Trojaczki Silveberga robią wrażenie swoją egzotyką – nawet jak na SF, to perełki technicznej wyobraźni.
„Tajemny gość” ze swoim kosmicznym transportowcem, który sam w sobie jest całym światem. Nigdy nie ląduje, ba!, nawet nie zbliża się do żadnej planety, bo ma raptem 10 km długości, a to nie jedyny powód. Dziwnością dorównuje drzewostatkowi u Simmonsa. I jak przystało na tak nietypową konstrukcję, ładunek też do typowych nie należy: wozi, między innymi, matryce dusz. Wśród nich jest jedna niepokorna.
„Autostrada...” to z kolei swoiste teleportacje przez wrota, niczym włazy z Proximie Baxtera. Zawiaduje mini Zakon, działający w imię Boga, choć boski plan zaczyna się w pewnym momencie załamywać. Na to świat wiernych nie jest przygotowany, więc czym prędzej należy znaleźć i usunąć problem. Bo boski plan musi być doskonały, choć o tym co jest „doskonałością” zdecydował... Zakon.
„Teby Stu Bram” to znów podróż w czasie choć należy ją traktować jako zapowiedź „Prądów czasu” albo dodatek (nie sprawdziłem jaka była chronologia powstania). Przez to najsłabsze to opowiadanie. Jeżeli ktoś „Prądów czasu” nie zna będzie to ciekawa przygoda z historią.
Wszystkie traktują o ziemskiej cywilizacji, która osiągnęła niewyobrażalny poziom technologiczny przez swoją ciekawość ale i butę. Niezmienne pozostają jedynie ludzkie uczucia i odczucia. Nadal to najbardziej nieprzewidywalny czynnik. Miłość, samotność, ciekawość, nienasycenie, szczęście czy jego brak prowokują do działań, które wymagają ofiar i pociągają za sobą ofiary. Tak jak działanie w imię boga.
Silverberg nie filozofuje, daje nam opowieści, które możemy z ciekawością przeczytać, albo rozbierać na czynniki pierwsze doszukując się drugiego czy któregoś tam z kolei dna.

Trojaczki Silveberga robią wrażenie swoją egzotyką – nawet jak na SF, to perełki technicznej wyobraźni.
„Tajemny gość” ze swoim kosmicznym transportowcem, który sam w sobie jest całym światem. Nigdy nie ląduje, ba!, nawet nie zbliża się do żadnej planety, bo ma raptem 10 km długości, a to nie jedyny powód. Dziwnością dorównuje drzewostatkowi u Simmonsa. I jak przystało...

Trzy całkiem różne opowiadania:

1.) Tajemny gość - jak dla mnie trochę nudne, pomysł taki sobie, nie było to też jakoś szałowo opowiedziane, przeczytać można, ale za bardzo w pamięć mi raczej nie zapadnie.

2.) Teby stu bram - to już jest smakowity kąsek, jak na Silverberga dość nietypowo bo tym razem przenosi nad do przeszłości, ale robi to tak zgrabnie i umiejętnie, że czytając książkę naprawdę czułem się jak w tym zalanym słońcem mieście. No i trochę się człowiek dowiedział jako to kiedyś było. Ogólnie polecam.

3.) Autostrada w mrok - też fajne, ale nie wiem czy aż tak dobre jak 2. Chociaż, tutaj mamy trochę inaczej temat ujęty i autor skupił się na głównym bohaterze i jego rozterkach na wielkie tematy. Raczej zapadnie mi w pamięć, a to chyba najlepiej świadczy o tym że to dobre opowiadanie jest :)

Trzy całkiem różne opowiadania:

1.) Tajemny gość - jak dla mnie trochę nudne, pomysł taki sobie, nie było to też jakoś szałowo opowiedziane, przeczytać można, ale za bardzo w pamięć mi raczej nie zapadnie.

2.) Teby stu bram - to już jest smakowity kąsek, jak na Silverberga dość nietypowo bo tym razem przenosi nad do przeszłości, ale robi to tak zgrabnie i umiejętnie, że...

Robert Silverberg to porządny pisarz. Nie mogę odżałować, że tak słabo znany w Polsce. Jeśli chce się zdobyć jego książkę, to raczej trzeba szukać w antykwariatach.
"Autostradą w mrok" to 3 fantastyczne opowiadania, każde z nich z ciekawym konceptem i niosące pewne przesłanie.
Książka krótka i lekka.
Jeśli nie zna się twórczości Silverberga, to myślę, że jest dobra by od niej zacząć.

Robert Silverberg to porządny pisarz. Nie mogę odżałować, że tak słabo znany w Polsce. Jeśli chce się zdobyć jego książkę, to raczej trzeba szukać w antykwariatach.
"Autostradą w mrok" to 3 fantastyczne opowiadania, każde z nich z ciekawym konceptem i niosące pewne przesłanie.
Książka krótka i lekka.
Jeśli nie zna się twórczości Silverberga, to myślę, że jest dobra by od...

3 opowiadania które połączono w dość naciągany sposób. "(...) podróże do krańców czasu i przestrzeni (...)". Eeeee, tam, marketingowy chwyt... ALE opowiadania są bardzo dobre. No, przynajmniej mi sie podobały - jedne bardziej drugie mniej. "Teby Stu Bram" podobały mi się najbardziej! Motyw podroży w czasie i to do starożytnego Egiptu za panowania XII dynastii, tuz przed objęciem tronu przez Amenchotepa IV, znanego później jako Echantona. To opowiadanie spokojnie można by rozwinąć w pełną powieść w tak ciekawych czasach. Ale nie chodzi do końca o czasy tylko co może wydarzyć się z ludźmi podróżującymi w czasie. Opowiadanie jakby z mojego snu :D "Autostrada w mrok" z razu nie przekonała mnie do siebie. I nic nie zapowiadało jak się później rozwinie. Religijno-zakonne dumania chociaż na tle jakichś wypraw w kosmos, Kodeks etc. Dopiero później się rozkręciło i "wpadłem". Świetny pomysł który wymagał drobnego rozpędu by "chwycić". "Tajemny gość" w sumie podobał mi się najmniej, chociaż koncepcje technologiczne poruszone w opowiadaniu są bardzo ciekawe. To opowiadanie o poznaniu, pragnieniach, samotności i... miłości (?). Jakby autor starał się udowodnić, że SF też "ma serce" :) Ogólnie to bardzo dobry tomik wydany tuż pod koniec XX wieku. Wtedy to były nowe opowiadania. Nawet bardzo się nie zestarzały. Dać im nową super okładkę i ludzie będą "wciągać" ;) Bo warto.

3 opowiadania które połączono w dość naciągany sposób. "(...) podróże do krańców czasu i przestrzeni (...)". Eeeee, tam, marketingowy chwyt... ALE opowiadania są bardzo dobre. No, przynajmniej mi sie podobały - jedne bardziej drugie mniej. "Teby Stu Bram" podobały mi się najbardziej! Motyw podroży w czasie i to do starożytnego Egiptu za panowania XII dynastii, tuz przed...

Sporo czasu minęło, odkąd skończyłem czytać te książkę. Ciężko mi powiedzieć, dlaczego nie napisałem swojej opinii o niej zaraz po przeczytaniu. Chyba musiało do mnie dotrzeć, z jak fenomenalna książka miałem do czynienia.

Silverberg to pisarz wielki. Kropka.

Pierwsza historia budowana jest powoli. Z momentem pojawienia się "pasażera" robi się bardzo intymnie. Właśnie taka atmosferę Silverberg buduje mistrzowsko. To metafizyczny romans w sosie hard science fiction i ja to kupuje.

Do drugiego opowiadania nastawiony bylem sceptycznie. Kompletnie niesłusznie. Czytając "Teby Stu Bram" poczułem się jak ciekawe świata dziecko. Opisy starożytnego Egiptu, życia codziennego, pracy, panujących zasad i praw są tak dobre, z nie sposób w ten świat nie wsiąknąć. Czyta się to jak literaturę przygodowa, co prawda trochę naciąganą, ale jaką klimatyczna! Od lat nie czułem takiego smutku, kiedy opowiadanie się skończyło.

Trzecie opowiadanie jest zdecydowanie najbardziej dojrzale. To historia o upadku ludzkości, eksploracji nieznanego, ludzkiej pysze i niezaspokojonej ciekawości. Muszę przyznać, z momentami jednak traciłem zainteresowanie.

Podsumowując: trzy świetne historie pozostające z czytelnikiem na długo po zakończonej lekturze.

Sporo czasu minęło, odkąd skończyłem czytać te książkę. Ciężko mi powiedzieć, dlaczego nie napisałem swojej opinii o niej zaraz po przeczytaniu. Chyba musiało do mnie dotrzeć, z jak fenomenalna książka miałem do czynienia.

Silverberg to pisarz wielki. Kropka.

Pierwsza historia budowana jest powoli. Z momentem pojawienia się "pasażera" robi się bardzo intymnie. Właśnie...

Wysoka ocena ocena dotyczy tylko pierwszego omawianego tekstu, jakim jest:

"Tajemny Gość", kawał solidnego hard s-f. Właściwie mój ulubiony tekst tego autora, obok "Prądów Czasu".
Podróże międzygwiezdne na długie dystanse, hibernacja oraz "odcieleśnienie", czyli podróżowanie w postaci umysłu włączonego do struktur statku. Całość dopełniona wątkiem detektywistycznym. Świetny tekst.

"Teby Stu bram" zawierają motyw podróży w czasie oraz przekonująco zarysowany klimat upalnego Egiptu, choć całość odrobinę się dłuży - raczej bez fajerwerków.

"Autostrada w mrok" charakteryzuje się dziwnym, "teistycznym" klimatem - po kilkunastu stronach poddałem się.

Polecam (ze względu na Tajemnego Gościa).

Wysoka ocena ocena dotyczy tylko pierwszego omawianego tekstu, jakim jest:

"Tajemny Gość", kawał solidnego hard s-f. Właściwie mój ulubiony tekst tego autora, obok "Prądów Czasu".
Podróże międzygwiezdne na długie dystanse, hibernacja oraz "odcieleśnienie", czyli podróżowanie w postaci umysłu włączonego do struktur statku. Całość dopełniona wątkiem detektywistycznym....

Opowiadania są bardzo ciekawe, każde ukazuje inny obraz przyszłości (i przeszłości). Według mnie autor tworzy zbyt tajemnicze postacie, imiona często dowiadujemy się w połowie, a głębsze tajemnice nie są znane. Nie jest przyjemne wczuwać się w taką historię, nie potrafiąc wyobrazić sobie bohatera. Są to opowiadania, na których trzeba mocno się skupić podczas czytania, ponieważ łatwo można wypaść z rytmu. Nie mniej jednak, bardzo polecam, ponieważ to ciekawy zbiór i jeśli można go gdzieś zdobyć, to nie trzeba się wahać ;)

Opowiadania są bardzo ciekawe, każde ukazuje inny obraz przyszłości (i przeszłości). Według mnie autor tworzy zbyt tajemnicze postacie, imiona często dowiadujemy się w połowie, a głębsze tajemnice nie są znane. Nie jest przyjemne wczuwać się w taką historię, nie potrafiąc wyobrazić sobie bohatera. Są to opowiadania, na których trzeba mocno się skupić podczas czytania,...

Genialne 3 opowieści. W trakcie i po przeczytaniu każdej z nich, zastanawiam się jak zachowałbym się w sytuacji głównego bohatera, co bym czuł. Fabuły nie zdradzam. No, mogę jedynie zdradzić, że 2 opowiadania dzieją się w przyszłości, w przestrzeni kosmicznej, a jedno w starożytnym Egipcie.

Genialne 3 opowieści. W trakcie i po przeczytaniu każdej z nich, zastanawiam się jak zachowałbym się w sytuacji głównego bohatera, co bym czuł. Fabuły nie zdradzam. No, mogę jedynie zdradzić, że 2 opowiadania dzieją się w przyszłości, w przestrzeni kosmicznej, a jedno w starożytnym Egipcie.

5/6 ale za drugie opowiadanie , jak zwykle uwielbiam motywy podróży w czasie. trzecie opowiadanie też było niezłe, a pierwsze najsłabsze z nich.

5/6 ale za drugie opowiadanie , jak zwykle uwielbiam motywy podróży w czasie. trzecie opowiadanie też było niezłe, a pierwsze najsłabsze z nich.

Hm, jak na Silverberga to rozczarowujące i dość toporne.

Hm, jak na Silverberga to rozczarowujące i dość toporne.