Cień wiatru[bookLink]47638|Cień wiatru[/bookLink]
"Cień wiatru" Zafona jest książką magiczną.
Czytając wnika się pomiędzy jej karty i przemierza Barcelonę w połowie XX wieku. Często o zmroku, pośród szarości, z obawą rozglądając się na boki. Dreszcz niewiadomego przechodzi po plecach. Kierujemy się w stronę wielkiej tajemniczej biblioteki, dostępnej tylko dla nielicznych - sekretnego Cmentarza Zapomnianych Książek. Mało?
Czasy nie są łatwe. Poszukiwania autora jednej z takich książek prowadzą głównego bohatera do wielu zagadkowych miejsc i ludzi. Napięcie ciągle wzrasta, a my wciąż nie możemy sie wyrwać z tego miasta, dopóki ostatnie słowo w "Cieniu wiatru" nie zostane odczytane.
Dajmy się wciągnąć w tajemnicę.

Cień wiatru[bookLink]47638|Cień wiatru[/bookLink]
"Cień wiatru" Zafona jest książką magiczną.
Czytając wnika się pomiędzy jej karty i przemierza Barcelonę w połowie XX wieku. Często o zmroku, pośród szarości, z obawą rozglądając się na boki. Dreszcz niewiadomego przechodzi po plecach. Kierujemy się w stronę wielkiej tajemniczej biblioteki, dostępnej tylko dla nielicznych -...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ale pojechałaś. Klasyka literatury - co to takiego? - kojarzy się z nudnymi pozycjami - komu? Większości Polaków każda literatura kojarzy się nudą :)

Nie namawiam,jak powiedziano w Piśmie, by Twoja mowa była tylko tak lub nie ;), ale jak rozmawiać, kiedy używa się takich terminów, które nic nie znaczą, nie jako ozdobnika, ale jako podmiotu? Nie obrażaj się, to nie miało być w zamiarze złośliwe. Po prostu takie coś strasznie utrudnia nawiązanie konkretnej rozmowy O CZYMŚ.

Trzej panowie we Francji są nieźli, ale ja wolę Potop ;) Nie jestem przekonany, by Sienkiewicz się akurat tym inspirował, ale jeśli nawet, to w moim odczuciu wyszło mu lepiej :)

Ja dla samej przyjemności lubię wracać do Jana Guillou, Potopu, Diuny i jeszcze kilku/nastu innych rzeczy. Ale najbardziej lubię coś nowego czytać. Sprawia mi przyjemność, gdy się dowiaduję czegoś nowego :)

Ale pojechałaś. Klasyka literatury - co to takiego? - kojarzy się z nudnymi pozycjami - komu? Większości Polaków każda literatura kojarzy się nudą :)

Nie namawiam,jak powiedziano w Piśmie, by Twoja mowa była tylko tak lub nie ;), ale jak rozmawiać, kiedy używa się takich terminów, które nic nie znaczą, nie jako ozdobnika, ale jako podmiotu? Nie obrażaj się, to nie miało...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Trzej muszkieterowie[bookLink]53672|Trzej muszkieterowie[/bookLink]

Klasyka literatury kojarzy się głównie z wartościowymi i (nie oszukujmy się) często nudnymi pozycjami. Wyjątek stanowi twórczość Aleksandra Dumasa (ojca) i jego 'Trzej muszkieterowie'. Nazwałabym tę pozycję 'prototypem' bestsellerów - posiada wszystkie cechy, jakie powinna mieć książka, która ma odnieść sukces. Wyraziste postaci (z rewelacyjną Milady na czele), wartka akcja, humor, odpowiedni nastrój, aby czytelnika 'pochłonął' bez reszty. Nie muszę chyba dodawać, że czytelnicy nadal z chęcią sięgają po losy muszkieterów, a niektórych ta historia inspiruje - Sienkiewicz, Zafon, filmowcy... To chyba wystarczające argumenty, prawda?

Trzej muszkieterowie[bookLink]53672|Trzej muszkieterowie[/bookLink]

Klasyka literatury kojarzy się głównie z wartościowymi i (nie oszukujmy się) często nudnymi pozycjami. Wyjątek stanowi twórczość Aleksandra Dumasa (ojca) i jego 'Trzej muszkieterowie'. Nazwałabym tę pozycję 'prototypem' bestsellerów - posiada wszystkie cechy, jakie powinna mieć książka, która ma odnieść...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mam w zasadzie dwie propozycje. Pierwsza to "Saga o Ludziach Lodu" Margit Sandemo. Zawiera ona aż 47 tomów, a raczej tomików, bo ilość stron każdego nie jest aż tak duża. Niech uzasadnieniem mego wyboru będzie fakt, że jest to "magiczna opowieść żywo wyjęta z ludzkich marzeń sennych, skandynawskich legend i magicznych wierzeń". Każdy tom czyta się z zachłannością rekina, pożerającego zdobycz. Bo każdy tom to inna opowieść, inne doznania, inne wrażenia. Poza tym, saga urzeka pięknymi legendami, ciekawymi i bardzo plastycznymi opisami postaci - zarówno ludzkich, jak i magicznych..Ciekawe również są staroskandynawskie legendy i mity. Jest to pięknie wykreowany świat magii, elfów, miłości, który wciąga czytelnika bez reszty. I choć czasem co niektórzy czytelnicy ze wstydem graniczącym z perwersyjną wręcz przyjemnością sięgają po kolejne tomy ( bo to przecież wstyd czytać takie "romansidła", jak nie znający sagi to określają..ba! przecież warto chwalić się tylko literaturą "z górnej półki", której mądrość i skomplikowanie, przyprawia o ból głowy a przeczytanie zwiększa nasze IQ w gronie znajomych ;-)))), to jednak moim zdaniem sagę warto przeczytać. Bo choć ma ona elementy "taniego romansidła", trochę naiwności, to jednak przekazuje podstawowe, ważne wartości: że miłość jest najważniejsza, że dobro zawsze w końcu zwycięży zło, że w nawet w złym człowieku tkwi coś dobrego, że kochać i być kochanym to największe szczęście..itp. itd. Piękna saga.

Z kolei druga ma propozycja to Carloz Ruiz Zafon "Cień wiatru". Dla mnie już kultowa. Jest znakomitą pozycją dla marzycieli, a w szczególności dla tych, którzy zawsze marzyli o domowej bibliotece z książkami aż po sufit.;-) Poza tym, można odbyć wspaniałą podróż ulicami dawnej Barcelony, kompletnie oderwać się od rzeczywistości i zapomnieć o troskach i kłopotach. Czyta się ją "na wdechu", z niecierpliwością przewracając kolejne stronice. Sama fabuła książki- niezwykle frapująca..inspirująca.I powala spojrzeć na książki nieco inaczej..Na coś, co nie tylko jest "zestawem" zapisanego papieru obłożonego tekturą, ale swego rodzaju magiczną krainą, "stworem", który może wessać człowieka do swego wnętrz i już nie wypuścić...

Mam w zasadzie dwie propozycje. Pierwsza to "Saga o Ludziach Lodu" Margit Sandemo. Zawiera ona aż 47 tomów, a raczej tomików, bo ilość stron każdego nie jest aż tak duża. Niech uzasadnieniem mego wyboru będzie fakt, że jest to "magiczna opowieść żywo wyjęta z ludzkich marzeń sennych, skandynawskich legend i magicznych wierzeń". Każdy tom czyta się z zachłannością rekina,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dwie strony czasu[bookLink]83121|Dwie strony czasu[/bookLink]

Wyobraź sobie, że marzysz o komputerze. Pewnego dnia wyświetla się przed tobą zaproszenie do teleturnieju, w którym możesz wygrać wszystko. Co byś zrobił? Jeśli chcesz wiedzieć co zrobił Patrick zapraszam do lektury.
Nie czytałam książki o podobnej tematyce. Utwór jest dla dorosłych i dla dzieci, czyta się go szybko. Z tekstem zapoznajemy się w jedno wolne popołudnie. Zawiera nieoczekiwanie zwroty akcji. Jest napisana prostym językiem, dlatego nadaje się dla dzieci.

Dwie strony czasu[bookLink]83121|Dwie strony czasu[/bookLink]

Wyobraź sobie, że marzysz o komputerze. Pewnego dnia wyświetla się przed tobą zaproszenie do teleturnieju, w którym możesz wygrać wszystko. Co byś zrobił? Jeśli chcesz wiedzieć co zrobił Patrick zapraszam do lektury.
Nie czytałam książki o podobnej tematyce. Utwór jest dla dorosłych i dla dzieci, czyta się go...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszamy do dyskusji.

Zapraszamy do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post