Dziś Harlana Ellisona nie ma już wśród nas. Choć nie. To banał, a banałów, jak się wydaje, nie cierpiał on najbardziej. Więc powtórzę to tylko raz. Książki zostały. A wraz z nimi niebezpieczne wizje, bestie, które wykrzyczały miłość w sercu świata, skowyt katowanych psów, człowiek, który wiosłował dla Krzysztofa Kolumba, modlitwa za niczyjego wroga – i wszystko to, co najlepsze. Amen.