Samo dawanie książek w prezencie, nie tylko świątecznym, bardzo mi odpowiada i stale kultywuję takie zwyczaje w mojej rodzinie, ale już zaczytywanie się tymi książkami wtedy, kiedy mamy okazję spotkać się w większym gronie rodzinnym i wspólnie spędzić czas, jakoś niezbyt mi pasuje. No bo jeśli mamy siedzieć każdy z nosem w swojej książce, to po co w ogóle było się spotykać? Mogliśmy sobie te książki powysyłać pocztą. Jak już jesteśmy razem, to wypadałoby porozmawiać, a jak potrzeba rozrywki wykraczającej poza rozmowę, to w grupie zdecydowanie lepiej od książek sprawdzają się gry - bo gramy razem, nie każdy sobie, a poza grą wciąż możemy rozmawiać, wymieniać myśli, czego podczas czytania większość z nas chyba sobie nie życzy.

Samo dawanie książek w prezencie, nie tylko świątecznym, bardzo mi odpowiada i stale kultywuję takie zwyczaje w mojej rodzinie, ale już zaczytywanie się tymi książkami wtedy, kiedy mamy okazję spotkać się w większym gronie rodzinnym i wspólnie spędzić czas, jakoś niezbyt mi pasuje. No bo jeśli mamy siedzieć każdy z nosem w swojej książce, to po co w ogóle było się spotykać?...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Coś mi ta nazwa, jólabókaflóðið, nie bardzo pasowała na nazwę jakiegoś tradycyjnego świątecznego zwyczaju. Świąteczna książkowa powódź - bardziej to brzmi jak diagnoza okołoświątecznej sytuacji w księgarniach i innych sklepach, niż jak nazwa jakiejś domowej, rodzinnej tradycji. Zajrzałam do Wikipedii. Niby to samo, co w artykule. Ale polskojęzyczny wpis w Wikipedii powstał ledwie kilka dni temu, już po ukazaniu się artykułu w Wysokich Obcasach, do którego zresztą odsyła w przypisach! W dodatku utworzył go użytkownik o nicku będącym nazwiskiem powiązanym z Gazetą Wyborczą (nie podejmuję się śledztwa w sprawie czy jest to ta osoba, ktoś o takim samym nazwisku, czy ktoś tylko posługujący się takim nickiem). Zajrzałam więc na wpis anglojęzyczny i jakoś wcale mnie nie zdziwiło, kiedy przeczytałam, że jólabókaflóðið to przedświąteczny wysyp książek na rynku. To samo potwierdza wersja islandzka, na ile oczywiście byłam ją w stanie zrozumieć, przy niemałej pomocy wujka google'a.
A zatem jólabókaflóðið to nie żadne wspólne czytanie czy rozmowy o książkach, to nawet nie wzajemne obdarowywanie się książkami, ale po prostu zmasowany atak książkowy na rynku prezentowym. Wiąże się to oczywiście z wszystkimi tymi islandzkimi zwyczajami świąteczno-książkowymi, z dawaniem książek, ich czytaniem i dyskutowaniem o nich, bo gdyby nie było popytu, nie byłoby potrzeby zwiększania podaży, ale jednak sama nazwa jólabókaflóðið to nie te Islandczyków wigilijne zabawy z książką, a tylko przedświąteczny dostatek książek, którymi w święta będzie się można zaczytać.
No ale dziennikarze lubią sobie różne zagraniczne (i nie tylko zagraniczne) słowa rozumieć tak, jak im w danym momencie wygodnie, a niekoniecznie tak, jak je rozumieją naturalni tych słów użytkownicy...

Coś mi ta nazwa, jólabókaflóðið, nie bardzo pasowała na nazwę jakiegoś tradycyjnego świątecznego zwyczaju. Świąteczna książkowa powódź - bardziej to brzmi jak diagnoza okołoświątecznej sytuacji w księgarniach i innych sklepach, niż jak nazwa jakiejś domowej, rodzinnej tradycji. Zajrzałam do Wikipedii. Niby to samo, co w artykule. Ale polskojęzyczny wpis w Wikipedii powstał...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mają fajny i ciekawy zwyczaj , ale chyba jednak wolę święta spędzone na rozmowach i żartach z rodziną.

Mają fajny i ciekawy zwyczaj , ale chyba jednak wolę święta spędzone na rozmowach i żartach z rodziną.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Pamiętam jedną Wigilię, gdy po wigilijnej kolacji i rozpakowaniu prezentów przyszedł czas na odpoczynek przed Pasterką. Usiadłam wtedy przy choince i zaczytałam się w książce (akurat była to powieść z biblioteki). Pamiętam to jako ciepłą, świąteczną chwilę tylko dla siebie, bo teraz w Wigilię jest nas w domu więcej i nie ma już czasu na takie posiedzenie samemu - jest gwar, rozmowy, śmiechy.
Ale otrzymywać książki w prezencie - to coś, co lubię, książka zawsze będzie dla mnie najlepszym prezentem.

