Świetny artykuł!!!!!!

Świetny artykuł!!!!!!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Świetny artykuł!!!!!!

Świetny artykuł!!!!!!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Narrator u  [authorPhoto]22711|Georges Perec[/authorPhoto] Georges Perec[authorLink]22711|Georges Perec[/authorLink], na przykład w książce Pamiętam że[bookLink]175093|Pamiętam że[/bookLink] - wymieniający i numerujący swoje wspomnienia.

Wielojęzyczny narrator w Ulica Sienkiewicza w Kielcach. Sienkiewicza Street in Kielce[bookLink]72691|Ulica Sienkiewicza w Kielcach. Sienkiewicza Street in Kielce[/bookLink], którego w fizycznym chodzeniu po ulicy wyręcza czytelnik.

Wielogatunkowy narrator i podmiot liryczny jednocześnie w 99 różnych odsłonach w różnych w formie opowieściach (od sprawozdawczej do trzynastozgłoskowej) o tym samym wydarzeniu Ćwiczenia stylistyczne[bookLink]35292|Ćwiczenia stylistyczne[/bookLink]

Narrator u  [authorPhoto]22711|Georges Perec[/authorPhoto] Georges Perec[authorLink]22711|Georges Perec[/authorLink], na przykład w książce Pamiętam że[bookLink]175093|Pamiętam że[/bookLink] - wymieniający i numerujący swoje wspomnienia.

Wielojęzyczny narrator w Ulica Sienkiewicza w Kielcach. Sienkiewicza Street in Kielce[bookLink]72691|Ulica Sienkiewicza w Kielcach....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja lubię typ narratora spoufalającego się z czytelnikiem, narratora wtrącającego jakieś anegdotki luźno związane z fabułą, zwłaszcza kiedy następują w momencie kluczowym dla postaci oraz narratora ironizującego komika. Dlatego też zachwyciła mnie twórczość Terrego Pratchetta. To dość niezwykłe, że książki mogą dostarczyć takiej ilości śmiechu przy dużej skali niebezpiecznych przygód w życiu ich bohaterów. :)

Ja lubię typ narratora spoufalającego się z czytelnikiem, narratora wtrącającego jakieś anegdotki luźno związane z fabułą, zwłaszcza kiedy następują w momencie kluczowym dla postaci oraz narratora ironizującego komika. Dlatego też zachwyciła mnie twórczość Terrego Pratchetta. To dość niezwykłe, że książki mogą dostarczyć takiej ilości śmiechu przy dużej skali...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nigdy się nie zastanawiałam jaki typ narracji bardziej mi odpowiada...teraz bardziej będę się zastanawiała kto mi opowiada....

Nigdy się nie zastanawiałam jaki typ narracji bardziej mi odpowiada...teraz bardziej będę się zastanawiała kto mi opowiada....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Świetny tekst!
Myślę, że narratorzy są fascynujący, bo pokazują, że liczy się nie tylko, że opowiadamy historię, ale też jak ją opowiadamy. Do tego nauka nieufności wobec narratora jest zdecydowanie potrzebna w czasach zalewu nieprawdziwych albo przeinaczonych informacji.

Świetny tekst!
Myślę, że narratorzy są fascynujący, bo pokazują, że liczy się nie tylko, że opowiadamy historię, ale też jak ją opowiadamy. Do tego nauka nieufności wobec narratora jest zdecydowanie potrzebna w czasach zalewu nieprawdziwych albo przeinaczonych informacji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Podzielam ciekawość autora przyglądającego się narratorom. Zgadzam się również, że często subtelne zabiegi narracyjne mogą być równie atrakcyjne jak spektakularne wolty. Pamietam dającą do myślenia narrację w powieści "Jazz" Toni Morrison. Na pozór wszystko jest tam jasne: perypetie pary głównych bohaterów opowiada ciekawska sąsiadka. Gdy jednak od tego, co można podejrzeć lub podsłuchać, przechodzi do dawnych, skrywanych przeżyć bohaterów, postać narratora, początkowo banalna, stopniowo staje się coraz bardziej tajemnicza i intrygująca.

Podzielam ciekawość autora przyglądającego się narratorom. Zgadzam się również, że często subtelne zabiegi narracyjne mogą być równie atrakcyjne jak spektakularne wolty. Pamietam dającą do myślenia narrację w powieści "Jazz" Toni Morrison. Na pozór wszystko jest tam jasne: perypetie pary głównych bohaterów opowiada ciekawska sąsiadka. Gdy jednak od tego, co można podejrzeć...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie zawsze, przyznam szczerze, zwracam uwagę na to, kto jest narratorem. Ale chciałabym to zmienić :-). Bo właśnie "w tak zwanym realnym życiu również bardzo istotne jest to, kto do nas mówi i dlaczego", tak - zwłaszcza ważne jest "dlaczego".
Od dawna lubię wielogłos narracyjny w literaturze, zróżnicowanie perspektyw. Może powodować to jednak jakieś trudności w odbiorze dzieła np. w powieści Marlona Jamesa Krótka historia siedmiu zabójstw[bookLink]275170|Krótka historia siedmiu zabójstw[/bookLink] pisarz pokazał Jamajkę z perspektywy takiego mrowia bohaterów, że można było dostać zawrotu głowy. I jeszcze mówią oni zazwyczaj slangiem, gwarą - często jakąś mieszanką angielskiego i kreolskiego (wielkie wyzwanie dla tłumacza).
Jednym z najtrudniejszych ostatnio czytanych przeze mnie tekstów była powieść Josefa Skvorecky'ego Scherzo capriccioso. Wesoła fantazja na temat Dvořáka[bookLink]298453|Scherzo capriccioso. Wesoła fantazja na temat Dvořáka[/bookLink]. Pisarz stosuje tu podobny zabieg, oddaje głos wielu narratorom, często osobom, które słabo znały kompozytora, nie pozwala jednak mówić jemu samemu - jego głos został zupełnie pominięty (tak zresztą jak u Jamesa - sam Bob Marley wypowiada się w powieści bodajże tylko jeden raz). Škvorecký dopuszcza do głosu całą rzeszę bohaterów, zróżnicowanych pod każdym względem, często takich, które pobieżnie zetknęły się z kompozytorem, a cała książka składa się (podobnie jak u Marlona Jamesa) z wielu opowieści całkowicie odmiennych językowo, stylistycznie. Jest to bardzo ciekawy zabieg, chociaż nie ułatwia odbioru książki.
Styl powieści Jamesa przypomina schemat rytmiczny muzyki reaggae, a narracja w książce Skvorecky'ego - rytm scherza. Niełatwe to zadanie dla czytelnika, raczej wyzwanie dla krytyka literackiego znającego się na muzyce.

Nie zawsze, przyznam szczerze, zwracam uwagę na to, kto jest narratorem. Ale chciałabym to zmienić :-). Bo właśnie "w tak zwanym realnym życiu również bardzo istotne jest to, kto do nas mówi i dlaczego", tak - zwłaszcza ważne jest "dlaczego".
Od dawna lubię wielogłos narracyjny w literaturze, zróżnicowanie perspektyw. Może powodować to jednak jakieś trudności w odbiorze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej