony kąpielami w jacuzzi, zabiegami w spa i spotkaniami z gwiazdami. Nie podejrzewa, że te kilka tygodni grupowych sesji okaże się nie lada wyzwaniem, które pomogą jej jednak stanąć na nogach, obudzić głęboko tłumione tęsknoty i na nowo odkryć samą siebie.

Wydarzenie z punktu widzenia Rachel, które doprowadziło do tego, że została nazwana narkomankę, przedstawiało się mniej więcej tak: Pewnego wieczoru przesadziła trochę z narkotykami a konkretnie z kokainą i nie mogła zasnąć. Wiedząc, że rano musi wstać do pracy, łyknęła kilka tabletek nasennych. Kiedy nic nie dały, po dziesięciu minutach wzięła jeszcze dwie. Nadal kręciło się jej w głowie i w desperacji myśląc, że potrzebuje snu, aby funkcjonować w pracy, połknęła jeszcze kilka. W końcu zasnęła. Mocno i głęboki. Tak głęboki, że kiedy nadszedł ranek, a budzik przestał dzwonić, nadal spała.

Wystraszona Brigid, jej współlokatorka, zapukała do drzwi, po czym wpadła do jej pokoju, i zaczęła krzyczeć, potrząsać nią, a następnie w akcie rozpaczy spoliczkowała. Wtedy też natrafiła na arkusz papieru, który Rachel usiłowała zapisać, zanim w końcu zmorzył ją sen. Były to zwyczajowe, rzewne, kiepskie, pseudopoetyckie wypociny, które często tworzyła pod wpływem używek. W takich chwilach wydawały się jej niezwykle głębokie; uważała, że odkrywa tajemnicę wszechświata, ale rumieniła się ze wstydu, czytając je w bezlitosnym świetle dnia. W tym wierszu akurat jaki znalazła Brigid pojawiło się zdanie: Dłużej tak nie mogę.

Brigid nie potraktowała tego wiersza tak jakby chciała Rachel jako zbitka przypadkowych zdań. Na widok leżącej na poduszce pustej fiolki po proszkach nasennych doszła do wniosku, że to pożegnalny list samobójczyni. Zanim Rachel się zorientowała się co się dzieje była już w szpitalu, gdzie zrobiono jej płukanie żołądka. Brigit powiadomiła również jej rodziców mieszkających w Dublinie oświadczając, że Rachel ma poważny problem z narkotykami że właśnie próbowała się zabić. Zanim Rachel zdążyła interweniować i wyjaśnić to według niej żenujące nieporozumienie, rodzice zawiadomili jej siostrę, która pierwszym samolotem przyleciała z Chicago razem ze swoim mężem. Zadaniem siostry było dostarczenie jej na łono rodzinnej Irlandii. Gdzie miała zostać przez krótki czas, nim umieści się ją w jakiejś klinice odwykowej, gdzie wyleczą ją raz a dobrze.

Klinika do jakiej trafia Rachel to Klasztor w Wicklow. Inaczej były klasztor zamieniony w klinikę dla uzależnionych czy też ośrodek terapeutyczny. Miejsce bardzo znane przez słynne gwiazdy, które spędzały tam wymagane dwa miesiące. Miejsce nie takie tanie, a wręcz odwrotnie. Rachel, myśli, że będzie to wspaniałe miejsce. Że pobyt w klasztorze to będę wakacje na jakich od dawna nie była. Oczami wyobraźni widziała, jak mnóstwo czasu spędza owinięta dużym ręcznikiem. Widziała łaźnie, sauny, masaże, zabiegi z użyciem wodorostów, alg i tym podobnych. Nawet przysięgła sobie, że będzie jadła dużo owoców, właściwie to wyłącznie owoce i warzywa. I litrami będzie piła wodę, co najmniej osiem szklanek dziennie. Żeby się oczyścić i wypłukać ze siebie toksyny.

Jak zderzy się wyobrażenia Rachel z rzeczywistością. Czy Klasztor okaże się kultowym ośrodkiem wypoczynkowym połączonym z kliniką dla uzależnionych? Czy może wręcz przeciwnie? Jak się okazuje wyjazd do Klasztoru nie ma w sobie nic z wakacji o czym marzyła Rachel. Z godziny na godzinę, z dnia na dzień Rachel odkrywa, że to prawie wcale nie przypomina ekskluzywnego ośrodka terapeutycznego. Zamiast sauny, jacuzzi są codzienne terapie grupowe, na których poruszane są problemu uzależnionych. Pokój i jego wykończenie w jakim mieszka nie przypomina w najmniejszym stopniu eleganckiego pokoju hotelowego. W ośrodku nie ma żadnej słynnej gwiazdy, za to są osoby z różnymi uzależnieniami w różnym wieku. Najczęściej sporo od niej starsze. Brak eleganckiego szwedzkiego stołu z mnóstwem dań do wyboru, jest tylko to co ugotuje kucharka i poda, Rachel będąc wegetarianką nie ma zbyt dużego wyboru dań nie mówiąc, że nie ma specjalnego jadłospisu jak na jej wymagania żywieniowe. Optymizm z jakim wybierała się do tego słynnego ośrodka z każdym dniem coraz bardziej maleje.

Po pobycie w Klasztorze postrzeganie samej siebie przez Rachel bardzo się zmieniło. Przestała się obarczać o to na co nie miała wpływu. Zaczęła na poważnie walczyć z nałogiem. Chodzić na spotkania grupowe dla osób po upuszczeniu klinik dla uzależnionych. Poznała nowe przyjaciółki, naprawiła swoje kontakty ze starymi przyjaciółmi. Jednym słowem stała się całkiem inną Rachel. Pobyt w Klasztorze bardzo jej pomógł.

Młodziutka imprezowiczka, która nie wytrzymuje narzuconego sobie tempa życia, trafia do ekskluzywnej kliniki odwykowej. Zamiast fantastycznego urlopu pełnego luksusu i atrakcji na miejscu czeka ją nie lada rozczarowanie! Rewelacyjna powieść jednej z najpopularniejszych irlandzkich powieściopisarek.

Oto Rachel Walsh- dwudziestosiedmioletnia, bezrobotna imprezowiczka ze...