Ja też nie zapisuję nic w chmurze, ale gdy piszę coś ważnego, robię sobie kopię na zewnętrzny dysk, pendrive, cokolwiek! Poza tym dziwne: nic nie było przesyłane mailem? Kilka rzeczy się tam nie trzyma kupy, a nawet jeśli to wszystko, co tam jest opisane, jest prawdą, to problem jest także poważny – totalny bajzel i brak kompetencji.

Ja też nie zapisuję nic w chmurze, ale gdy piszę coś ważnego, robię sobie kopię na zewnętrzny dysk, pendrive, cokolwiek! Poza tym dziwne: nic nie było przesyłane mailem? Kilka rzeczy się tam nie trzyma kupy, a nawet jeśli to wszystko, co tam jest opisane, jest prawdą, to problem jest także poważny – totalny bajzel i brak kompetencji.

gwarantuję całkowitą nieodzyskiwalność jakiegokolwiek pliku (...) z dysków moich komputerów
Istnieją powody, dla których firmy i osoby fizyczne decydują się na takie zabezpieczanie swoich komputerów. Ale zastosowanie takiego rozwiązania nie jest czymś, co robi się przez przypadek jednym kliknięciem. Robi się to celowo, po rozpoznaniu zagrożenia, jakie wiąże się z niepożądanym ujawnieniem znajdujących się na dysku danych. A chyba nie ma mowy o tym, by ktoś pomyślał o zabezpieczeniu danych przed wykradzeniem, a jednocześnie nie poświęcił ani jednej myśli możliwości ich utraty. Albo więc w wydawnictwie w ogóle o tym nie myślano, a zatem dane na dysku nie mogły zostać zabezpieczone przed odzyskiwaniem, albo, jeśliby ktoś pomyślał i zadbał o nieodzyskiwalność zawartości dysku (nie będę już wnikać po co to wydawnictwu), pomyślałby także o tym, że dane można utracić. Można oczywiście wyobrazić sobie sytuacje, kiedy komuś na zachowaniu danych nie zależy aż tak bardzo jak na utrzymaniu ich w tajemnicy - ktoś posiadający na dysku np. kompromitujące zdjęcia może uznać, że lepiej je utracić niż robić kopie i tym samym narażać się na większe ryzyko odkrycia zdjęć przez małżonka. Ale jakoś wątpię, by ktoś świadomie zaryzykował utratę legalnie uzyskanych wyników wielomiesięcznej wytężonej pracy tylko po to, by przez przypadek nie wyciekły przedwcześnie. Przecież nawet gdyby ktoś im to hipotetycznie istniejące prawidłowe tłumaczenie ukradł, to nie miałby co z nim zrobić, bo gdyby spróbował rozpowszechniać, to bez problemu wygraliby z nim w sądzie, więc wielkiej straty by nie było, a jak plik zniknął, to strata jest olbrzymia.
Jeśliby pomyśleli o uniemożliwieniu odzyskania plików, to pomyśleliby i o kopiach, a zatem wciąż mieliby właściwy plik z tłumaczeniem, żeby móc go nam na swoją obronę pokazać.
Jeśli, jak twierdzą, w ogóle nie myśleli o robieniu jakichkolwiek kopii, to jest skrajnie nieprawdopodobne żeby pomyśleli o uniemożliwieniu odzyskania danych skasowanych z dysku - a zatem plik, gdyby oczywiście istniał, można by było jakoś odzyskać.

za plik na komputerze WasPos nie gwarantuję, że nieodzyskiwalnie zniknął chociaż mam nadzieję, że tak się stało, gdyż szczerze nie życzę Wydawnictwu więcej kłopotów
To nie ma najmniejszego sensu! Właśnie nieistnienie tego pliku jest najpoważniejszym dowodem obciążającym wydawnictwo i zadającym kłam wszelkim jego mętnym usprawiedliwieniom. Gdyby plik istniał, gdyby rzeczywiście, zgodnie z zapewnieniami wydawnictwa, był to plik z tłumaczeniem z niemieckiego oryginału i gdyby udało się go odzyskać, to istnienie takiego pliku potwierdziłoby wersję wydawnictwa, że uczciwie pracowali nad książką, której wydrukowanie byłoby legalne i której zawartość byłaby zgodna z zapowiedziami na okładce i w akcji marketingowej. Pozostałaby, jak twierdzą, głupia pomyłka z zamianą właściwego pliku na jakiś inny, który wykorzystywany był tylko roboczo i nigdy nie miał być upubliczniony. Przeprosiliby, mogliby wydać przekład właściwy, zrehabilitowaliby się i jeszcze mogliby na książce zarobić, w dodatku dzięki całej tej głośnej aferze może mogliby zarobić więcej, bo narobiliśmy tej nieistniejącej książce reklamy. A jak właściwego pliku nie ma i nie da się go odzyskać, to wszystko wskazuje na to, że nigdy go nie było, czyli wydawnictwo oszukało czytelników obiecując coś, czego nawet nie próbowało wyprodukować, zamiast tego popełniło ordynarny plagiat, a po ujawnieniu haniebnego procederu nieudolnie kłamie i liczy na to, że durny lud to kupi. Otóż nie kupi. Kupiłby, gdyby jednak odzyskali "zaginiony" plik i pokazali go na potwierdzenie swoich zapewnień.

Na chmurze? hahaha... to jakaś kpina z prywatności.
Zgoda, chmura czy w ogóle jakiekolwiek lokalizacje i nośniki, nad którymi kontrolę sprawuje ktoś inny, to ryzyko przejęcia i wykorzystania przez niego naszych danych.

Ale na to:
Nigdy nie robię żadnych kopii zapasowych!
mam tylko jedną odpowiedź:
Ludzie dzielą się na tych, którzy robią kopie zapasowe i na tych, którzy JESZCZE tego nie robią.
Chyba że nie masz żadnych absolutnie danych, których utrata mogłaby cię zaboleć, że wszystko, na czym ci zależy, jesteś w stanie odtworzyć z pamięci, a to, czego odtworzyć nie zdołasz, pożegnasz bez żalu. Tak mało masz na komputerze owoców pracy własnej czy tak dobrą pamięć?

gwarantuję całkowitą nieodzyskiwalność jakiegokolwiek pliku (...) z dysków moich komputerów
Istnieją powody, dla których firmy i osoby fizyczne decydują się na takie zabezpieczanie swoich komputerów. Ale zastosowanie takiego rozwiązania nie jest czymś, co robi się przez przypadek jednym kliknięciem. Robi się to celowo, po rozpoznaniu zagrożenia, jakie wiąże się z...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

1. Nie jest normalne pracowanie na jednej, jedynej istniejącej wersji pliku. Nawet jeśli dla zachowania spójności pracuje się cały czas na jednym tylko pliku, to powinno się od czasu do czasu robić kopię zapasową. Jeśli piszę coś istotnego, to po zakończeniu dnia pracy kopiuję to na nośnik zewnętrzny względem komputera, na którym pracuję, na pendrive, dysk przenośny, drugi komputer - różnie, ale zawsze na dodatkowy nośnik fizyczny, bo kopia na innej partycji tego samego dysku nie zabezpiecza przed fizycznym tego dysku uszkodzeniem, a kopia na drugim dysku fizycznym znajdującym się w tej samej obudowie też nie wystarczy w razie sfajczenia się całego kompa. Zawsze mam istotny plik na co najmniej dwóch różnych i odseparowanych nośnikach fizycznych - dzięki temu w razie zaistnienia jakiejkolwiek sytuacji, która skasuje mi jeden z tych plików, nawet nieusuwalnej awarii sprzętu, na którym pracuję, stracę co najwyżej jeden dzień pracy. Bo kopia wczorajsza leży sobie bezpiecznie na innym nośniku. A ja naprawdę nie tworzę rzeczy ważnych na prywatnym komputerze, tak chronię przed utratą takie swoje różne wypociny, natomiast o wyniki mojej pracy zarobkowej pracodawca dba znacznie staranniej. Istnienie jednego tylko pliku w wydawnictwie jest szczytem głupoty i braku profesjonalizmu. No i jak na tym jednym, jedynym pliku pracowało kilka osób? Bo przypominam, że po przetłumaczeniu, co teoretycznie mogła robić jedna osoba bez żadnej konsultacji z innymi, tekst przeszedł podobno przez redakcję i korektę, w które zaangażowanych było kilka osób. Kolejno siadali przy tym samym jedynym komputerze zawierającym plik z książką? Wierzyć się nie chce. A jeśli pracowali na jednym pliku, ale na różnych urządzeniach, to jakoś się tym plikiem pomiędzy urządzeniami wymieniali, jakoś go przenosili, a zatem powinny istnieć kopie na komputerach poszczególnych redaktorów i na nośniku (pendrive, email, możliwości jest trochę), za pomocą którego to robili. Jeśli twierdzą, że plik był tylko jeden i tylko w jednym miejscu, to gdzieś kłamią. Albo kłamią mówiąc o jednym, jedynym pliku, albo wtedy, kiedy twierdzą, że nad książką pracowało więcej osób niż jedna.

2. Nawet jeśliby naprawdę pracowali na jednym tylko pliku bez żadnych kopii (skrajnie nieprofesjonalne i nieprawdopodobne), to niemal musiał istnieć jakiś system śledzenia zmian, kontroli wersji, coś, co pozwalałoby na pracę kilku osób bez ciągłego nadpisywania tego, co zrobili inni, poprawiania w kółko tych samych fragmentów, w których wizje poszczególnych redaktorów jakoś by się różniły. A dowolna kontrola wersji pozwala bez trudu odzyskać poprzednie wersje pliku. Nie tylko jedną wstecz, która różni się od obecnej o jedno zdanie i kilka przecinków, ale wiele wersji wcześniejszych, także te, które różnią się całkowicie całą swoją zawartością. Jeśli plik kiedykolwiek istniał i jeśli nie został celowo, trwale wymazany za pomocą profesjonalnych narzędzi przez kogoś, kto zna się na ich używaniu, to jest do odzyskania. A zatem jeśli po stronie wydawnictwa nie ma woli jego odzyskania, jest tylko ubolewanie, że się nie da, choć oni bardzo by tego chcieli, to jest oczywistym, że bardzo nie chcą pliku odzyskać - a to może oznaczać tylko tyle, że nie ma czego odzyskiwać, że pliku z prawidłowym tłumaczeniem z niemieckiego nigdy nie było, stąd niemożność jego "odzyskania".

Dopóki WasPos obstaje przy swoim nie ma, moim zdaniem, powodów by mu nie wierzyć.
Kłopot w tym, że WasPos plącze się w zeznaniach. Stali są w tym, że są niewinni i że to pomyłka. Ale kiedy przychodzi do szczegółów, to raz piszą tak, raz inaczej, jak zauważył gdzieś wcześniej Fenrir, nie są stali np. w pisaniu o tym, na jakim etapie prac rzekomo istniejący wtedy prawidłowy plik został omyłkowo "nadpisany" przez niewłaściwy, roboczy plik zawierający plagiat. Raz było to przed wysłaniem do drukarni (drukarnia pliku w wersji roboczej raczej by nie przyjęła, nie drukuje się z pliku z samym tekstem, ale z pliku po składzie, a jaki byłby cel robienia składu dla pliku roboczego, który nie był przeznaczony do druku?), kiedy indziej przed składem (to miało odrobinę sensu, składacz nie musiał tekstu czytać i zastanawiać się nad tym, czy jest prawidłowy, a zatem jeśliby przypadkiem dostał tekst niewłaściwy, to mógłby go poskładać i przygotować do druku - tylko dlaczego po składzie, a przed drukiem nikt na tekst nawet nie spojrzał i nie rozpoznał niewłaściwej wersji? I jeśli już nawet poszedł jeden błędny nakład, to dlaczego nikt tego nie zauważył w wydrukowanej książce i nie zatrzymał drugiego wydania?), a w omawianym właśnie oświadczeniu błędny plik "wysłano do redakcji" - czyli gdzie? Do tych kilku osób, które miały go poprawić? I żadna z nich nie zauważyła, że pracuje na niewłaściwym pliku? Te opowieści kupy się nie trzymają, a zatem jeśli wydawnictwo raz twierdzi jedno, kiedy indziej co innego, to znaczy, że na pewno przynajmniej w części swoich wypowiedzi mija się z prawdą. A wobec kogoś, o kim wiadomo, że nie raz już skłamał, nie stosuje się zasady domniemania prawdomówności, ale raczej analizuje się każdą jego wypowiedź pod kątem podejrzeń o kolejne kłamstwa - kto okazał się już kłamcą, ten nie może liczyć na to, że ktokolwiek uwierzy mu na słowo, musi liczyć się z tym, że to na nim spoczywa obowiązek udowodnienia prawdziwości swoich słów wtedy, kiedy chce sprzedać je odbiorcom jako prawdę.
Wydawnictwo jakoś tego nie robi, prosi tylko, żebyśmy uwierzyli w ich słowa, mimo że kupy się nie trzymają i że wcześniej już udowodnili, że potrafią sięgnąć po kłamstwo. Wierzenie im bez dowodów w tych okolicznościach to nadmiar dobrej woli i zwykła naiwność.