Pamiętam jedną Wigilię, gdy po wigilijnej kolacji i rozpakowaniu prezentów przyszedł czas na odpoczynek przed Pasterką. Usiadłam wtedy przy choince i zaczytałam się w książce (akurat była to powieść z biblioteki). Pamiętam to jako ciepłą, świąteczną chwilę tylko dla siebie, bo teraz w Wigilię jest nas w domu więcej i nie ma już czasu na takie posiedzenie samemu - jest gwar,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

U mnie czytanie jest codzienną tradycją. Mam bardzo mało czasu - godzę pracę z nauką i wychowaniem dziecka, więc czytam głównie w autobusie jadąc do pracy (godzina w jedną stronę, co daje 2 godziny dziennie, niemało jeśli wziąć pod uwagę fakt, ze czytam bardzo szybko).
Za to dziecku nie żałuję czasu, ani pieniędzy na książki. Czytamy codziennie, nie tylko przed spaniem, bo synek jak wraca z przedszkola od razu przynosi książeczki. Na wszelkie okazje dostaje nowe książki, jako dodatek do zabawek. W tym miesiącu pozamawiałam mu sporo książek, ale nie doczekały do Świąt, bo tak mi się podobały ze nie mogłam się powstrzymać. Dziś spadł śnieg to poczytamy sobie "Królową śniegu", też miała być pod choinkę (z ilustracjami Manueli Adreani), ale do takiej śnieżnej scenerii jak dzisiejsza będzie będzie pasowała jak ulał.

U mnie czytanie jest codzienną tradycją. Mam bardzo mało czasu - godzę pracę z nauką i wychowaniem dziecka, więc czytam głównie w autobusie jadąc do pracy (godzina w jedną stronę, co daje 2 godziny dziennie, niemało jeśli wziąć pod uwagę fakt, ze czytam bardzo szybko).
Za to dziecku nie żałuję czasu, ani pieniędzy na książki. Czytamy codziennie, nie tylko przed spaniem, bo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jest czas na czytanie jest czas na świętowanie. Święta jest to czas poświęcony tylko rodzinie,- spotkania, rozmowy, śmiech, degustacja nie codziennych potraw. W tym zwariowanym i zaganianym świecie jest to czas, który poświęcamy drugiemu człowiekowi. Książka w prezencje-tak, dyskusja na temat danego dzieła-tak,ale czytanie w wigilię?? OCH NIE!!!!!

Jest czas na czytanie jest czas na świętowanie. Święta jest to czas poświęcony tylko rodzinie,- spotkania, rozmowy, śmiech, degustacja nie codziennych potraw. W tym zwariowanym i zaganianym świecie jest to czas, który poświęcamy drugiemu człowiekowi. Książka w prezencje-tak, dyskusja na temat danego dzieła-tak,ale czytanie w wigilię?? OCH NIE!!!!!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Super:). W pamięci mam Wigilę z dzieciństwa, jak przeczytałam Alinę i Balladynę.

Super:). W pamięci mam Wigilę z dzieciństwa, jak przeczytałam Alinę i Balladynę.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dla mnie oczywiście polskie Święta są najpiękniejsze , ale islandzka tradycja chwyciła mnie za serce. W dzieciństwie często otrzymywałam książki pod choinkę i do dzisiaj są one dla mnie chyba najpiękniejszym prezentem bo przywołują dzieciństwo , jednak większość z tych które mam kupiłam sobie sama

Dla mnie oczywiście polskie Święta są najpiękniejsze , ale islandzka tradycja chwyciła mnie za serce. W dzieciństwie często otrzymywałam książki pod choinkę i do dzisiaj są one dla mnie chyba najpiękniejszym prezentem bo przywołują dzieciństwo , jednak większość z tych które mam kupiłam sobie sama

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Aktualnie bardziej odpowiada mi tradycja Islandczyków. W mojej rodzinie święta to tłumy, krzyk dzieci, mnóstwo tłustego jedzenia, co za tym idzie mnóstwo brudnych naczyń, zamieszanie.. O ile ma to trochę w sobie uroku, o tyle ja do tego nie pasuję. Zdecydowanie wolałabym usiąść z synkiem, poczytać jemu książeczki, a potem usiąść na spokojnie sama ze sobą i zagłębić się w ulubionej lekturze.

Aktualnie bardziej odpowiada mi tradycja Islandczyków. W mojej rodzinie święta to tłumy, krzyk dzieci, mnóstwo tłustego jedzenia, co za tym idzie mnóstwo brudnych naczyń, zamieszanie.. O ile ma to trochę w sobie uroku, o tyle ja do tego nie pasuję. Zdecydowanie wolałabym usiąść z synkiem, poczytać jemu książeczki, a potem usiąść na spokojnie sama ze sobą i zagłębić się w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej