Uwielbiam James'a Deana, Jego smutne spojrzenie i kojący uśmiech. Jest dla mnie ważną postacią, dlatego też zrobiłam wszystko by ową książkę dostać. Cóż... mam bardzo mieszane uczucia, mam wrażenie, że jest momentami przerysowana. Spodziewałam się szczegółów, natomiast tu jest sporo 'dziecięcego' obrazu, nie byłoby to wadą, acz autor książki widocznie chciał pokazać, że właśnie przez owe wczesne lata Dean był tym kim był. Smutnym, chaotycznym, cudownym lecz rozchwianym człowiekiem. Cały czas jest odwołanie do przeszłości a ja się zastanawiam - skąd autor o tym wiedział, skąd wiedział co czuł James? Autor książki skupia się w większości na matce Deana, całość książki krąży wokół tego. Czy tak na pewno było? Spodziewałam się też, czegoś nowego, dobrego, że niektóre sytuacje w Jego życiu będą poruszone - a tu nie, jedna strona, wiadomo tyle co z wikipedii. Pomimo tego miło było to czytać, ze względu na moją sympatię i uczucie do tej legendy, do chłopca z tym smutnym spojrzeniem - ze względu na to wystawiam taką ocenę. Sama książka jest przeciętna, nie wiem czy miłośnicy mogą się z niej czegoś dowiedzieć. Czegoś więcej. Nie wiem.

Uwielbiam James'a Deana, Jego smutne spojrzenie i kojący uśmiech. Jest dla mnie ważną postacią, dlatego też zrobiłam wszystko by ową książkę dostać. Cóż... mam bardzo mieszane uczucia, mam wrażenie, że jest momentami przerysowana. Spodziewałam się szczegółów, natomiast tu jest sporo 'dziecięcego' obrazu, nie byłoby to wadą, acz autor książki widocznie chciał pokazać, że...