1. Nie jest normalne pracowanie na jednej, jedynej istniejącej wersji pliku. Nawet jeśli dla zachowania spójności pracuje się cały czas na jednym tylko pliku, to powinno się od czasu do czasu robić kopię zapasową. Jeśli piszę coś istotnego, to po zakończeniu dnia pracy kopiuję to na nośnik zewnętrzny względem komputera, na którym pracuję, na pendrive, dysk przenośny, drugi...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Wydawnictwa wykradające sobie przekłady, drukujące je na wyścigi - czy kiedykolwiek zdarzyło się to gdzieś poza Twoją wyobraźnią?

Wydawnictwa wykradające sobie przekłady, drukujące je na wyścigi - czy kiedykolwiek zdarzyło się to gdzieś poza Twoją wyobraźnią?

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

@olivia
O co Tobie w ogóle chodzi? Gdybyś konto miała nowsze i dotąd na LC nieznane, to zaczęłabym Cię podejrzewać, że pracujesz dla tego wydawnictwa i próbujesz za wszelką cenę bronić jego i jego interesów. Przyjrzyj się swoim kolejnym wypowiedziom!
Najpierw ufasz słowom wydawnictwa i zalecasz innym większą ufność w to, co wydawnictwo deklaruje:
Gratuluję Oświadczenia Wydawnictwu.
(...)szczerze nie życzę Wydawnictwu więcej kłopotów
(...)jestem przekonana o wiarygodności tłumaczenia ( się z błędu ), nawet jeśli jest lekko koloryzowane.
(...) nie ma, moim zdaniem, powodów by mu nie wierzyć.

A potem nie masz żadnego problemu z tym, żeby sugerować, że WasPos miało prawo podejrzewać jakieś inne wydawnictwo o nieuczciwość:
gorszą katastrofą by była taka gdyby plik ukradło z WasPos inne wydawnictwo (...) Uprzedzając taką katastrofę WasPos mogło się bronić przed zapomnieniem wśród potencjalnych czytelników antycypując wrogie przejęcie dzieła i drukując natychmiast to co jest

Czyli co, WasPos jest cacy, jeśli mówią, że są uczciwi, to na pewno mówią prawdę, należy im uwierzyć na słowo, nie należy w to słowo wątpić, nie należy ich o żadne nieuczciwe zamiary podejrzewać, bo skoro coś mówią, to niemal na pewno nie kłamią? Nawet jeśli mówią bez sensu, nawet jeśli zmieniają zdanie, nawet jeśli przyłapaliśmy ich już na kłamstwie, to tym razem trzeba im wierzyć i ufać, że mówią prawdę?
A jednocześnie oni mają prawo jakieś inne wydawnictwo podejrzewać o ordynarną kradzież, bez żadnych dowodów, bez przesłanek nawet, mieli prawo założyć, że ich okradziono, a skoro ich okradziono i ktoś prawdopodobnie zaraz spróbuje zarobić na ich ciężkiej pracy, to jest całkowicie zrozumiałe, że żeby tę katastrofę jakoś od siebie oddalić, sami próbują zarobić na ciężkiej pracy kogoś jeszcze innego, przez nich temu komuś ukradzionej, ale nie, nie ukradzionej, tak tylko, jakoś całkiem bez złych intencji, od tego kogoś bez jego wiedzy i nieodpłatnie "pożyczonej"?
Zastanów się, jaki to ma sens?!
Wydawnictwu WasPos mamy wierzyć, wbrew wszelkim przesłankom, których naprawdę jest sporo, że jest uczciwe. Tylko dlatego, że tak twierdzi. A jednocześnie mamy założyć, że wydawnictwo WasPos miało pełne prawo podejrzewać jakieś inne wydawnictwo o bardzo niecne zamiary. I w obliczu tego domniemania o możliwym istnieniu jakichś być może uzasadnionych podejrzeń wydawnictwa WasPos względem domniemanej konkurencji, o których to podejrzeniach wydawnictwo nic nie mówiło, które Ty sama tylko wysunęłaś jako możliwe uzasadnienie tego, co zaszło, w obliczu tego domniemania mamy uznać wydawnictwo WasPos za niewinne i wybaczyć mu oszustwo i plagiat jako nieumyślne błędy, które niezupełnie z ich winy wystąpiły?


Założenie, że Wydawnictwo z rozmysłem zamierzyło plagiat świadczy jedynie o poziomie wysuwających taki zarzut, przy czym jest to poziom niski.
Taaa... Podejrzewanie czegoś, na co niemal jednoznacznie wskazuje szereg przesłanek i przeciwko czemu są tylko niczym, absolutnie niczym niepoparte słowa podejrzanych, którzy to podejrzani plączą się w zeznaniach i którym wykazano już wcześniejsze kłamstwa, świadczy o niskim poziomie podejrzewających.
O czym w takim razie świadczy całkowicie bezpodstawne podejrzewanie jakichś tajemniczych nieznajomych o coś, co prawdopodobnie wcale się nie wydarzyło, bo domniemani poszkodowani wcale tego nie zgłaszają?
I o czym, jeśli nie o skrajnej naiwności, żeby nie nazwać tego inaczej, świadczy zaufanie pustym słowom przyłapanego już wcześniej na kłamstwie podejrzanego o kradzież, w przypadku kiedy osoba ufająca tym słowom i nawołująca innych do okazania podobnego zaufania uważa za oczywiste powszechne występowanie na rynku rozmaitych nieuczciwych praktyk, w tym także codzienność kradzieży?
To jest codzienność stosunków międzyludzkich (...), wykradanie sobie nawzajem co bardziej atrakcyjnych... przedmiotów obrotu handlowego.




Dodam, że posiadanie kilku kopii na niezależnych od siebie i od jakiejś chmury nośnikach skutecznie zabezpiecza przed jakimikolwiek negatywnymi skutkami ewentualnej kradzieży pliku przez konkurencję. Załóżmy, że konkurencja plik ukradła. Załóżmy, że wydrukowała i zaczyna sprzedawać. Jest pewne, że autorzy oryginalnego pliku prędzej czy później się o tym dowiedzą, raczej prędzej, bo na pewno śledzą rynek, a prócz tego jakiś życzliwy prawdopodobnie szybko by im doniósł. Natychmiast zgłaszają to do UOKiK albo zakładają sprawę w sądzie. Przedstawiają dowody oskarżenia w postaci wcześniejszych kopii pliku, bo jeśli mieli ich wiele i w różnych miejscach, to jest niemożliwe, żeby konkurencja usunęła wszystkie. Konkurencja nie ma żadnych dowodów na swoją obronę, bo nie dysponuje plikami starszymi niż te w oryginalnym wydawnictwie. Sprawa jest ewidentna, złodziejskie wydawnictwo zostaje ukarane nakazem zwrotu wydawnictwu poszkodowanemu wszelkich zysków ze sprzedaży kradzionego dzieła, do tego musi mu wypłacić odszkodowanie oraz pokryć wszelkie koszty procesu. A wydawnictwo, które od początku pracowało nad książką, może bez przeszkód ją wydać i jeszcze sprzeda więcej egzemplarzy niż sprzedałoby bez całej sprawy, bo dzięki aferze zyskało darmową reklamę. Czego tu się bać, dlaczego kradzież pliku miałaby być jakimkolwiek problemem? Nie przed kradzieżą trzeba takie pliki chronić, ale przede wszystkim przed bezpowrotną utratą - to utrata jest groźna, bo oznacza zmarnowanie miesięcy pracy, a zatem także mnóstwa pieniędzy, które na tę pracę poszły.


Rozumiem stawanie w obronie kogoś powszechnie atakowanego. Ale jeśli się czegoś takiego próbuje, to najpierw należałoby sprawę zbadać i logicznie się zastanowić nad tym, które argumenty której strony mają sens, a które są bezpodstawne, w którym punkcie można słabszego bronić, a w którym spotyka go nie niezawiniona krzywda, ale w pełni zasłużona kara.

Dziękuję za rozmowę, ciąg dalszy chyba nie ma sensu.

@olivia
O co Tobie w ogóle chodzi? Gdybyś konto miała nowsze i dotąd na LC nieznane, to zaczęłabym Cię podejrzewać, że pracujesz dla tego wydawnictwa i próbujesz za wszelką cenę bronić jego i jego interesów. Przyjrzyj się swoim kolejnym wypowiedziom!
Najpierw ufasz słowom wydawnictwa i zalecasz innym większą ufność w to, co wydawnictwo deklaruje:
Gratuluję Oświadczenia...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto