Książki to produkt jak każdy inny - są pewne różnice, ale zasadniczo się z tym zgadzam. I dlatego jak każdy inny ma moim zdaniem prawo być pożyczany lub znaleźć się na rynku wtórnym. Czy kupując używany samochód, odzież, sprzęt sportowy czy cokolwiek innego, zastanawiasz się nad tym, ile pracy i pieniędzy ktoś włożył w tych produktów wytworzenie i czy czujesz, że zachowujesz się wobec producenta nie w porządku, bo zamiast kupować nowy produkt od niego, kupujesz używany od kogoś innego? A jeśli można odkupić od kogoś używany samochód, to dlaczego nie książkę? I dalej, co za różnica, czy odsprzedaję/kupuję, czy oddaję/biorę za darmo? To przecież sprawa między starym i nowym właścicielem, bez wpływu na producenta, więc nie powinna go obchodzić.

Kupuję nie dlatego, że chcę wspierać autora i wydawcę. Kupuję, bo chcę mieć. Na własność, na zawsze i dla potomności. Żeby w przyszłości się nie okazało, że jak zechcę do książki wrócić albo podzielić się nią i pożyczyć komuś bliskiemu, to książka będzie niedostępna, nie do zdobycia i zapomniana, bo od lat nikt nie wznawiał, a stare egzemplarze z bibliotek wyparowały. Dlatego zbieram. Te, które dla mnie są wartościowe lub ulubione. I choć najczęściej kupuję te moje w księgarniach, to nawet kupując je w antykwariatach, od ludzi lub zdobywając w inny sposób, w tym za darmo, nie czuję, że pozbawiam autora zarobku. Bo nawet jeśli ja nie kupię nowości, to zdejmując z rynku starocia wytwarzam na tym rynku pustkę - jeśli ktoś inny książki zapragnie, to dzięki mnie na rynku wtórnym dostępny jest o jeden egzemplarz mniej, a zatem o jeden bliżej do konieczności kupowania nowych egzemplarzy lub nowych wydań. Nie ja zapłacę autorowi, ale dzięki mnie zrobi to ktoś inny. O ile książka jest tego warta, to znaczy pożądana przez kolejnych czytelników prócz tych, którzy kupili ją na samym początku. A właśnie, chomikując wybrane tytuły na przyszłość przyczyniam się do ewentualnego zarobku pisarza jeszcze na jeden sposób - ukochane książki polecam komu mogę i w ten sposób zarażam niektórych miłością do nich i pragnieniem ich posiadania - znów nie ja kupuję, bo jak raz już kupiłam, to mam i nowej nie potrzebuję, ale skłaniam innych do kupowania, a zatem znów dzięki mojej pomocy autor zarabia.
Myślę, że bookcrossing ma podobnie pozytywny wpływ tak na czytelnictwo, jak i na dochody autorów. Zwłaszcza dobrych autorów, bo to ich książki ludzie najczęściej przygarniają lub po przeczytaniu kupują nowe, ładniejsze egzemplarze lub inne pozycje autora. Książek słabych, które krążą przez nikogo nie chciane mi nie żal, tak samo ich autorów. Wolę przeczytać pożyczoną lub wolną i bez żalu zwrócić ją do obiegu, niż dokarmiać miernego autora i tym samym zachęcać jego i jemu podobnych do dalszej produkcji byle czego.

O ile wiem, w Polsce wydawnictwo nic za wypożyczanie nie dostaje. Przynajmniej nie od biblioteki, ta za zakupioną książkę płaci raz i nigdy więcej, niezależnie od tego, czy książkę przeczyta jedna czy sto osób. Tak było kilka lat temu i nie podejrzewam, żeby cokolwiek się zmieniło. Jeśli wydawnictwo coś dostaje, a nie wydaje mi się to prawdopodobne, to co najwyżej jakieś dotacje od państwa zależne od obecności produktów tego wydawnictwa w bibliotekach publicznych. Ale wątpię w cokolwiek takiego.
Co nie znaczy, że wydawnictwo na obecności swoich książek w bibliotekach nie korzysta. Po pierwsze zostały one przez bibliotekę (lub kogoś, kto jej przekazał) kupione. Po drugie, gdyby książki w bibliotece nie było, to wielu jej użytkowników wcale by po nią nie sięgnęło - danie im dostępu do książki za darmo nie jest stratą, bo jak nie za darmo, to za pieniądze by po nią nie sięgnęli, więc nie są zmarnowanymi klientami księgarni. I po trzecie, obecność w bibliotekach to reklama: więcej ludzi czyta, więcej rozmawia, a więc wzbudzają w ten sposób zainteresowanie kolejnych - część z nich też przeczyta za darmo, ale część kupi, a ewentualna wielka kolejka w bibliotece skłoni tę instytucję do kupienia kolejnych egzemplarzy.
Wielu jest na pewno tych, którzy chcieliby dostawać pieniądze za każde wypożyczenie. Ale podejrzewam, że niewielu takich, którzy mając wybór woleliby, żeby ich książki do bibliotek nie trafiały, zamiast trafiać tam jak teraz, za jednorazową zapłatą.

Książki to produkt jak każdy inny - są pewne różnice, ale zasadniczo się z tym zgadzam. I dlatego jak każdy inny ma moim zdaniem prawo być pożyczany lub znaleźć się na rynku wtórnym. Czy kupując używany samochód, odzież, sprzęt sportowy czy cokolwiek innego, zastanawiasz się nad tym, ile pracy i pieniędzy ktoś włożył w tych produktów wytworzenie i czy czujesz, że...

Naturalnie, każdy ma prawo do własnego wyboru. Wierz mi, nie przejmuję się tak zyskiem wydawnictwa wyłącznie z dobrego serca. I również kupuję w znacznej mierze dlatego, że kocham mieć swoje książki.

Może postrzegam to inaczej jako czytelniczka fantastyki, gdzie większość pozycji to kilkutomowe cykle, nierzadko z sequelami, zbiorami opowiadań itp. itd. Podobnie jest w sumie z filmami (np. 3 cz. Niezgodnej): jeżeli początek serii nie zarobi, dalszych części może nie być.

Na ten moment system ten weryfikuje po prostu, które pozycje są popularne, a które nie. Wątpię, czy bookcrosingi czy olxy dużo tu zmieniają - są po prostu czynnikiem na rynku. Masz rację, że takie akcje to dobry sposób, by wieść o dobrych tytułach się niosła. Co do tego nie mam zastrzeżeń.

Wiem, że nie każdego stać na wszystko, co by chciał, ale podejście do literatury rozrywkowej jako 'dobra publicznego', trochę mnie bulwersuje. Co innego wiedza naukowa - takich książek i tak się masowo nie drukuje, a dostęp do edukacji to podstawowe prawo. Pytanie gdzie kończą się książki niosące wartość edukacyjną? Niektórzy i sławnego Greya (albo w drugą stronę, takiego Wiedźmina) by pod edukację podciągnęli żeby mieć za darmo. Ale jakoś nikt już nie oczekuje, że może wypożyczać "samochód, odzież, sprzęt sportowy czy cokolwiek innego" za darmo?

Jeżeli od bibliotek naprawdę nie płyną żadne pieniądze do wytwórców, to nie widzę wielkiej różnicy dla nieszczęsnego autora między nimi, a tak tępionym piractwem. Żeby stworzyć pirackiego ebooka/film/grę, trzeba było mieć dostęp do legalnej kopii. I bierzcie z tego wszyscy! Jeżeli na bibkiotece nie zarabia nikt, a na poractwie złodzieje, to kontrast jest wielki. Ale w obu przypadkach nie zyskują ci, co zasłużylim. A o tym, jak to piractwo popularyzuje tytuł, bardzo głośno chociażby na rynku mangi - japońskiego komiksu. Jedni twierdzą, że obniża sprzedaż, inni - że wręcz przeciwnie. I w tej kwestii, jak i jeżeli chodzi o biblioteki, przydałyby się statystyki, których naturalnie nie da się stworzyć.

