Mama mi powiedziała - masz przeczytać Ten obcy.
Przeczytałam a potem długo nie czytałam i jakoś dopiero od 1 gimnazjum zaczęłam dużo i dla siebie czytać, a teraz to już mój nałóg.
Pomogli mi te lektury gdyż je wszystkie czytałam, byłam pilną uczennicą
Więc, po czasie polubiłam czytać do tej pory bardziej cenię klasykę niż niektóre książki masowe, robione pod ludzi.

Mama mi powiedziała - masz przeczytać Ten obcy.
Przeczytałam a potem długo nie czytałam i jakoś dopiero od 1 gimnazjum zaczęłam dużo i dla siebie czytać, a teraz to już mój nałóg.
Pomogli mi te lektury gdyż je wszystkie czytałam, byłam pilną uczennicą
Więc, po czasie polubiłam czytać do tej pory bardziej cenię klasykę niż niektóre książki masowe, robione pod ludzi.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

U mnie w domu zaczęło się od tego, że mama czytała mi, jak jeszcze byłam zbyt mała, żeby czytać sama (chociaż później, mimo tego, że już potrafiłam czytać, lubiłam, jak to mama mi czytała przed snem). Zaczynała od książeczek dla dzieci, dziecięcych opowieści biblijnych i biblii. Ale później, kiedy znałam już to wszystko na pamięć, czytała mi mnóstwo innych książek, codziennie jakąś historię. Ojciec też dużo czytał, mieliśmy ogólnie ogrom książek w domu. Ja od podstawówki wygrywałam "konkursy czytelnicze". Jedyną osobą, która nie czytała w dzieciństwie książek, była moja starsza siostra. "Nawróciła się" dopiero jak już się wyprowadziła z domu :D
Ogólnie, moim zdaniem najważniejsze jest właśnie to, żeby dziecko widziało w rodzicu czytelnika. Wiedziało, że rodzice też czytają książki, że sprawia im to przyjemność. Żeby w ogóle widziało książki. Wielu moich dalszych znajomych nie ma w ogóle książek na widoku. A później płaczą, że ich dziecko nie chce czytać...
I nie powinno się za bardzo ingerować w to, co dziecko czyta, jeśli jest to dostosowane do jego wieku (pominę "Talizman" Kinga, który czytałam mając lat 13 :D). Nie starajmy się na siłę wmusić w nie historii, których one wcale nie chcą poznać.
Jedne dzieci wolą czytać opowieści o dziewczynach inne lubią przygody, jakie spotykają chłopców, a jeszcze inne chcą czytać ciekawe historie o zwierzętach.
Ja zaliczałam się do tych wszystkich grup, głównie dlatego, że miałam cudowne bibliotekarki w bibliotece osiedlowej i w gimnazjalnej, które polecały mi najróżniejsze opowieści, od romansów, przez przygodówkę, detektywistyczne, aż po sci-fi, fantasy czy horrory :D

U mnie w domu zaczęło się od tego, że mama czytała mi, jak jeszcze byłam zbyt mała, żeby czytać sama (chociaż później, mimo tego, że już potrafiłam czytać, lubiłam, jak to mama mi czytała przed snem). Zaczynała od książeczek dla dzieci, dziecięcych opowieści biblijnych i biblii. Ale później, kiedy znałam już to wszystko na pamięć, czytała mi mnóstwo innych książek,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja nałogowo zaczęłam czytać w drugiej klasie podstawówki, kiedy dostałam od rodziców Harry'ego Pottera. Potem sama chodziłam do biblioteki i czytałam książki z serii Wrota Wyobraźni.. ahh co to były za czasy! Ogólnie bardzo szybko nauczyłam się czytać i w zerówce czytałam bajki koleżankom i kolegom z grupy :) Zawsze mam pod ręką jakąś książkę i niekończącą się listę pozycji, które chciałabym przeczytać. Sprawia mi to dużą przyjemność.

Ja nałogowo zaczęłam czytać w drugiej klasie podstawówki, kiedy dostałam od rodziców Harry'ego Pottera. Potem sama chodziłam do biblioteki i czytałam książki z serii Wrota Wyobraźni.. ahh co to były za czasy! Ogólnie bardzo szybko nauczyłam się czytać i w zerówce czytałam bajki koleżankom i kolegom z grupy :) Zawsze mam pod ręką jakąś książkę i niekończącą się listę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ze swojego wczesnego dzieciństwa nie pamiętam sytuacji, aby któreś z moich rodziców czytało książkę, jednak nie było wieczoru, żeby nie opowiadano mi przed snem bajek. Te opowieści, czasem wymyślane przez rodziców (na przykład cała seria opowiadań o Myszorkach wymyślona przez mojego Tatę, którą pamiętam do dziś) zaszczepiła we mnie miłość do niesamowitych historii. Pragnęłam więcej i więcej, a potem jakoś tak wyszło, że sama zainteresowałam się książkami leżącymi w domu, na których nauczyłam się czytać jeszcze przed pójściem do szkoły. Myślę, że gruntem jest pokazanie dzieciakom, że książki to nie papier i druk, ale właśnie historia, a papierowa książka jest jedynie formą jej przekazania. ;)

Ze swojego wczesnego dzieciństwa nie pamiętam sytuacji, aby któreś z moich rodziców czytało książkę, jednak nie było wieczoru, żeby nie opowiadano mi przed snem bajek. Te opowieści, czasem wymyślane przez rodziców (na przykład cała seria opowiadań o Myszorkach wymyślona przez mojego Tatę, którą pamiętam do dziś) zaszczepiła we mnie miłość do niesamowitych historii....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z okresu dzieciństwa nie pamiętam, aby ktoś u mnie w domu czytał książki dla przyjemności, rodzice twierdzili, w sumie nadal twierdzą, że są zbyt zmęczeni, a rodzeństwo miało inne zajęcia. Przez to dla mnie czytanie książek dla odpoczynku było całkowitą abstrakcją, miałam z nimi do czynienia jedynie jako z lekturami, które zazwyczaj są mało zachęcające dla niehumanistycznej duszyczki. Do czytania sama się przełamałam, miałam 15 lat, spróbowałam z jedną książka, serią i tak poszło dalej, z początku czytałam jedną książkę na miesiąc, lecz z czasem zrozumiałam, że to świetne zajęcia, aż zaczęłam czytać nałogowo.
Nie da się zmusić kogoś do czytania, stawianie warunków typu "Jeśli przeczytasz 30 stron, będziesz mógł zagrać" mija się z celem, tj stwierdził autor, do czytania trzeba dojrzeć w pewien sposób, albo tj ja znaleźć, taką która wciągnie.

Z okresu dzieciństwa nie pamiętam, aby ktoś u mnie w domu czytał książki dla przyjemności, rodzice twierdzili, w sumie nadal twierdzą, że są zbyt zmęczeni, a rodzeństwo miało inne zajęcia. Przez to dla mnie czytanie książek dla odpoczynku było całkowitą abstrakcją, miałam z nimi do czynienia jedynie jako z lekturami, które zazwyczaj są mało zachęcające dla niehumanistycznej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mam inny problem, jak odciągnąć córkę od książek. Ale to taki przyjemny "problem". Czytaliśmy jej jak nie potrafiła chodzić i ziarenko wykiełkowało :)

Mam inny problem, jak odciągnąć córkę od książek. Ale to taki przyjemny "problem". Czytaliśmy jej jak nie potrafiła chodzić i ziarenko wykiełkowało :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moim zdaniem miłość do książek ma się już zakodowaną (lub nie) w sobie i dlatego nie da się tego nabyć. Pozytywne czynniki mogą jedynie pomóc rozwijać (a przedtem odkryć) naszą miłość do czytania.
Nigdy nie byłam zmuszana przez rodziców do czytania (tak samo było zresztą z nauką) i miałam bezproblemowy dostęp do różnego rodzaju książek.
Właśnie przypomniałam sobie często powtarzaną 'historyjkę', że jak byłam malutka i mama nie mogła się mną chwilowo zająć, to wysyłała mnie do pokoju z regałem, bym sobie tam jakąś książeczkę wzięła i poprzeglądała. Tak się tym fascynowałam, że przepadałam na długi czas. ;D
Wracając do sedna, powyższe czynniki były tymi, które sprzyjały mojej miłości. Ale też byłam cierpliwa, bo moje początki bywały trudne i nawet miałam chwilę zwątpienia (ciekawostka: książka, która sprawiła mi wtedy duży problem, po przeczytaniu na długo pozostała moją ulubioną lekturą), a potem kwiat rozkwitł i do dzisiaj kocham czytać! <3
Pozdrawiam wszystkich czytaczy! :D

Moim zdaniem miłość do książek ma się już zakodowaną (lub nie) w sobie i dlatego nie da się tego nabyć. Pozytywne czynniki mogą jedynie pomóc rozwijać (a przedtem odkryć) naszą miłość do czytania.
Nigdy nie byłam zmuszana przez rodziców do czytania (tak samo było zresztą z nauką) i miałam bezproblemowy dostęp do różnego rodzaju książek.
Właśnie przypomniałam sobie często...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

u mnie to moja mama dużo czytała, w przeciwieństwie do ojca (ale on ledwo umie mówić po polsku, więc czytanie w tym języku tym bardziej sprawia mu problemy - zresztą on i tak nie lubi książek) i to ona namawiała mnie i moje siostry do czytania. chociaż z tego co pamiętam sama chętnie czytałam i często męczyłam mamę żeby poszła ze mną do biblioteki albo żeby przeczytała bajkę na dobranoc. jeżeli kiedykolwiek w przyszłości będę miała dzieci oczywiście będę starała się je zachęcić do czytania - pokazać że to wspaniała rozrywka, lepsza od gapienia się w TV - ale nie zmuszać.

u mnie to moja mama dużo czytała, w przeciwieństwie do ojca (ale on ledwo umie mówić po polsku, więc czytanie w tym języku tym bardziej sprawia mu problemy - zresztą on i tak nie lubi książek) i to ona namawiała mnie i moje siostry do czytania. chociaż z tego co pamiętam sama chętnie czytałam i często męczyłam mamę żeby poszła ze mną do biblioteki albo żeby przeczytała...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej