Szczerze. Pierwsze zdanie to moja pięta achillesowa. Gdy mam wymyśloną fabułę i niemal żyję niespisanymi na papier historiami nadchodzi moment kompletnego wybudzenia. Siadam przy biurku, chwytam długopis i... Siedzę wpatrując się w białą powierzchnię. Każde zdanie jest bezsensowne i takie nijakie. Zaczynam z zapałem i rzucam z flustracją. To męczące. Szczególnie gdy sięgam po inspirację do wielu innych autorów, zaczunających książki wręcz fenomenalnie. Jestem zmęczona niespisaną fabułą i rozgoruczoną niemożnością sformułowania pierwszego zdania. Nie sztuką jest wymyślić, znacznie trudniej zacząć. Mam nadzieję, że dzięki temu artukułowi znajdę idealne zdanie na wstęp. 

Szczerze. Pierwsze zdanie to moja pięta achillesowa. Gdy mam wymyśloną fabułę i niemal żyję niespisanymi na papier historiami nadchodzi moment kompletnego wybudzenia. Siadam przy biurku, chwytam długopis i... Siedzę wpatrując się w białą powierzchnię. Każde zdanie jest bezsensowne i takie nijakie. Zaczynam z zapałem i rzucam z flustracją. To męczące. Szczególnie gdy sięgam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ktoś mi może wyjaśnić, co było takiego nie na miejscu z pierwszym zdaniem 50 Twarzy Greya? Albo co było takiego dobrego z pozostałymi, czego w.w. nie miało? Bo dla mnie brzmi to raczej tak, jakby autor tegoż wpisu po prostu wybierał pierwsze zdania z książek które lubi, i mówił, że są dobre oraz jedno z tej, której nie lubi i akurat powiedział, że jest złe.

Ale co różni te zdania? Co sprawia, że któreś jest lepsze, lub gorsze? Co tu decyduje? Co wpływa?

Ktoś mi może wyjaśnić, co było takiego nie na miejscu z pierwszym zdaniem 50 Twarzy Greya? Albo co było takiego dobrego z pozostałymi, czego w.w. nie miało? Bo dla mnie brzmi to raczej tak, jakby autor tegoż wpisu po prostu wybierał pierwsze zdania z książek które lubi, i mówił, że są dobre oraz jedno z tej, której nie lubi i akurat powiedział, że jest złe.

Ale co różni te...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Oczywiście, że pierwsze zdanie o niczym nie przesądza, ale i tak zawsze zaczynam przeglądanie książki od przeczytania tego przemyślanego przez autora początku, tego "haczyka", na który mamy się złapać. Zapewne liczę na literacki chwyt jujitsu, który ubezwłasnowolnia i... zmusza, i popycha, i ciągnie...

W tym miejscu nie pozostaje mi nic innego, jak tylko podziękować Gabrielowi Garcii Marquezowi za "Sto lat samotności" i zdanie (choć nie tylko to jedno), które sprawiło wiele lat temu (bardzo wiele), że licealna moda na czytanie prozy iberoamerykańskiej (ach ten realizm magiczny) przerodziła się w autentyczną przyjemność i potrzebę.

„Wiele lat później, stojąc naprzeciw plutonu egzekucyjnego, pułkownik Aureliano Buendía miał przypomnieć sobie to dalekie popołudnie, kiedy ojciec zabrał go z sobą do obozu Cyganów, żeby mu pokazać lód”.

Oczywiście, że pierwsze zdanie o niczym nie przesądza, ale i tak zawsze zaczynam przeglądanie książki od przeczytania tego przemyślanego przez autora początku, tego "haczyka", na który mamy się złapać. Zapewne liczę na literacki chwyt jujitsu, który ubezwłasnowolnia i... zmusza, i popycha, i ciągnie...

W tym miejscu nie pozostaje mi nic innego, jak tylko podziękować...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zastanawiam się nad wyższością #6 nad #10 - dlaczego porady "od serca" przekazywane w formie osobistej są dla mnie bardziej akceptowalne, niż w formie prawd ostatecznych? Chyba dlatego, że nikt nie lubi słyszeć, że robi źle tylko dlatego, że robi inaczej...

W sumie nigdy się nad tym głębiej nie zastanawiałam, zaczynanie było dla mnie (i nadal jest) najprzyjemniejszym elementem pisania, a całe to gadanie o Muzie - prywatnym żartem osoby jakkolwiek twórczo nastawionej do życia. W sumie co w tym złego? Szukanie wymówek w braku natchnienia jest dziecinne, ale już zasłanianie się weną, gdy pisze się 15 stron dziennie, brzmiałoby jak skromność grafoholika.
Chodzi mi o to, że jeśli komuś tak pasuje, może mieć nawet 100 sposobów na zaczęcie pisania, stosując je zamiennie, zależnie od nastroju. Własnych potrafiłabym wymienić 5 na szybko. Artysta czy rzemieślnik, każdy do swojego dzieła powinien podejść po swojemu i narzucanie jedynych słusznych rozwiązań jest co najmniej nierozsądne.

Przy drugiej części tekstu na szczęście moje wzburzenie opadło. Przykłady przyjemne dla oka i głowy, ciekawie dobrane i opisane. Osobiście, gdy sprawdzam książkę w księgarni, patrzę przede wszystkim na opis (orientacyjnie, właściwie nie biorę ich już na poważnie) i pierwsze zdanie/akapit książki. Ten przesądza przeczytanie pierwszego rozdziału i ewentualne kupno. Są zdania, które oferują taki critical shot, że po latach nie pamięta się tytułu, autora, fabuły, a pamięta to jedno zdanie.
Przy okazji właśnie z powyższym - kojarzy ktoś może powieść/opowiadanie z antologii (raczej to drugie), zaczynające się od zdania, że matka "znalazła w szafie syna karabin maszynowy" (parafraza)?

A jeśli chodzi o pierwszy tom "Mrocznej Wieży", to należę do złośliwych... Na takim poziomie, że wręcz trudno mi było uwierzyć w autorstwo Kinga.

Zastanawiam się nad wyższością #6 nad #10 - dlaczego porady "od serca" przekazywane w formie osobistej są dla mnie bardziej akceptowalne, niż w formie prawd ostatecznych? Chyba dlatego, że nikt nie lubi słyszeć, że robi źle tylko dlatego, że robi inaczej...

W sumie nigdy się nad tym głębiej nie zastanawiałam, zaczynanie było dla mnie (i nadal jest) najprzyjemniejszym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tak szczerze mówiąc, to żenujące wydaje mi się to szydzenie z "Greya". Na pochyłe drzewo... Czemu to niby ma służyć? Powszechnemu pompowaniu ego cudzym kosztem? Strasznie to banalne. Nie takich wrażeń chciałbym doświadczać zapoznając się z ciekawym skądinąd tematem. To chyba kwestia wyboru, albo równamy do najlepszych, albo pozostajemy na poziomie piaskownicy i nabijamy się z upośledzonych.

Tak szczerze mówiąc, to żenujące wydaje mi się to szydzenie z "Greya". Na pochyłe drzewo... Czemu to niby ma służyć? Powszechnemu pompowaniu ego cudzym kosztem? Strasznie to banalne. Nie takich wrażeń chciałbym doświadczać zapoznając się z ciekawym skądinąd tematem. To chyba kwestia wyboru, albo równamy do najlepszych, albo pozostajemy na poziomie piaskownicy i nabijamy się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Po pierwszym ustępie zakołatało mi w głowie "wreszcie będzie cięty felieton, przyprawiony nutą sarkazmu i szczyptom cynizmu". Wyszło jak zwykle, analiza tekstów innych pisarzy i praktyczne wskazówki. Już miałem cień nadziei przy analizie pierwszego zdania EL James ale czar prysł. Uprzedzając komentarze, tekst powyżej to pochwała dla autora za umiejętność przeskakiwania z lekkich prześmiewczych fragmentów do sedna problemu. Bardzo to cenie w wykładach pana Remigiusza jak i w twórczości.

Po pierwszym ustępie zakołatało mi w głowie "wreszcie będzie cięty felieton, przyprawiony nutą sarkazmu i szczyptom cynizmu". Wyszło jak zwykle, analiza tekstów innych pisarzy i praktyczne wskazówki. Już miałem cień nadziei przy analizie pierwszego zdania EL James ale czar prysł. Uprzedzając komentarze, tekst powyżej to pochwała dla autora za umiejętność przeskakiwania z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pierwsze zdanie, choćby i najlepsze, tylko wtedy zostaje zapamiętane, interpretowane i cytowane po wielokroć, jeśli to co następuje po nim, również godne jest zapamiętania.

Pierwsze zdanie, choćby i najlepsze, tylko wtedy zostaje zapamiętane, interpretowane i cytowane po wielokroć, jeśli to co następuje po nim, również godne jest zapamiętania.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mi mocno zapadło w pamięć pierwsze zdanie z książki "FEED" Miry Grant. Pamiętam, że miałam co do niej ogrom wątpliwości, bo powieść o zombie, a ja raczej takich nie czytam. Ale kiedy przeczytałam pierwsze zdanie, od razu wiedziałam, że nie spocznę, dopóki nie skończę jej czytać - i nie pomyliłam się:) W sumie nie wiem co w tym zdaniu jest magicznego, ale zdecydowanie ma w sobie jakiś czar - "Nasza historia zaczyna się tam, gdzie w ciągu ostatnich dwudziestu sześciu lat niezliczona liczba innych się skończyła".

A tak ogólnie co do pierwszych zdań, raczej nie są dla mnie takie ważne. Przywiązuję natomiast ogromną wagę do ostatnich. W tym względzie mam całą masę swoich ulubionych, zamykających książki zdań:) A tekst jak zwykle świetny. Bardzo ciekawy no i przede wszystkim dobrze się czyta!

Mi mocno zapadło w pamięć pierwsze zdanie z książki "FEED" Miry Grant. Pamiętam, że miałam co do niej ogrom wątpliwości, bo powieść o zombie, a ja raczej takich nie czytam. Ale kiedy przeczytałam pierwsze zdanie, od razu wiedziałam, że nie spocznę, dopóki nie skończę jej czytać - i nie pomyliłam się:) W sumie nie wiem co w tym zdaniu jest magicznego, ale zdecydowanie ma w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Popioły[bookLink]38586|Popioły[/bookLink]
"Ogary poszły w las." Jeżeli szukam mocnego pierwszego zdania "to" przychodzi mię na myśl natychmiast.

Popioły[bookLink]38586|Popioły[/bookLink]
"Ogary poszły w las." Jeżeli szukam mocnego pierwszego zdania "to" przychodzi mię na myśl natychmiast.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A ja swoją trylogię zacząłem: " Z całych sił starała się go znienawidzić". Uważacie, że to dobre zdanie otwierające?
Remigiusza pozdrawiam. Jak zwykle wysoki poziom!

A ja swoją trylogię zacząłem: " Z całych sił starała się go znienawidzić". Uważacie, że to dobre zdanie otwierające?
Remigiusza pozdrawiam. Jak zwykle wysoki poziom!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post