Oj, dawno nie miałem do czynienia z dobrym horrorem. Jestem fanem twórczości czy to Stephena Kinga, czy Deana Koontza jednak ostatnio jakoś czytam coraz więcej fantastyki niż horrorów. Dlatego byłem pozytywnie zaskoczony, że manga Junji Ito to rasowy horror, których mi ostatnio brakuje.

Główną bohaterką, jednocześnie narratorką jest uczennica Kirie, mieszkanka małej japońskiej miejscowości Kurozu. Spokojne miasteczko, w którym życie płynie leniwie pewnego dnia zaczynają spotykać różne dziwne rzeczy. Przez większą część opowieści Kirie opowiada nam o dziwnych wydarzeniach, których była świadkiem, a które mają jakiś związek z tytułową Spiralą.

Jak już wspomniałem, Uzumaki to horror, w dodatku taki który klimatem dorównuje twórczości wyżej wymienionych autorów! Nastrój grozy w Spirali jest niesamowity! Manga od początku do końca trzyma czytelnika w niepewności, uczucie zaszczucia towarzyszy nam bardzo często. Wszystkie sytuacje, których świadkiem jest bohaterka są przedstawione w sposób autentycznie ciekawy i przerażający zarazem. To właśnie jest siła mangi Junji Ito - autentycznie przeraża, jednocześnie wciąga jak... spirala właśnie.

Wiele tutaj wnoszą też rysunki. Na pierwszy rzut oka są... raczej niespecjalne, momentami wręcz brzydkie. Jednocześnie w kryje się nich jakaś siła, autorowi w mistrzowski sposób udaje się oddać groteskowość sytuacji, których świadkiem jest Kirie. Coś mniej więcej jak w Aliens: Labirynt, najlepszym komiksie o Obcych wydanym w Polsce. Tam też rysunki były takie sobie, kolorystyka biedna, ale jak na arenę wchodził tytułowy potwór budził autentyczny respekt. O wiele większy niż w innych - bardziej efekciarskich z graficznej strony - komiksach o Obcym. Tak więc - rysunków w Spirali czepiać się nie zamierzam - spełniają swoją rolę doskonale - potrafią być straszne, kiedy trzeba, potęgują nastrój grozy.

Bohaterowie wykreowani są w zasadzie fajnie, choć tu mam pewne zastrzeżenia. Ogólnie kreacja Kirie, jako delikatnej, spokojnej dziewczyny wypadła bardzo przekonująco, jej chłopak Suichi też posiada swój charakter, jest nieco bardziej wyważony, i rozsądny. OK, jest to jak najbardziej pozytywne, bo lubię, jak bohaterowie są nie są jednakowi. Podoba mi się też w jaki sposób Junji Ito oddaje ich reakcje na niektóre sytuacje, ich przerażenie wydaje się autentyczne. I naprawdę wielka szkoda, że zdarzają im się irracjonalne i naiwne zachowana. Wybija to z klimatu. Owszem, zbyt często takich zachowań nie ma, ale jednak jak się pojawią to są irytuje.

Z postaciami drugoplanowymi jest nieco inna sprawa. Ja wiem, że to ma być tylko tło dla przedstawionej historii, ale tutaj autor momentami przesadził. Hitem jest nauczyciel, który, w momencie, kiedy jeden z jego uczniów zmienił się w wielkiego ślimaka, stwierdził, że zatrzymają go sobie jako szkolne zwierzątko. Serio? W ogóle mam wrażenie, że mieszkańcy Kurozu bardzo biernie podchodzą wszystkich tajemniczych wydarzeń, jakie mają miejsce w ich miejscowości. Wydarzyło się coś przerażającego i nie wytłumaczalnego, ktoś zginął? W porządku, za chwilę każdy żyje po swojemu, i nikt nie pamięta o niedawnej tragedii.

Najważniejsze w tym wszystkim jest jedno - wymienione wyżej wady tak naprawdę nie psują tej historii. Ok, są to ryski na całości, ale, poza wymienioną wyżej sytuacją ze ślimakiem, która wywołała u mnie napad śmiechu nic tak naprawdę nie wybija z klimatu na dłużej. A ten się utrzymuje do samego końca. Historia jest świetnie opowiedziana. Dodatkowym atutem jest długość mangi - 642 strony. Dzięki temu nie ma - częstego w komiksach - wrażenia, że autor goni z fabułą by pokazać jak najwięcej na niewielkiej ilości stron. Jeśli szukacie dobrego horroru - przeczytajcie koniecznie.

Oj, dawno nie miałem do czynienia z dobrym horrorem. Jestem fanem twórczości czy to Stephena Kinga, czy Deana Koontza jednak ostatnio jakoś czytam coraz więcej fantastyki niż horrorów. Dlatego byłem pozytywnie zaskoczony, że manga Junji Ito to rasowy horror, których mi ostatnio brakuje.

Główną bohaterką, jednocześnie narratorką jest uczennica Kirie, mieszkanka małej...