Uuu ... zgadza się. Coelho nie da się czytać. Pseudointelektualny bełkot o niczym. Omijać z daleka ... kto podchodzi, bić kijem po plecach ;)

Uuu ... zgadza się. Coelho nie da się czytać. Pseudointelektualny bełkot o niczym. Omijać z daleka ... kto podchodzi, bić kijem po plecach ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ciężko jest wybrać jedną. Tak na szybko przychodzi mi do głowy Coelho. Przebrnęłam z bólem przez "Na brzegu rzeki ...." - naiwne, przesiąknięte tanią filozofią, ocieka banałem, choć aspiracje ma wielkie. Ja mówię NIE!

Ciężko jest wybrać jedną. Tak na szybko przychodzi mi do głowy Coelho. Przebrnęłam z bólem przez "Na brzegu rzeki ...." - naiwne, przesiąknięte tanią filozofią, ocieka banałem, choć aspiracje ma wielkie. Ja mówię NIE!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Kłamca Ćwieka - osiągnęła sukces chyba tylko dla tego, że była dodawana jako gratis do gry komputerowej Loki. Napisana językiem ubogim, czułem się jakbym czytał coś co nabazgrało dziecko w zeszycie na przerwie po obejrzeniu filmu akcji z Segalem w roli głownej. Postacie płaskie niczym deska, teksty nieśmieszne, niepoważne ... jest to jedna z niewielu książek na których się solidnie zawiodłem.

Kłamca Ćwieka - osiągnęła sukces chyba tylko dla tego, że była dodawana jako gratis do gry komputerowej Loki. Napisana językiem ubogim, czułem się jakbym czytał coś co nabazgrało dziecko w zeszycie na przerwie po obejrzeniu filmu akcji z Segalem w roli głownej. Postacie płaskie niczym deska, teksty nieśmieszne, niepoważne ... jest to jedna z niewielu książek na których się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

dla mnie męka - nie dałam rady w całości "Baśń średniowieczna" Pawła Rochali - niby średniowiecze, niby czarownice, niby piekło, niby aluzje do współczesności - a tak naprawdę autor o niczym nie ma pojęcia

dla mnie męka - nie dałam rady w całości "Baśń średniowieczna" Pawła Rochali - niby średniowiecze, niby czarownice, niby piekło, niby aluzje do współczesności - a tak naprawdę autor o niczym nie ma pojęcia

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

jak dla mnie najgorszą książką była "Sól ziemi" Józefa Wittlina.. Czytanie tej powieści mogę porównać z drogą przez mękę! Jak dla mnie bełkot osoby pod wpływem alkoholu lub innego specyfiku, który z czystej nudy postanowił coś sobie napisać. I, ów Wittlin stworzył sobie pewnego hucuła - analfabetę, obdarzonego chorobami wenerycznymi, który nie rozumie czym jest wojna, a mimo to musi w niej uczestniczyć.. Język 'powieści' jest (W mojej opinii_ tragiczny poza tym za dużo niepotrzebnych opisów i porównań.. Każda linika, strona, rodział sprawiał mi prawie fizyczny ból.. NIGDY więcej nie chcę mieć do czynienia z twórczością Józefa W.

jak dla mnie najgorszą książką była "Sól ziemi" Józefa Wittlina.. Czytanie tej powieści mogę porównać z drogą przez mękę! Jak dla mnie bełkot osoby pod wpływem alkoholu lub innego specyfiku, który z czystej nudy postanowił coś sobie napisać. I, ów Wittlin stworzył sobie pewnego hucuła - analfabetę, obdarzonego chorobami wenerycznymi, który nie rozumie czym jest wojna, a...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chani: Z kolei najgorszą książką jaką ja przeczytałam w ostatnim czasie był "Ostatni czytelnik" Davida Toski. Zapraszam do przeczytania mojej opinii konkursowej tu na stronie LCZ.
Nudy na pudy o niczym. A za co autor dostał nagrody pojęcia nie mam i chyba nigdy tego nie zrozumiem (no chyba, że były to nagrody pt. rączka rączkę całuje, bleah).


Wiedziałem że wcześniej czy później ta pozycja się tu pojawi ;) Fakt, nie była to najszczególniejsza książka.

Mnie natomiast najbardziej irytowała "Weronika postanawia umrzeć". Bzdura na bzdurze, mnóstwo banałów i drugie tyle pustosłowia. Przez całą lekturę miałem wrażenie, że jest to jedynie zbiór średniej jakości sentencji, obleczony w wątłą fabułę. Autor sili się na mądrość i głębokość swych wywodów, lecz wychodzi papka. No i ten niesmaczny opis doznań Weroniki przy fortepianie... Gdy sobie pomyślę że spłodził go stary pryk, to aż się niedobrze robi. Nigdy więcej tego pana.

Chani: Z kolei najgorszą książką jaką ja przeczytałam w ostatnim czasie był "Ostatni czytelnik" Davida Toski. Zapraszam do przeczytania mojej opinii konkursowej tu na stronie LCZ.
Nudy na pudy o niczym. A za co autor dostał nagrody pojęcia nie mam i chyba nigdy tego nie zrozumiem (no chyba, że były to nagrody pt. rączka rączkę całuje, bleah).


Wiedziałem że wcześniej czy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mam w zwyczaju czytanie książek do końca, bo nie lubię niczego przerywać w połowie. I tak książkę, którą przeczytałabym w tydzień, przeczytałam w 2 miesiące. A była to "Urzekająca" John Eldredge, Stasi Eldredge. Dał mi ją kolega i powiedział, że KONIECZNIE muszę ją przeczytać, że ma nadzieję, że ona mi pomoże :D Czytałam w internecie i nawet na tym portalu wiele pozytywnych opinii, jak to zmieniła ona życie niejednej kobiety. A dla mnie był to stek religijnych bzdur jakiegoś nawiedzonego małżeństwa. Masakra... ;p

Mam w zwyczaju czytanie książek do końca, bo nie lubię niczego przerywać w połowie. I tak książkę, którą przeczytałabym w tydzień, przeczytałam w 2 miesiące. A była to "Urzekająca" John Eldredge, Stasi Eldredge. Dał mi ją kolega i powiedział, że KONIECZNIE muszę ją przeczytać, że ma nadzieję, że ona mi pomoże :D Czytałam w internecie i nawet na tym portalu wiele pozytywnych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie dałam rady przebrnąć przez "Regulamin tłoczni win" Irvinga. Odrzucił mnie opis pewnego zdjęcia, które bohater znajduje w jakimś zrujnowanym domku. Jakby było mało tegoż opisu, narracja kilkakrotnie powraca do znaleziska. Być może autor miał na celu wzbudzenie w czytelniku jakichś szczególnych emocji - ja odebrałam to jako swego rodzaju gwałt na mojej wrażliwości, skutkiem czego straciłam czytelnicze zaufanie i książki tego autora omijam szerokim łukiem.

Nie dałam rady przebrnąć przez "Regulamin tłoczni win" Irvinga. Odrzucił mnie opis pewnego zdjęcia, które bohater znajduje w jakimś zrujnowanym domku. Jakby było mało tegoż opisu, narracja kilkakrotnie powraca do znaleziska. Być może autor miał na celu wzbudzenie w czytelniku jakichś szczególnych emocji - ja odebrałam to jako swego rodzaju gwałt na mojej wrażliwości,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A ja do końca życia chyba będę nosiła traumę po "A... B... C..." Orzeszkowej. Z tą króciusieńką nowelką męczyłam się w czwartej klasie bodajże miesiąc, bo lektura to była, a uraz do Orzeszkowej na całe życie pozostał.

A ja do końca życia chyba będę nosiła traumę po "A... B... C..." Orzeszkowej. Z tą króciusieńką nowelką męczyłam się w czwartej klasie bodajże miesiąc, bo lektura to była, a uraz do Orzeszkowej na całe życie pozostał.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post