Cóż, konkretnie zeszłam z tematu. Zaraz się tu debata o dostępie do kultury zrobi, więc może powściągnę język. Każdy ma własne zdanie i niech tak zostanie.

Naturalnie, każdy ma prawo do własnego wyboru. Wierz mi, nie przejmuję się tak zyskiem wydawnictwa wyłącznie z dobrego serca. I również kupuję w znacznej mierze dlatego, że kocham mieć swoje książki.

Może postrzegam to inaczej jako czytelniczka fantastyki, gdzie większość pozycji to kilkutomowe cykle, nierzadko z sequelami, zbiorami opowiadań itp. itd. Podobnie jest w...

To ja już tylko krótko w jednym temacie: piractwo a biblioteki. Różnica znacząca jest jedna: plik kopiujesz, kopiujesz i kopiujesz w nieskończoność - dzięki temu pirackie kopie z tej jednej kupionej legalnej kopii mogą zaspokoić potrzeby całego rynku. Natomiast papierowa książka jest jedna i na raz może ją czytać jedna osoba - jedna książka z biblioteki zaspokoi najwyżej jedną, dwie osoby miesięcznie, to jest kilkanaście w skali roku i kilkadziesiąt w całym życiu książki, o ile oczywiście w kolejnych latach wciąż będą na nią chętni. Żeby zaspokoić cały rynek biblioteki musiałyby tych książek kupić tysiące i niektórych tytułów rzeczywiście tysiące kupują. Na pirackich kopiach elektronicznych autor nie zarabia, natomiast na książkach w bibliotekach zarabia, może mniej za jednego czytelnika niż gdyby każdy kupował własny egzemplarz, ale może więcej niż gdyby większość z nich w ogóle po te książki nie sięgnęła i zamiast nich czytała coś z domeny publicznej? No i dalej, jeśli coś wytworzy w czytelniku potrzebę przeczytania konkretnego tytułu, a biblioteka może być takim czynnikiem, bo jest miejscem spotkań z bibliotekarzem i innymi czytelnikami, wymiany opinii o książkach przeczytanych i czasem powtarzających się pytań "przeczytała/eś już? i jak? co myślisz?", które dopingują do jak najszybszego zapoznania się z tekstem, jeśli więc biblioteka wytworzy taką potrzebę, a nie jest w stanie natychmiast jej zaspokoić, bo na modną książkę szybko tworzy się kilkumiesięczna kolejka, to niektórzy z oczekujących z niecierpliwości idą po książkę do księgarni. Jeśli natomiast potrzebę wytworzy opinia kogoś, kto ma dostęp do pirackiej kopii pliku, to potrzebujący nie ma żadnej motywacji dla odwiedzania księgarni czy innego legalnego źródła pożądanej treści - polecający, nawet jeśli sam jeszcze korzysta i ze swoją kopią rozstawać się nie zamierza, może zaraz po poleceniu dostarczyć potrzebującemu kolejną piracką kopię swojej pirackiej kopii - autor nie zarabia. Biblioteki to jak tania sprzedaż hurtowa, a piractwo to jednak kradzież.

To ja już tylko krótko w jednym temacie: piractwo a biblioteki. Różnica znacząca jest jedna: plik kopiujesz, kopiujesz i kopiujesz w nieskończoność - dzięki temu pirackie kopie z tej jednej kupionej legalnej kopii mogą zaspokoić potrzeby całego rynku. Natomiast papierowa książka jest jedna i na raz może ją czytać jedna osoba - jedna książka z biblioteki zaspokoi najwyżej...

Hej Figunia33
Zgadzam się z Tobą w parku przy Bazanciej także było sporo książek albo o Marsie i Leninie albo romansie nie mam nic do tego, ale tych pozycji nie szukam. Dzięki za podpowiedź o kinie Iluzjon sprawdzę to. Nasze społeczeństwo mimo tego, że widać spore zainteresowanie ebookami, akcjami typu czytaj PL nie jest za bardzo zainteresowane by wystawiać książki na piedestal chociażby akcja uwolnij książkę ile to osób taka książkę na przystanku czy w metrze. Żyjemy w cyfrowym świecie i mamy coraz mniej wspólnego z papierową książka statystyki nie klamia

Hej Figunia33
Zgadzam się z Tobą w parku przy Bazanciej także było sporo książek albo o Marsie i Leninie albo romansie nie mam nic do tego, ale tych pozycji nie szukam. Dzięki za podpowiedź o kinie Iluzjon sprawdzę to. Nasze społeczeństwo mimo tego, że widać spore zainteresowanie ebookami, akcjami typu czytaj PL nie jest za bardzo zainteresowane by wystawiać książki na...

To, że na półkach stoją głównie nędzne czytadła, przeterminowane dzieła ideologiczne, stare podręczniki lub nieaktualne opracowania naukowe lub popularnonaukowe, wynika nie tylko z tego, że takich książek chętnie się pozbywamy, ale także, a może nawet bardziej, z tego, że tych właśnie nie chcemy przygarniać. Osobiście widywałam całkiem przyzwoite pozycje, były oczywiście w mniejszości względem tego całego śmiecia, ale czasami i gdzieniegdzie się zdarzały. I wiecie co? Na półkach, które widywałam wielokrotnie, miesiącami i nawet latami stały te same śmiecie. Natomiast książki sensowne stale znikały, niekiedy zastępowane podobnie przydatnymi, kiedy indziej chłamem. Sama kilka oddałam, oczywiście nie ulubione, ale jednak jakieś względnie normalne powieści. Trochę staroci, bo w połączeniu panieńsko-kawalerskich biblioteczek rodziców znalazły się powtórzenia, a trochę względnych nowości, bo trafiły do mnie przez przypadek, nie całkiem z mojego wyboru i zatrzymywać ich nie chciałam. Mi się nie podobały, ale oceny mają różne, więc może trafiły na kogoś, komu bardziej przypasowały?

Akcje, gdzie wynosisz ile przyniosłeś, też są fajne, ale też mają wady. Ludzie jak najbardziej przynoszą lub próbują przynosić chłam. Jeśli jest go mniej niż na niepilnowanych półkach, to dlatego, że organizatorzy najczęściej stawiają jakieś ograniczenia i pilnują ich przestrzegania. Na przykład na akcję "Z półki na półkę" organizowaną przez LC nie wolno przynosić podręczników, dzieł Lenina i staroci. Plusem jest to, że eliminuje się śmieci i zapleśniałą makulaturę. Ale minusem to, że porządnej książki nawet z końca XX wieku nie zdobędę, bo organizatorzy postawili granicę starocia na roku 2000. No i najpierw oddaję w ciemno swoje książki, a dopiero potem dowiaduję się, czy jest coś ciekawego, co mogę wynieść w zamian. Na takiej wolno stojącej półce biorę lub wymieniam dopiero wtedy, kiedy zobaczę coś wartościowego. Najpierw widzę skarb, a potem "płacę" za niego inną książką.
Uważam, że i jedno, i drugie jest fajne. Z obu form wymiany zdarza mi się korzystać. Z obu rzadko, bo więcej tam pozycji, które mnie nie interesują lub klasyki, którą już w domu mam, niż czegoś naprawdę dla mnie, ale zdarza mi się.

To, że na półkach stoją głównie nędzne czytadła, przeterminowane dzieła ideologiczne, stare podręczniki lub nieaktualne opracowania naukowe lub popularnonaukowe, wynika nie tylko z tego, że takich książek chętnie się pozbywamy, ale także, a może nawet bardziej, z tego, że tych właśnie nie chcemy przygarniać. Osobiście widywałam całkiem przyzwoite pozycje, były oczywiście w...

Mieszkam na śląsku i w moim mieście jest coś podobnego. :)

Mieszkam na śląsku i w moim mieście jest coś podobnego. :)

Tych punktów jest coraz więcej i to dla nas moli książkowych świetna wiadomość, bo możemy coś dla siebie znaleźć, gdy innym książki się kurza.

