Tak czytam, czytam te wypowiedzi i chwilami przecieram oczy ze zdumienia. Bo czyż osoby jedzące zazwyczaj kawior z jesiotra, nie mają niekiedy ochoty sięgnąć po burgera z McDonalda?

Jeśli przez kawior rozumiesz pełnowartościowy posiłek zapewniający to czego organizm potrzebuje nie zaś robisz aluzje do snobizmu to podejrzewam, że osoby ów kawior spożywające mogą nie mieć ochoty na McDonaldowe posiłki. Nie ta liga.

Czy ktoś im tego ma prawo zabronić? Czy osoby czytające dzieła wybitne i wymagające stają się idiotami, gdy sięgną po literaturę popularną?

Któż tu mówi o zabranianiu? Względem drugiego pytania: nie, osoby lubujące się w wymagającej literaturze nie staną się idiotami z chwilą sięgnięcia po literaturę popularną. Zakładając, że po nią sięgną. Zresztą i literatura popularna to nie jeden poziom.

A może komuś się wydaje, że jak "dokopie" Mrozowi, to stanie się erudytą? Zwiększy mu się iloraz inteligencji?

Może, ów bliżej niesprecyzowany ktoś po prostu chce napisać co sądzi na temat Mroza i jego pisarstwa? Fakt przemysłowego wręcz tempa pisania książek nie musi być czymś co wzbudza u wszystkich zachwyt.

To na tym nie polega. Mróz nigdy nie aspirował do tego, by stać się Szekspirem naszych czasów, nie sadził się "ą", "ę" przez bibułkę.

Porównanie do Szekspira jest wyjątkowo nietrafione gdyż ów pisał dla mas. Zupełnie jak Mróz, choć jakościowo to zdaje się całkiem inne światy.

Pisze książki lekkie, rozrywkowe i w takiej ilości, jak mu pasuje (mogę się założyć, że wielu komentujących w jednej sekundzie zamieniłoby się z Mrozem na miejsca, gdyby mieli taką opcję, he he)Czytam i książki ambitne, i te z cyklu "lekkie, łatwe i przyjemne". I nie czuję się z tego powodu źle.

Niechże sobie pisze, toż do tworzenia literatury niskich lotów każdy ma prawo. Probleme jest raczej promowanie jej jako czegoś więcej niż pociągowy zapychacz czasu czy pisanie jaki to pisarz nie jest wspaniały, bo swej sławy nie zawdzięcza związkowi z celebrytą, czy co tam jeszcze autor komentowanego artykułu raczył wspomnieć.

Nie widzę powodu, dla którego miałbyś się czuć źle czytając książki lekkie, łatwe i przyjemne.

Komórek i portali, gdzie można kogoś opluć też nie było. "Żyj i pozwól żyć innym".

Nikt tu o zakaz wydawania czy czytania Mroza nie woła. Użytkownicy jedynie wyrażają swoją opinię na temat jego pisarstwa a to, że nie zawsze jest on pochlebna... Cóż, nie każdy się w hamburgerach lubuje.

Tak czytam, czytam te wypowiedzi i chwilami przecieram oczy ze zdumienia. Bo czyż osoby jedzące zazwyczaj kawior z jesiotra, nie mają niekiedy ochoty sięgnąć po burgera z McDonalda?

Jeśli przez kawior rozumiesz pełnowartościowy posiłek zapewniający to czego organizm potrzebuje nie zaś robisz aluzje do snobizmu to podejrzewam, że osoby ów kawior spożywające mogą nie mieć...

Problem pojawia się wtedy, gdy spec od marketingu McDonalda zaczyna wszystkim wmawiać, że ich posiłki są równie dobre, jak babcine obiady czy dania serwowane w klasycznych restauracjach.

Nie przeszkadza mi zupełnie to, że ktoś czyta Mroza, ale drażni zacieranie różnic między dobrą a złą literaturą, także gatunkową.
W anglojęzycznym internecie jest wiele poradników w stylu: "jak w miesiąc napisać bestseller" oraz setki schematów fabuły, wzory dialogów, twistów, gotowe charakterystyki setki bohaterów, itd. Sprawny rzemieślnik musi tylko nadać swoim bohaterom imiona i lekko podretuszować, by pasowały do lokalnego kontekstu. Za 10-20 lat sztuczna inteligencja Amazonu sama będzie dla czytelników kompilowała takie "powieści" na podstawie rozpoznanych preferencji.

Problem pojawia się wtedy, gdy spec od marketingu McDonalda zaczyna wszystkim wmawiać, że ich posiłki są równie dobre, jak babcine obiady czy dania serwowane w klasycznych restauracjach.

Nie przeszkadza mi zupełnie to, że ktoś czyta Mroza, ale drażni zacieranie różnic między dobrą a złą literaturą, także gatunkową.
W anglojęzycznym internecie jest wiele poradników w...

Właśnie. Stwierdzenie "nie musi" jest tutaj kluczowe, zatem jeśli ktoś nie ma ochoty chodzić do MacDonalda, czynić tego nie musi a jedynie może. Natomiast traktowanie z wyższością kogoś, kto żyje inaczej niż my i lubi inny rodzaj książek, jest jedynie potwierdzeniem, że niektórzy leczą ukryte kompleksy krytykując innych i wytykając im braki albo czytanie kiepskich, ich zdaniem, książek. Dyskusja miałaby sens, gdyby ogłoszono, że tego typu powieści mają znaleźć się w kanonie lektur szkolnych, ale w sytuacji, gdy jest wolność wyboru, nie ma to głębszego sensu. Szanujmy się, tylko tyle.

Właśnie. Stwierdzenie "nie musi" jest tutaj kluczowe, zatem jeśli ktoś nie ma ochoty chodzić do MacDonalda, czynić tego nie musi a jedynie może. Natomiast traktowanie z wyższością kogoś, kto żyje inaczej niż my i lubi inny rodzaj książek, jest jedynie potwierdzeniem, że niektórzy leczą ukryte kompleksy krytykując innych i wytykając im braki albo czytanie kiepskich, ich...

Dyskusja miałaby sens, gdyby ogłoszono, że tego typu powieści mają znaleźć się w kanonie lektur szkolnych
Wtedy będzie już za późno. Dyskusja nie miałaby sensu, gdyby książki Mroza (i podobne) traktowane były jak na to zasługują, czyli jak zwyczajne rozrywkowe czytadła, choćby i zachwalane i popularne, ale jednak czytadła. Niestety jednak są promowane jako arcydzieła literatury i nie tylko kampanie reklamowe raczą nas tym bełkotem, ale jeszcze znaczące grono wiernych fanów tak te książki przedstawia, a głosom przeciwnym próbuje zamknąć usta powszechnym, acz absurdalnym, "nie oceniaj". W domyśle "nie oceniaj negatywnie", bo przecież czymże jest ich bezkrytyczny zachwyt, jak nie oceną właśnie, tyle tylko, że pozytywną. A więc pozytywnie oceniać można, ale negatywnie już nie? Pal diabli pozytywnie, jeśli ktoś pisze, że książka mu się podobała i że miło spędził z nią czas, to jakoś nie widać wielu głosów krytyki i sprzeciwu wobec takiej wypowiedzi. Problem pojawia się wtedy, kiedy książkę przedstawia się jako wartościowe arcydzieło, które coś znaczącego wnosi do gatunku i do literatury w ogólności, a autora wynosi się na piedestał jako wzór Pisarza, takiego przez duże "P". Coś takiego to krok na drodze do powszechnego uznania gniota za arcydzieło, a w konsekwencji do wprowadzenia na listy lektur i do podręczników. Jeśli temu mamy prawo się sprzeciwiać, to właśnie to robimy, przy czym sprzeciwiamy się teraz, kiedy to jeszcze ma sens, a nie dopiero wtedy, kiedy będzie dawno po ptakach.
Nie protestujemy przeciwko wydawaniu i czytaniu takiej literatury. Przynajmniej nie jakoś znacząco. Natomiast nie ma i nie będzie zgody na twierdzenia, że prymitywne rozrywkowe czytadło jest czymś więcej niż tylko czytadłem.

Dyskusja miałaby sens, gdyby ogłoszono, że tego typu powieści mają znaleźć się w kanonie lektur szkolnych
Wtedy będzie już za późno. Dyskusja nie miałaby sensu, gdyby książki Mroza (i podobne) traktowane były jak na to zasługują, czyli jak zwyczajne rozrywkowe czytadła, choćby i zachwalane i popularne, ale jednak czytadła. Niestety jednak są promowane jako arcydzieła...

Jestem bardzo ciekawa, kim są ci "my", jako że wypowiada się pani w liczbie mnogiej. Natomiast nie spotykam w mediach takich ocen książek Mroza, jak "arcydzieło". Natomiast nie czuję się na siłach, by wydawać cenzurki typu "czytadło" lub "prymitywne". Według jakiego klucza typujecie Państwo "prymitywy"? Jest to lektura popularna, rozrywkowa, jak większość kryminałów i raczej z takimi określeniami się spotykam, więc nie demonizujmy Mroza :-)

Jestem bardzo ciekawa, kim są ci "my", jako że wypowiada się pani w liczbie mnogiej. Natomiast nie spotykam w mediach takich ocen książek Mroza, jak "arcydzieło". Natomiast nie czuję się na siłach, by wydawać cenzurki typu "czytadło" lub "prymitywne". Według jakiego klucza typujecie Państwo "prymitywy"? Jest to lektura popularna, rozrywkowa, jak większość kryminałów i...

@Bibliotekarz
"My" to w tym przypadku ja, koledzy marcjn i Le_h_muet, pozostali wypowiadający się w tej dyskusji w podobny sposób oraz, zakładam, liczni inni mający na ten temat podobne zdanie jak my, ale nie zabierający tutaj głosu. Dołączyłam tutaj do chóru wyrażającego wspólne dla pewnego grona zdanie, więc sądzę, że mam pełne prawo używać liczby mnogiej wtedy, kiedy nie głoszę nic nowego (co byłoby mówieniem za innych i wciskaniem im moich poglądów), a tylko powtarzam i podsumowuję to, co już zostało wyrażone.

nie spotykam w mediach takich ocen książek Mroza, jak "arcydzieło"
Tylko z tej dyskusji:
"jeden z najlepszych pisarzy w Polsce"
"kawał znakomitej literatury"
"Wniósł coś nowego do świata literackiego i jak najbardziej jest to pozytywne."
"powiew świeżości, nowe pomysły"
Słowo "arcydzieło" nie pada, ale ton wypowiedzi zbliżony. Gdzie indziej szukać mi się nie chce, ale zapewniam, że niejedno w kontekście Mroza widziałam, choć przy konkretnych słowach i sformułowaniach upierać się nie będę, bo szkoda mi czasu na szukanie dowodów.

Tak, ze strony względnie rozsądnych mówców i rozmówców również spotykam się z umiarkowanymi określeniami twórczości Mroza. Chyba jednak częściej i głośniej docierają do mnie zachwyty. W tym niestety zbyt często takie, których autorzy nie tylko wyrażają własne uwielbienie dla tej literatury, ale jeszcze głoszą jej wysoką jakość i co najmniej równość, a niekiedy nawet wyższość nad dziełami o ugruntowanej już dawno pozycji, w tym nad klasykami gatunku.

Tak, gatunek jest przede wszystkim rozrywkowy i popularny, a zatem sięgając po takie książki nie należy oczekiwać arcydzieł na miarę klasyki literatury światowej. Ale nawet w gatunku rozrywkowym można wyróżnić kilka poziomów jakości, od niestrawnych gniotów, poprzez schematyczną papkę i solidną rzemieślniczą robotę po utwory wybitne na tle gatunku i wreszcie stosunkowo nieliczne dzieła wykraczające ponad oczekiwania gatunkowe i osiągające status klasyków literatury, a nie tylko gatunku. "Prymitywny" w tym kontekście oznacza nie wzgardę wobec gatunku jako takiego, ale ocenę konkretnych utworów czy autorów na tle tegoż gatunku. Jak wygląda prymitywny kryminał? Powiela oklepane schematy, ma niewiarygodnych, nierealistycznych bohaterów, zawiera błędy rzeczowe lub logiczne, a rozwiązanie zagadki kryminalnej jest tak proste, że urąga inteligencji czytelnika lub tak naciągane, że wykracza poza granice nieprawdopodobieństwa. Do tego prymitywna książka, niezależnie od gatunku, może być napisana prymitywnym językiem, na przykład na poziomie przedszkolaka lub panów popijających nie tylko piwko na ławeczce przed sklepem. Kryteriów oceny książki, czy w szczególności powieści kryminalnej, jako miernej lub gorzej jest sporo i nie są one wyłącznie subiektywne. Jeśli coś jest nędzne, to jest i zachwyty niewybrednych tego nie zmienią. Ale dopóki są to tylko subiektywne zachwyty, dopóty ani trochę mi nie przeszkadzają. Gorzej, kiedy rzeczy przeciętne i nędzne zachwala się jako wybitne i stawia się je za wzór. Wtedy nie dziwię się głosom protestu i sama chętnie je popieram. Bo jeśli protestować nie będziemy, to z czasem wyrośnie nam nowy kanon najbardziej godnej polecania klasyki literatury i niestety będzie się on składał z tego, w czego reklamy najsilniej uwierzyły tłumy. Kto tego nie chce, ten, cóż, niewielki ma wybór, powinien bronić dobrego imienia lepszej części literatury, czy to gatunkowej, czy nie.

@Bibliotekarz
"My" to w tym przypadku ja, koledzy marcjn i Le_h_muet, pozostali wypowiadający się w tej dyskusji w podobny sposób oraz, zakładam, liczni inni mający na ten temat podobne zdanie jak my, ale nie zabierający tutaj głosu. Dołączyłam tutaj do chóru wyrażającego wspólne dla pewnego grona zdanie, więc sądzę, że mam pełne prawo używać liczby mnogiej wtedy, kiedy nie...

@Monika

Od siebie dodam, że za mistrza literatury gatunkowej, w kategorii literatura szpiegowska, spokojnie można zaliczyć Johna le Carre. On już w zasadzie poza ramy literatury gatunkowej dawno wykroczył. Może jeszcze w jego pierwszych kryminałach chodziło tylko o rozrywkę, ale "Ze śmiertelnego zimna", czyli jego pierwsza stricte szpiegowska powieść, to już prawdziwa rewolucja gatunkowa i bohater, który uosabiał wszystkie zimnowojenne lęki. Niemal każda jego książka to, oprócz rozrywki, pokazanie jakiegoś wycinka rzeczywistości (kulisy walki z terroryzmem, wyzysk Afryki, międzynarodowy handel bronią, polityka firm farmaceutycznych), o którym często nie chcemy nawet myśleć, żeby nie psuć sobie humoru.
Na tym tle Vincent V. Severski byłby dobrym rzemieślnikiem (to komplement).

Czytajmy dobrą literaturę gatunkową, bo niedługo zatonie w zalewie produktów książkowych!

@Monika

Od siebie dodam, że za mistrza literatury gatunkowej, w kategorii literatura szpiegowska, spokojnie można zaliczyć Johna le Carre. On już w zasadzie poza ramy literatury gatunkowej dawno wykroczył. Może jeszcze w jego pierwszych kryminałach chodziło tylko o rozrywkę, ale "Ze śmiertelnego zimna", czyli jego pierwsza stricte szpiegowska powieść, to już prawdziwa...

Bardzo, bardzo mądrze napisane. Pozdrawiam.

Bardzo, bardzo mądrze napisane. Pozdrawiam.

Nie czytałem tej powieści, ale jak można porównywać za przeproszeniem gówniarza wykreowanego przez światek jako literackiego "bad-boya" z prawdziwym twórcą?
Każdego można porównywać z każdym, bo niby dlaczego nie? A wynik tego porównania? Może być różny, może zależeć od kompetencji porównującego i w przypadku jego niekompetencji może być bezsensowny. Ale absolutnie nie zgodzę się na to, żeby tylko na podstawie różnic w reputacji autorów odmawiać czytelnikom prawa porównywania ich dzieł. Dlaczego dzieło wykreowanego gówniarza nie miałoby być dobre? Dlaczego dzieło pisarza, który Wielkim Pisarzem Był, miałoby być pod jakąś ochroną nieporównywalności, stawiane na piedestale niedościgłości, a niedościgłe dlatego, że ściganie zostało zabronione. Każde z dwóch dzieł może być lepsze, ale żeby przekonać się które, to trzeba je porównać. A nie stwierdzać autorytatywnie, że Żeromski wielkim pisarzem był i w związku z tym żaden gówniarz dorównać mu na pewno nie może. Może by mógł, a czy dorównał, to trzeba zwyczajnie sprawdzić. O ile oczywiście ktoś ciekawy, ale kto nieciekawy i nie sprawdził, ten niech nie osądza tego, czego nie sprawdził.

Nie czytałem tej powieści, ale jak można porównywać za przeproszeniem gówniarza wykreowanego przez światek jako literackiego "bad-boya" z prawdziwym twórcą?
Każdego można porównywać z każdym, bo niby dlaczego nie? A wynik tego porównania? Może być różny, może zależeć od kompetencji porównującego i w przypadku jego niekompetencji może być bezsensowny. Ale absolutnie nie...

Cóż to takiego ten "prawdziwy twórca"? Ktoś kto pisze w sposób Tobię odpowiadający? Tego "gówniarza" też mogłeś sobie darować bo to zwyczajnym prostactwem zajeżdża a fakt, że autor nie jest Matuzalemem nie oznacza, iż jego książki są niskiej jakości. Zresztą o czym tu dyskutować, nie czytałeś, ale lepsza nie może być bo Żeromski to "prawdziwy twórca" a Twardoch to "wykreowany przez światek bad boy". Nie jest to argumentacja na poziomie.

Co do "Lalki" - jak rozumiem masz jakieś dowody na poparcie tego jakże odważnego stwierdzenia? Czy to po prostu wysokie mniemanie o sobie połączone z uważaniem innych, niepodzielających Twoich gustów za idiotów?

Cóż to takiego ten "prawdziwy twórca"? Ktoś kto pisze w sposób Tobię odpowiadający? Tego "gówniarza" też mogłeś sobie darować bo to zwyczajnym prostactwem zajeżdża a fakt, że autor nie jest Matuzalemem nie oznacza, iż jego książki są niskiej jakości. Zresztą o czym tu dyskutować, nie czytałeś, ale lepsza nie może być bo Żeromski to "prawdziwy twórca" a Twardoch to...

@ Monika, marcjn

Nie napisałem, że odmawiam innym czytania książek Twardocha, Mroza czy Bondy i np. cenienia ich wyżej od powieści Żeromskiego, Prusa czy nawet Dostojewskiego. Są różne gusta i to rozumiem. Chciałem zwrócić uwagę na zjawisko, które mnie niesamowicie mierzi, a mianowicie chodzi o "produkcję" pisarzy na naszym rynku (i nie tylko naszym). Bo dla mnie Twardoch, Bonda, Mróz są produktami marketingowymi, a nie twórcami per se. Założę się, że bez tego całego obecnego medialnego badziewia, mediów społecznościowych, internetu, byliby jednymi z tysiąca podobnych twórców. Dlatego wielkie chapeau bas należy się twórcom, którzy wybili się tylko i wyłącznie dzięki swojemu kunsztowi pisarskiemu, a nie innym czynnikom. Chodzi mi też o to, że ludzie coraz bardziej zaczynają przymykać oko na jakość literatury, erudycję twórców w zamian za wartką akcję, dobre przygotowanie źródłowe (nie cierpię słowa "research"). To plus dobra medialna otoczka zapewniają obecnie sukces na naszym rynku. Żeby kogoś nazwać pisarzem trzeba czegoś więcej niż miejsca w czołówce bestsellerów empiku. Z tego właśnie względu książka sprowadzana jest do taniej rozrywki w stylu "szybko przeczytać, odłożyć i przejść do następnej". Ale szanuję wasze zdanie, ja mam inne i może na tym zakończmy tą dyskusję.

@ Monika, marcjn

Nie napisałem, że odmawiam innym czytania książek Twardocha, Mroza czy Bondy i np. cenienia ich wyżej od powieści Żeromskiego, Prusa czy nawet Dostojewskiego. Są różne gusta i to rozumiem. Chciałem zwrócić uwagę na zjawisko, które mnie niesamowicie mierzi, a mianowicie chodzi o "produkcję" pisarzy na naszym rynku (i nie tylko naszym). Bo dla mnie Twardoch,...

