Jedyne, co podobało mi się w tej książce, to imię Orlando. Nie dość, że historia jest kompletnie bez sensu, to jeszcze sposób pisania okropny. Autorka ni stąd, ni zowąd przechodzi z narracji w 3 osobie do narracji pierwszoosobowej. Czasami zwraca się do czytelnika, czasami mówi 'ot tak'. Na okładce napisane jest, że książka jest:
1. ZABAWNA- hmm... wydało się, że nie mam za grosz poczucia humoru.
2. SEKSOWNA- o tak, teksty typu "jest niesamowicie dobry w łóżku" czy "zrobili to aż sześć razy jednej nocy" są tak oryginalne, że aż po prostu chce się je czytać po raz 2873642986234.
3. OPTYMISTYCZNA- yhy... uczy, że co złego by się nie zrobiło, to przyjaciele i boski gwiazdor zapomną, ot tak.

Jak dla mnie- straszne. Przeczytałam tę książkę do końca tylko dlatego, żeby móc tu napisać z czystym sumieniem.
W krótkiej notce biograficznej na końcu książki jest napisane, że Clare Naylor zajmuje się obecnie tylko pisaniem książek. Z całym szacunkiem, ale jeżeli wszystkie jej książki są na tym poziomie, to powinna ona zająć się wszystkim, poza pisaniem. Sorry.

Jedyne, co podobało mi się w tej książce, to imię Orlando. Nie dość, że historia jest kompletnie bez sensu, to jeszcze sposób pisania okropny. Autorka ni stąd, ni zowąd przechodzi z narracji w 3 osobie do narracji pierwszoosobowej. Czasami zwraca się do czytelnika, czasami mówi 'ot tak'. Na okładce napisane jest, że książka jest:
1. ZABAWNA- hmm... wydało się, że nie mam...