Tych punktów jest coraz więcej i to dla nas moli książkowych świetna wiadomość, bo możemy coś dla siebie znaleźć, gdy innym książki się kurza.

Przy okazji promuje się czytanie. Co innego czytanie tego co trzeba, a co innego możliwość zabrania do domu i poczytania tego co się lubi. Sporo książek w ten sposób wylądowało w ten sposób u mnie w domu. Głównie starych. Mają swój urok, pożółkłe kartki, ładnie to wygląda.

Przy okazji promuje się czytanie. Co innego czytanie tego co trzeba, a co innego możliwość zabrania do domu i poczytania tego co się lubi. Sporo książek w ten sposób wylądowało w ten sposób u mnie w domu. Głównie starych. Mają swój urok, pożółkłe kartki, ładnie to wygląda.

Masz rację ja ze swojej biblioteki wziąłem i albo zatrzymałem albo puściłem dalej 90 książek i sam jestem w szoku ile ciekawych pozycji znalazło nowy dom, a były niechciane i nieczytane. Dla mnie stare książki niosą w sobie historie i wyslużone lata za sprawą tego, że wielokrotnie były przeczytane.

Masz rację ja ze swojej biblioteki wziąłem i albo zatrzymałem albo puściłem dalej 90 książek i sam jestem w szoku ile ciekawych pozycji znalazło nowy dom, a były niechciane i nieczytane. Dla mnie stare książki niosą w sobie historie i wyslużone lata za sprawą tego, że wielokrotnie były przeczytane.

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

@BagatElka
Ale przecież Mavericus pisał m.in. o książkach, które sam przygarnął! Trudno tu mówić o naiwnej wierze w dobroć ludzi. On wie, ile książek znalazło nowy dom u niego. I być może u znajomych. Myślę, że raczej o tych pisał, że znalazły dom, niż o tych, które uwolnił w nieznane.

A jeśli chodzi o podpisane wędrujące książki odnajdywane w antykwariatach, to myślę, że należałoby takie przypadki zgłaszać. Z nieuczciwością tego rodzaju należy walczyć, nagłaśniać i piętnować zauważone przypadki, to może zapobiegnie to następnym. Lub zmniejszy ich liczbę.
Ale uwaga: nie każde zatrzymanie wędrującej książki jest wbrew zasadom. Ten zorganizowany bookcrossing, nie zwykłe wstawienie niechcianej książki na ogólnodostępny regał, ale ten z rejestracją, numeracją i śledzeniem uwolnionych książek, zostawia furtkę dla przygarniania książek i zatrzymywania ich dla siebie. Jeśli upoluję gdzieś jakiś wędrujący skarb i pragnę go zatrzymać, to oddaję w zamian za niego jakąś inną książkę i rejestruję ten fakt w serwisie bookcrossingowym. Od tego momentu upolowana książka jest moja, a jej miejsce w obiegu zajmuje ta, którą za nią oddałam, chyba nawet (nie pamiętam, dawno czytałam ten regulamin, a jeszcze nie zdarzyło mi się skorzystać) przejmuje numer tej przeze mnie zatrzymanej. Oczywiście ja tej mojej książki nie sprzedam, ale może kiedyś zechcą to zrobić moi spadkobiercy. Mają do tego prawo, bo książka jest moja, "wykupiłam" ją oddając w zamian inną. A kiedy ktoś natrafi na tę książkę w antykwariacie i będzie podejrzewał chęć zarobku na prawdopodobnie bezprawnie zagarniętej książce dawniej wolnej, to wystarczy mu sprawdzić w serwisie - przy numerze znalezionej książki będzie zapis, że dnia tego i tego pewnego roku została w wolnym obiegu zastąpiona inną. Chyba że takiego zapisu nie będzie, wtedy jak najbardziej należy odnalezienie książki zgłosić i wytknąć jej sprzedawcy złodziejstwo lub paserstwo. Na pewno się zdarza, ale są też książki, które przeszły przez wiele rąk i wciąż są czytane, są i takie, które przewędrowały na inny kontynent. Nie należy zniechęcać się do akcji tylko dlatego, że niektórzy do niej nie dorośli. Są i tacy, którzy potrafią się w niej odnaleźć, a im ich będzie więcej, tym lepiej wszystko będzie działać.

@BagatElka
Ale przecież Mavericus pisał m.in. o książkach, które sam przygarnął! Trudno tu mówić o naiwnej wierze w dobroć ludzi. On wie, ile książek znalazło nowy dom u niego. I być może u znajomych. Myślę, że raczej o tych pisał, że znalazły dom, niż o tych, które uwolnił w nieznane.

A jeśli chodzi o podpisane wędrujące książki odnajdywane w antykwariatach, to myślę, że...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Książka uwolniona w sformalizowanym bookcrossingu jest podpisana i zarejestrowana. Oczywiście można ją sobie ukraść, bo nikt jej nie upilnuje. Ale sprzedaż powinna być niemożliwa i choć na razie nie jest, to możemy ją utrudniać - zgłaszać i piętnować, a może przestanie się opłacać. Bo antykwariat złapany na kradzieży lub paserstwie więcej niż raz (za pierwszym razem antykwariusz mógł ewentualnie być nieświadomy) ja bym zbojkotowała. Jeśli inni też, to miałby nauczkę za próbę handlowania wolnymi książkami.

Co do egzemplarzy recenzenckich, to nie rozumiem, dlaczego niby nie można ich sprzedawać? Rozumiem, gdyby umowa z wydawnictwem (lub kimś innym?) była taka, że czytam, recenzuję, a potem książkę im oddaję - że niby nie jest moja, ale cały czas należy do nich, tylko mi ją udostępniają, a moje ewentualne wynagrodzenie za recenzję przyjmuje jakąś inną formę. Ale jeśli umowa jest taka, że ja im recenzuję, a w zamian książka staje się moja, to uważam, że jest moja. Ze wszystkimi tego konsekwencjami, w tym z prawem do pozbycia się jej w dowolny wybrany przeze mnie sposób. No bo jak inaczej? Dostaję książkę i co dalej? Mam obowiązek na zawsze ją przechowywać? A co ja jestem, Biblioteka Narodowa? A jak nie, jak mam prawo się książki pozbyć, to dlaczego nie sprzedać? I jak to realizować dalej? Oddaję krewnemu lub znajomemu i przerzucam na niego zakaz sprzedaży, też jest zobowiązany go w moim zastępstwie przestrzegać? I tak po wieki, wszyscy kolejni właściciele? A może w ogóle nie mogę oddać? To co w takim razie, jak mi się książki w domu przestaną mieścić? Zniszczyć, spalić, oddać na makulaturę, bo sprzedawać nie można? Absurd! Jeśli książka staje się własnością recenzenta, to ze wszelkimi typowymi prawami przysługującymi właścicielowi. Ewentualnie z rozsądnymi zastrzeżeniami, np. jakąś niezbyt długą karencją, przed upływem której sprzedać nie można, a po której już tak. Żeby na przykład zapobiegać wprowadzaniu książek do obiegu przed oficjalną premierą lub zmusić recenzenta do przechowywania książki przez jakiś czas, żeby w razie czego miał do czego zaglądać i bronić swoich racji lub zrozumieć swój ewidentny wskazany przez kogoś w recenzji błąd. Tak na przykład. Ale potem, po upływie najdalej kilku miesięcy, uważam że każdy powinien mieć prawo swoje własne książki sprzedać.

Książka uwolniona w sformalizowanym bookcrossingu jest podpisana i zarejestrowana. Oczywiście można ją sobie ukraść, bo nikt jej nie upilnuje. Ale sprzedaż powinna być niemożliwa i choć na razie nie jest, to możemy ją utrudniać - zgłaszać i piętnować, a może przestanie się opłacać. Bo antykwariat złapany na kradzieży lub paserstwie więcej niż raz (za pierwszym razem...

u mnie w centrum handlowy stoi taka półka przez cały rok

u mnie w centrum handlowy stoi taka półka przez cały rok