@PedroP

Istotnie, napisałeś tylko, że Twardoch nieporównywalny jest z Żeromskim, jakby ów Żeromski był jakimś świętym świętych zagrożonym skalaniem przez profancaje dla niepoznanki zwaną porównaniem. Wyraźnie też pokazałeś, że uważasz innych za idiotów bo skoro takie "dzieło" jak "Lalka" im się nie podoba to widać nie rozumieją.

Jeśli chciałeś zwrócić uwagę na problem zalewu rynku czytadłami mogłeś to zrobić bardziej elegancko, bez imputowania innym nieumiejętności zrozumienia czy wyzwisk wobec pisarzy, którzy się Twoim uznaniem nie cieszą.

@PedroP

Istotnie, napisałeś tylko, że Twardoch nieporównywalny jest z Żeromskim, jakby ów Żeromski był jakimś świętym świętych zagrożonym skalaniem przez profancaje dla niepoznanki zwaną porównaniem. Wyraźnie też pokazałeś, że uważasz innych za idiotów bo skoro takie "dzieło" jak "Lalka" im się nie podoba to widać nie rozumieją.

Jeśli chciałeś zwrócić uwagę na problem...

"Miarą twojego sukcesu jest liczba twoich wrogów" - jak mawiał generał Jaruzelski...

"Miarą twojego sukcesu jest liczba twoich wrogów" - jak mawiał generał Jaruzelski...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Naprawdę szkoda oczu na tę książkę.

Naprawdę szkoda oczu na tę książkę.

Miarą twojego sukcesu jest liczba twoich wrogów.
Nikt nie kwestionuje sukcesu Mroza. Jego sukces, zwłaszcza w wymiarach medialnym i komercyjnym, jest niezaprzeczalny. Problemem pozostaje wymiar literacki, ale przecież nikt nie jest w stanie zadowolić wszystkich, skoro są czytelnicy, którym jego twórczość się podoba, to na pewno w jakiś sposób jest ona wielka i wartościowa :/

Miarą twojego sukcesu jest liczba twoich wrogów.
Nikt nie kwestionuje sukcesu Mroza. Jego sukces, zwłaszcza w wymiarach medialnym i komercyjnym, jest niezaprzeczalny. Problemem pozostaje wymiar literacki, ale przecież nikt nie jest w stanie zadowolić wszystkich, skoro są czytelnicy, którym jego twórczość się podoba, to na pewno w jakiś sposób jest ona wielka i wartościowa :/

Zaryzykuję, dam się ponieść komercji i kupię sobie przy najbliższej okazji, jak będę przejeżdżał obok empiku albo księgarni jego książkę. Po zapoznaniu się z prezentacją na stronie autora wybiorę: Chór zapomnianych głosów albo Ekspozycję. Mam nadzieję, że będzie co najmniej fajnie :)

Zaryzykuję, dam się ponieść komercji i kupię sobie przy najbliższej okazji, jak będę przejeżdżał obok empiku albo księgarni jego książkę. Po zapoznaniu się z prezentacją na stronie autora wybiorę: Chór zapomnianych głosów albo Ekspozycję. Mam nadzieję, że będzie co najmniej fajnie :)

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Ilekroć widzę mnogość 10 przy książkach, które określiłbym jako kiepskie jedynie w przypływie dobrego humoru sam zaczynam się zastanawiać nad karierą pisarską. Najwyraźniej wszystko może się sprzedać i znaleźć fanów ;)

Ilekroć widzę mnogość 10 przy książkach, które określiłbym jako kiepskie jedynie w przypływie dobrego humoru sam zaczynam się zastanawiać nad karierą pisarską. Najwyraźniej wszystko może się sprzedać i znaleźć fanów ;)

Nie, nie lewicowego. Odwrotnie. To owoc nowoczesnych rynkowych właśnie czasów. To fantastycznie skrojony towar. Jest podaż, jest popyt. Nic więcej.

Nie, nie lewicowego. Odwrotnie. To owoc nowoczesnych rynkowych właśnie czasów. To fantastycznie skrojony towar. Jest podaż, jest popyt. Nic więcej.