Moim skromnym zdaniem najwięcej cukru w cukrze, czyli horroru u Kinga jest w jego opowiadaniach (czytaliście to o potworze w szafie? Jej, jej, jej...) A im grubsza książka, tym bardziej sam horror zmieszany z czym innym, co zresztą nie musi być wcale takie złe. Dla mnie "To" jest przede wszystkim świetną historią o przyjaźni grupki dziecięcych outsiderów na tle niewielkiego amerykańskiego miasteczka, a takie miasteczko to jest coś, co King naprawdę czuje. A że aż tak bardzo nie straszy, to racja. Chociaż w "To" epizody, w których każde z bohaterów mierzy się samotnię z grozą (zobacz - scena w zbiorniku wodnym), bywają naprawdę przerażające. Tylko finał nieco rozczarowuje.
A co do potwora, to sam King przyznaje w "Danse macabre", że straszniejszy jest, jeśli nie widzimy go w całej okazałości...

Moim skromnym zdaniem najwięcej cukru w cukrze, czyli horroru u Kinga jest w jego opowiadaniach (czytaliście to o potworze w szafie? Jej, jej, jej...) A im grubsza książka, tym bardziej sam horror zmieszany z czym innym, co zresztą nie musi być wcale takie złe. Dla mnie "To" jest przede wszystkim świetną historią o przyjaźni grupki dziecięcych outsiderów na tle niewielkiego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Artykuł zwrócił moją uwagę po pierwsze z racji tego, że jestem zarówno fanką horrorów jak i fanką Kinga.
Od paru dni zagłębiam się w "To" i jestem w połowie. Muszę jednak zaznaczyć, że obecne czytanie jest już 3 podejściem do tego klasycznego już tomiszcza. Dopiero za tym trzecim razem udało mi się dobrze 'wgryźć' w opowieść.
Po przebrnięciu przez pierwszą setkę stron, polubieniu bohaterów, "To" wypada na razie korzystnie.
Wspomniany w tekście "Smętarz zwierząt" popieram jako arcydzieło, to moja kingowska miłość i kwintesencja pisarskiego kunsztu.
Łyżką dziegciu we wszystkich peanach na temat horrorów Kinga jest natomiast moja opinia o "Lśnieniu"- książka jest... rozwleczona i męcząca do tego stopnia, że nigdy nie byłam w stanie jej przeczytać w całości. Może więc nie powinnam się wypowiadać, ale przydługie szkice psychologiczne postaci są tam dla mnie po prostu nie do przebrnięcia.
Nawiązując do Edgara Allana Poe- czytałam parę jego opowiadań, wywarły na mnie pewne wrażenie, ale wrażenie podobne do dzieł Lovecrafta- twórczość obydwóch jest twórczością nie tyle horrorystyczną (określenie horroru we współczesnym świecie za bardzo kojarzy się z zombie apokalipsami i napisami tworzonymi wszelakimi posokami na ścianach), co przerażająco mroczną i ciężką alternatywą życia na pograniczu światów..które oddziela tylko bardzo cieniutka linia. Ich utwory nie tyle straszą, co zasiewają w duszy ziarno niepokoju, którego zdecydowanie trudniej jest się pozbyć niż strachu, który mija po zaświeceniu światła.

Artykuł zwrócił moją uwagę po pierwsze z racji tego, że jestem zarówno fanką horrorów jak i fanką Kinga.
Od paru dni zagłębiam się w "To" i jestem w połowie. Muszę jednak zaznaczyć, że obecne czytanie jest już 3 podejściem do tego klasycznego już tomiszcza. Dopiero za tym trzecim razem udało mi się dobrze 'wgryźć' w opowieść.
Po przebrnięciu przez pierwszą setkę stron,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Smętarz dla zwierzaków" to lektura taka, że czapki z głów? Powieść zainspirowana opowiadaniem Bradbury'ego "Posłaniec". Pomysł w sam raz na opowiadanie i opowiadanie Bradbury'ego zrobiło na mnie ważenie, tymczasem King rozwlekł to tak, że więcej tu było nudy niż strachu.

