Znów książka za namową R. Ziemkiewicza. Dobra, choć bardzo szczegółowa. Najciekawsze rozdziały to afera Dreyfusa i o Niemcach, bo tam było dużo o muzyce (Richard Strauss, Balety Rosyjskie). Około 130 lat minęło, a świat zupełnie inny. 90% poglądów przedstawionych w książce dziś jest nie do przyjęcia. Za niektóre można pójść do "więźnia". W sumie polecam.

Znów książka za namową R. Ziemkiewicza. Dobra, choć bardzo szczegółowa. Najciekawsze rozdziały to afera Dreyfusa i o Niemcach, bo tam było dużo o muzyce (Richard Strauss, Balety Rosyjskie). Około 130 lat minęło, a świat zupełnie inny. 90% poglądów przedstawionych w książce dziś jest nie do przyjęcia. Za niektóre można pójść do "więźnia". W sumie polecam.

Podtytuł książki to "Świat przed pierwszą wojną 1890-1914" i pomimo, że pozycja ma trochę dziwną konstrukcję, to jest w niej coś hipnotyzującego. Autorka skupia się głównie na czterech krajach - Anglii, USA, Francji oraz Niemczech, ale są też trzy "dodatkowe" rozdziały o socjalistach, anarchistach i dwóch konferencjach w Hadze. Całość składa się więc z ośmiu esejów (bo dwa są poświęcone Anglii),gdzie często Tuchman barwnie lawiruje wokół jakiegoś głównego zagadnienia. Teksty te mają różny poziom, niektóre są świetne, inne trochę słabsze, bo i też założenia pewnie były różne. Kapitalny jest esej o Francji i aferze Dreyfusa, fragmenty o Anglii to często krótkie biografie angielskich polityków tamtego okresu, niezły jest tekst o Niemczech z punktu widzenia sztuki, USA poznamy od imperialnej strony, gdzie sporo jest o Mahanie, walce o Filipiny i Kubę. Nienajgorszy jest też tekst o anarchistach, gdzie badaczka przedstawia działalność tego ruchu i zamachy na najważniejsze postacie tamtego świata. Na pewno największą zaletą jest styl autorki. Tuchman opowiada w sposób gawędziarski i anegdotyczny, potrafi zaciekawić czytelnika opisywanymi postaciami (podczas lektury aż mnie wzięła chęć na sięgnięcie po biografię admirała Johna Fishera),wszystko to przedstawione jest w sposób barwny, poparte wieloma cytatami z epoki, bon motami. Też fajnie, że Tuchman przedstawia różne perspektywy na kraje, aczkolwiek można też przyłapać autorkę na jakichś wpadkach, jak o obrazie lady Butler "Floreat Etona". Sama badaczka też zauważa we wstępie, że skupia się tylko na świecie zachodnim, nie poświęcając zbyt dużej uwagi Europie Wschodniej, ale na pewno ta perspektywa świata odmalowana przez Tuchman jest interesująca.

Podtytuł książki to "Świat przed pierwszą wojną 1890-1914" i pomimo, że pozycja ma trochę dziwną konstrukcję, to jest w niej coś hipnotyzującego. Autorka skupia się głównie na czterech krajach - Anglii, USA, Francji oraz Niemczech, ale są też trzy "dodatkowe" rozdziały o socjalistach, anarchistach i dwóch konferencjach w Hadze. Całość składa się więc z ośmiu esejów (bo dwa...

Polecam. świetna autorka pisze książki historyczne które się bardzo dobrze czyta a stare czasy są przedstawione bardzo plastycznie.
Tym razem zajmuje się okresem niby spokojnym, fin de siecle, końcem XIX wieku, okresem 1890-1914 rokiem.
Niektóre rozdziały może mniej interesujące, ale np. o Francji i aferze Dreyfusa - genialny rozdział.
Bardzo w interesujący sposób pokazuje te czasy w poszczególnych państwach, i olbrzymie zmiany jakie się w tym czasie działy.
Bo dla nas ten czas wydaje się czasem spokoju i dostatku, a to przecież tylko złudzenie wobec późniejszych dwóch wojen światowych.
Naprawdę polecam.

Polecam. świetna autorka pisze książki historyczne które się bardzo dobrze czyta a stare czasy są przedstawione bardzo plastycznie.
Tym razem zajmuje się okresem niby spokojnym, fin de siecle, końcem XIX wieku, okresem 1890-1914 rokiem.
Niektóre rozdziały może mniej interesujące, ale np. o Francji i aferze Dreyfusa - genialny rozdział.
Bardzo w interesujący sposób pokazuje...

Niesamowita, powiesciowo opisana historia jak pełni najlepszych chęci politycy, przy entuzjastycznym poparciu własnych społeczeństw doprowadzili do wybuchu Wielkiej Wojny.

Niesamowita, powiesciowo opisana historia jak pełni najlepszych chęci politycy, przy entuzjastycznym poparciu własnych społeczeństw doprowadzili do wybuchu Wielkiej Wojny.

Tematyka niby nudna, niby przestarzała. Ale autorka potrafi pisać ciekawie także o meandrach walki politycznej w Izbie Lordów sprzed 100 lat. A wątki są różne, każdy rozdział to inny temat. Mnie najbardziej zaciekawiło wyjaśnienie kierunków w ruchu socjalistycznym. Pomimo nauki historii w szkole komunistycznej, wcześniej nie rozumiałem tej problematyki.

Tematyka niby nudna, niby przestarzała. Ale autorka potrafi pisać ciekawie także o meandrach walki politycznej w Izbie Lordów sprzed 100 lat. A wątki są różne, każdy rozdział to inny temat. Mnie najbardziej zaciekawiło wyjaśnienie kierunków w ruchu socjalistycznym. Pomimo nauki historii w szkole komunistycznej, wcześniej nie rozumiałem tej problematyki.

Zbiór esejów ukazujący problemy społeczne Europy oraz Stanów Zjednoczonych na przełomie XIX i XX w. Każdy rozdział to kolejny naród i sprawy dla danego państwa najistotniejsze w tym czasie: Anglia, Stany Zjednoczone, Niemcy czy Francja. Dostajemy również rozdziały dotyczące prądów międzynarodowych takich jak anarchia czy socjalizm.
Język jest przystępny, choć często nagromadzenie nazwisk jak przy rozdziałach o Anglii czy Francji może wywołać galimatias w umyśle czytającego, dlatego książkę czytałam długo i z licznymi przerwami.
Nie mniej jednak polecam, gdyż wzbogaciła moją wiedzę na temat społeczeństwa żyjącego u progu I wojny światowej.

Zbiór esejów ukazujący problemy społeczne Europy oraz Stanów Zjednoczonych na przełomie XIX i XX w. Każdy rozdział to kolejny naród i sprawy dla danego państwa najistotniejsze w tym czasie: Anglia, Stany Zjednoczone, Niemcy czy Francja. Dostajemy również rozdziały dotyczące prądów międzynarodowych takich jak anarchia czy socjalizm.
Język jest przystępny, choć często...

Zbiór ośmiu esejów amerykańskiej historyczki – publicystki. Wszystkie dotyczą okresu pomiędzy 1890 a 1914 rokiem, czyli prawdziwej końcówki XIX wieku. Na szczęście nie jest to chronologiczna lub chronologiczno-terytorialna historia tego okresu, lecz omówienie kilku kluczowych problemów, przed którymi stanęły USA i państwa zachodnioeuropejskie u progu wielkiego konfliktu.
Przykładowo – anarchiści (którzy wówczas znaczyli dużo więcej niż dziś, a jeden z nich, nota bene nasz rodak, Leon Czołgosz gości na łamach tej książki),sprawa Dreyfussa (ostatnio przypomniana w jednym z najlepszych filmów Polańskiego),niemiecka muzyka tego okresu, socjaliści europejscy i ich odejście od rewolucji ku reformizmowi.
Są oczywiście też bardziej „tradycyjnie” polityczne rozdziały, ale nie one stanowią o sile tej książki. Historię tworzą bowiem głównie szersze procesy, rozwijające się latami, a nie same jednostki, o których traktuje bezwzględna większość książek historycznych. Właśnie amerykańska autorka jest jednym z pionierów nowego podejścia – pokazywania problemów w ich historycznym rozwoju.
I co najważniejsze – robi to w sposób atrakcyjny dla czytelnika. Każdy rozdział stanowi zamkniętą całość, ze wstępem, rozwinięciem i zakończeniem, do którego prowadzi nas autorka. Ciąg umiejętnie opisanych wydarzeń i procesów powoduje, że czytelnik odnosi wrażenie, że wszystko sam rozszyfrował i zrozumiał, bez konieczności uczenia się na pamięć nazwisk i dat. Właśnie tak rozumiana historia jest prawdziwą vitae magistra.

Zbiór ośmiu esejów amerykańskiej historyczki – publicystki. Wszystkie dotyczą okresu pomiędzy 1890 a 1914 rokiem, czyli prawdziwej końcówki XIX wieku. Na szczęście nie jest to chronologiczna lub chronologiczno-terytorialna historia tego okresu, lecz omówienie kilku kluczowych problemów, przed którymi stanęły USA i państwa zachodnioeuropejskie u progu wielkiego konfliktu....

Uwagi z poprzednich recenzji w sumie słuszne. Książka trudna, przeładowana detalami, także "towarzyskimi". Jednak daje to imho cenną rzecz - ma się szansę przyjrzeć czemuś co jest często niesłusznie pomijane w książkach historycznych - obrazowi "mentalnego stanu" społeczeństw i decydentów. To takie niezbędne tło- psychologiczne, kulturowe czy tam antropologiczne, jak kto woli, gdzie napięcie rośnie cicho a rozładowuje się paroksyzmalnie. Temat zresztą ciekawy sam w sobie bo I wś jak i tło jej wybuchu są w Polsce traktowane cokolwiek jednostronnie. Najlepsze eseje: o anarchizmie, rozłamie we Francji ( Dreyfus) i "psychice" Prus ( Richard Strauss).

Uwagi z poprzednich recenzji w sumie słuszne. Książka trudna, przeładowana detalami, także "towarzyskimi". Jednak daje to imho cenną rzecz - ma się szansę przyjrzeć czemuś co jest często niesłusznie pomijane w książkach historycznych - obrazowi "mentalnego stanu" społeczeństw i decydentów. To takie niezbędne tło- psychologiczne, kulturowe czy tam antropologiczne, jak kto...

Eseje są ledwo, ciężko strawne, z powodu przeładowania cytatami, epizodami ni to śmiesznymi, ni to znaczącymi. Dla procesu historycznego nie maja znaczenia, dla biografii to zbyt mało. Mimo to, jest to dzieło znakomite z innego powodu: dotyka w perspektywie konkretnych, spraw i ogniskuje się wokół nich. Eseje mówia o aspektach przez pewien pryzmat. Najlepsze wydaje się ujęcie tematu wzrostu potęgi Niemiec przez pryzmat muzyki klasycznej m. in Straussa.

Eseje są ledwo, ciężko strawne, z powodu przeładowania cytatami, epizodami ni to śmiesznymi, ni to znaczącymi. Dla procesu historycznego nie maja znaczenia, dla biografii to zbyt mało. Mimo to, jest to dzieło znakomite z innego powodu: dotyka w perspektywie konkretnych, spraw i ogniskuje się wokół nich. Eseje mówia o aspektach przez pewien pryzmat. Najlepsze wydaje się...

Jestem na tak. Choć to raczej zbiór esejów niż jedna książka opowiadająca o latach poprzedzających wybuch pierwszej wojny światowej; choć to bardziej reporterskie grzebanie w brudach ówczesnych klas wyższych i niższych; choć to książka leciwa (opublikowana po raz pierwszy przeszło pół wieku temu); choć miejscami ciężko się ją czyta i trudno dostrzec w natłoku szczegółów główną ideę. To jednak "Wyniosła wieża" Tuchman nie zestarzała się tak bardzo, jak wiele innych książek. Można nawet rzec, że trzyma się całkiem dobrze i wciąż potrafi wciągnąc i zaciekawić. Kolejne (trzecie już) polskie wydanie jest więc w pełni uzasadnioną decyzją. Zdecydownie warto.

Jestem na tak. Choć to raczej zbiór esejów niż jedna książka opowiadająca o latach poprzedzających wybuch pierwszej wojny światowej; choć to bardziej reporterskie grzebanie w brudach ówczesnych klas wyższych i niższych; choć to książka leciwa (opublikowana po raz pierwszy przeszło pół wieku temu); choć miejscami ciężko się ją czyta i trudno dostrzec w natłoku szczegółów...