"Smętarz dla zwierzaków" to lektura taka, że czapki z głów? Powieść zainspirowana opowiadaniem Bradbury'ego "Posłaniec". Pomysł w sam raz na opowiadanie i opowiadanie Bradbury'ego zrobiło na mnie ważenie, tymczasem King rozwlekł to tak, że więcej tu było nudy niż strachu.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Przepraszam, a co takiego oryginalnego jest w fabule "Domu z liści"? "Historia pewnego domu, który kryje w sobie jakiś inny wymiar – trudno to precyzyjnie określić: w każdym razie w budynku otwierają się przestrzenie urągające wszelkiej naszej fizycznej wiedzy i zdrowemu rozsądkowi"? Shirley Jackson napisała już taką książkę w 1959 roku, nazywała się "Nawiedzony dom na wzgórzu". Stephen King też nie raz poruszał tematy geometrii nieeuklidesowej. Nie mówiąc już o tym, że mistrzem dziwnych, urągających umysłowi krajobrazów był H.P. Lovecraft, który w tym felietonie jakoś zaginął.
Ja wiem, że nie da się wyczerpać tematu horroru w tak krótkim artykule, ale ten tekst jest, no cóż... pobieżny do bólu.

Przepraszam, a co takiego oryginalnego jest w fabule "Domu z liści"? "Historia pewnego domu, który kryje w sobie jakiś inny wymiar – trudno to precyzyjnie określić: w każdym razie w budynku otwierają się przestrzenie urągające wszelkiej naszej fizycznej wiedzy i zdrowemu rozsądkowi"? Shirley Jackson napisała już taką książkę w 1959 roku, nazywała się "Nawiedzony dom na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie zgadzam się z opinią autora na temat powieści "To". Być może rzeczywiście dzisiaj nie jest ona taka straszna, ale autor nie wziął chyba pod uwagę, że pierwsze wydanie miało miejsce ponad 30 lat temu! Czytałem ją zapewne niedługo po tym wydaniu i zapamiętałem jako świetną książkę (a pamięć długotrwałą mam raczej słabą). Obecnie w zalewie kinowych potworów, dziwnych domów, kosmitów itp. trudno o zadziwienie/przestraszenie czytelnika, ale kiedyś ta książka naprawdę "dawała radę". Przyznam, że nie czytałem ponownie tej powieści, bo rzadko daję się skusić na to co modne (książka wróciła do łask wraz z promocją filmu), ale od czasu do czasu przeczytam coś nowego Kinga i moim zdaniem cały czas pisze świetne książki (np. "Mroczna wieża"), co wielu autorom horrorów i nie tylko jakoś się nie udaje. Najlepszym przykładem wspomniany w komentarzach Masterton - pierwsze jego książki "połykałem" momentalnie, ale im dalej tym gorzej (np. "Bazyliszek").

Nie zgadzam się z opinią autora na temat powieści "To". Być może rzeczywiście dzisiaj nie jest ona taka straszna, ale autor nie wziął chyba pod uwagę, że pierwsze wydanie miało miejsce ponad 30 lat temu! Czytałem ją zapewne niedługo po tym wydaniu i zapamiętałem jako świetną książkę (a pamięć długotrwałą mam raczej słabą). Obecnie w zalewie kinowych potworów, dziwnych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Może,ktoś wie .Czy Masterton wróci do Wojowników Nocy ?

Może,ktoś wie .Czy Masterton wróci do Wojowników Nocy ?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wy tu tylko o Kingu, który obraca się w jednym gatunku - horroru.
My kochamy Kinga za to jak kompletnym i wszechstronnym jest pisarzem.
Łączy w sobie wszystkie gatunki. Grozy, romansu, powieści obyczajowej.
Dla mnie King zawsze wychodził poza wszelkie ramy.
Jest niesamowity.
Nudne opisy bohaterów?
Właśnie to jest jego najmocniejszy punkt.
Portrety psychologiczne. Jest piekielne precyzyjny, zna się na ludziach, na życiu.

Wy tu tylko o Kingu, który obraca się w jednym gatunku - horroru.
My kochamy Kinga za to jak kompletnym i wszechstronnym jest pisarzem.
Łączy w sobie wszystkie gatunki. Grozy, romansu, powieści obyczajowej.
Dla mnie King zawsze wychodził poza wszelkie ramy.
Jest niesamowity.
Nudne opisy bohaterów?
Właśnie to jest jego najmocniejszy punkt.
Portrety psychologiczne. Jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Formalne eksperymenty z reguły kryją nędzę fabularną ale mogę się mylić.

Formalne eksperymenty z reguły kryją nędzę fabularną ale mogę się mylić.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Powieść "Dom z liści" jest świetna, chociaż niekoniecznie bym ją horrorem nazywał. To raczej miedzygatunkowy, eksperymentalny miks, w którym oczywiście horror też ma swoje znaczące miejsce. Jeśli ograniczyć współczesny horror do Kinga czy popularnego u nas Mastertona to faktycznie można odnieść wrażenie, że jest martwy i już nic nas w nim nie zaskoczy. Ale to nieprawda, bo horror ma się świetnie dzięki pisarzom łamiącym schematy jak np. Thomas Ligotti czy nasz rodzimy Wojciech Gunia. Szczególnie tych dwóch pisarzy polecam autorowi tekstu, bo w ich opowiadaniach można odnaleźć sporo z tego klimatu, który tak zachwycił go u Danielewskiego. Poza tym najbardziej godna uwagi polska książka grozy ostatnich lat: "Czarny Bóg" Marcina Wrońskiego, jako dopełnienie mojej tezy, że horror nie umarł i ma się dobrze. Gorąco polecam.

Powieść "Dom z liści" jest świetna, chociaż niekoniecznie bym ją horrorem nazywał. To raczej miedzygatunkowy, eksperymentalny miks, w którym oczywiście horror też ma swoje znaczące miejsce. Jeśli ograniczyć współczesny horror do Kinga czy popularnego u nas Mastertona to faktycznie można odnieść wrażenie, że jest martwy i już nic nas w nim nie zaskoczy. Ale to nieprawda, bo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bardzo podoba mi się powyższy artykuł. Lubię czytać Kinga i o Kingu. To prawdziwy mistrz. Jego książki są napisane bardzo dobrym i poprawnym językiem, dlatego czyta się je tak lekko (chyba że są źle przetłumaczone). Dostarczają dużo emocji (smutek, żal, strach, przerażenie, etc.) i super rozrywkę w tym ponurym i przewidywalnym świecie. Po przeczytaniu strach mija, a racjonalne myślenie mówi nam, że to kolejna zmyślona historia, która nie może się zdarzyć. Podziwiam go za to, że napisał tyle książek (kilkadziesiąt) i opowiadań, a każda ma praktycznie inną fabułę. Nie znam takiego drugiego pisarza. U większości komercyjnych pisarzy kiedy czyta się następną książkę autora nie pamięta się już o czym była poprzednia np. Child, Coben, Link, ..., a nawet Grisham. Kiedy spojrzy się na okładkę książki Kinga nawet po 20 latach dobrze się pamięta o czym była.

Bardzo podoba mi się powyższy artykuł. Lubię czytać Kinga i o Kingu. To prawdziwy mistrz. Jego książki są napisane bardzo dobrym i poprawnym językiem, dlatego czyta się je tak lekko (chyba że są źle przetłumaczone). Dostarczają dużo emocji (smutek, żal, strach, przerażenie, etc.) i super rozrywkę w tym ponurym i przewidywalnym świecie. Po przeczytaniu strach mija, a...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej