Właśnie dostałam powiadomienie od redakcji, że ja i Alicja Gris wygrałyśmy konkurs w kategorii książki historycznej :-))))
Bardzo się cieszę.

Właśnie dostałam powiadomienie od redakcji, że ja i Alicja Gris wygrałyśmy konkurs w kategorii książki historycznej :-))))
Bardzo się cieszę.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dziękujemy za udział w konkursie. Laureatów wyłonimy po ogłoszeniu wyników plebiscytu w przyszłym tygodniu.

Dziękujemy za udział w konkursie. Laureatów wyłonimy po ogłoszeniu wyników plebiscytu w przyszłym tygodniu.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

„Labirynt duchów” to powieść mozaikowa, złożona z olbrzymiej ilości małych kawałków. Zafón utkał w niej sieć niebezpiecznych intryg, mrocznych sekretów oraz nieoczywistych rozwiązań, które zaskoczyć mogą nawet wytrawnych czytelników. Pozornie niezwiązane ze sobą wątki splata w jedną historię, która dzięki zastosowanej konwencji i drobiazgowości porusza nasze najgłębsze struny. Zafón to prawdziwy czarodziej słowa, pisarz którzy stworzył granicę lingwistycznego rzemiosła, do której nikt nie potrafi się nawet zbliżyć. Porywa czytelnika magią wykreowanej przez siebie opowieści, zachwyca wiarygodną kreacją postaci i imponuje plastycznością sekretnych zakamarków nie tylko Barcelony, ale też ludzkiej duszy. Zafon to literacki lekarz, człowiek który leczy z choroby codzienności i szarości życia. On na tę nagrodę po prostu zasługuje.

„Labirynt duchów” to powieść mozaikowa, złożona z olbrzymiej ilości małych kawałków. Zafón utkał w niej sieć niebezpiecznych intryg, mrocznych sekretów oraz nieoczywistych rozwiązań, które zaskoczyć mogą nawet wytrawnych czytelników. Pozornie niezwiązane ze sobą wątki splata w jedną historię, która dzięki zastosowanej konwencji i drobiazgowości porusza nasze najgłębsze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

„Wzgórze psów” musiały powstać. Odnaleźć w tej książce możemy tak znaczącą liczbę analogii do życia twórcy, że trudno nie odnieść wrażenia, iż pisząc ją, dokonał swoistej spowiedzi z mrocznej strony własnej duszy. Jakub Żulczyk doskonale oddał klimat zapadłej i zapomnianej przez świat pipidówki. Czuje prowincję, jej problemy, charakterystykę i ponury klimat. Nie sposób napisać wiarygodnie o miejscu tak odciętym od świata i o odcieniach nikczemności, jakie się tam czają, nie będąc choć przez chwilę częścią tej społeczności. Pisarz widzi wyraźny związek między surowością małomiasteczkowego klimatu, a pewną dzikością natury ludzkiej, która powoduje, że Zybork skrywa w sobie coś niewytłumaczalnego dla osoby z zewnątrz. Żulczyk pisze niezwykle ekspresyjnie, trzyma czytelnika w emocjonalnym klinczu, nie pozwala stanąć na chwilę i złapać oddechu, serwuje coraz to mroczniejsze opowieści o tym, do czego jest zdolny człowiek wrzucony w odmęty tego miejsca. Opierając się na łańcuchach doświadczeń z własnego życia i doskonale rozumiejąc zbiór klasycznych motywów, przyciągających odbiorców do zaangażowania, tworzy namacalnie bolesne historie, w których bardzo łatwo się odnaleźć. Kreowanie bohaterów, z którymi czytelnik się łączy, kibicuje ich sukcesom lub porażkom nie jest wcale takie proste, a autorowi „Świątyni” przychodzi to ze sporą lekkością. To też żywa i mroczna proza, która wciąga niczym narkotyk. Z jednej strony czyta się ją jak kryminał, ale w tle czai się coś niezdefiniowanego - pełna okropności gorzka analiza współczesności, naszej polskiej topornej mentalności. Niewątpliwie najlepsza książka polska zeszłego roku.

„Wzgórze psów” musiały powstać. Odnaleźć w tej książce możemy tak znaczącą liczbę analogii do życia twórcy, że trudno nie odnieść wrażenia, iż pisząc ją, dokonał swoistej spowiedzi z mrocznej strony własnej duszy. Jakub Żulczyk doskonale oddał klimat zapadłej i zapomnianej przez świat pipidówki. Czuje prowincję, jej problemy, charakterystykę i ponury klimat. Nie sposób...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W mojej opinii na miano książki roku 2017 zasługuje powieść „Jak zawsze”. To piękny romans, pokropiony nutą historii i całą masą subtelności. Pisarz tworząc swoje dzieło nieustannie mruży oko do czytelnika, bawi się konwencją nie zapominając jednak o tym, co my kochamy najbardziej, czyli o niewinnych zwrotach akcji, delikatnym humorze oraz przeciętnych, a mimo to ukazanych w magicznej poświacie perypetiach. Autor dzięki zastosowaniu dwutorowej narracji uzyskał efekt różnorodnych interpretacji tych samych zdarzeń, co w szerszych znaczeniu ukazuje obraz różnic między percepcją kobiety i mężczyzny. Mimo pozornie lekkiej formy i klasycznego układu spod kart powieści bije także gorzka refleksja na tematy wciąż aktualne – problemy społeczne, zrozumienie, patriotyzm, polityka. To niezwykle aktualna i ciekawa pozycja, która na pewno zasługuje nie tylko na wyróżnienie, ale przede wszystkim na zapamiętanie.

W mojej opinii na miano książki roku 2017 zasługuje powieść „Jak zawsze”. To piękny romans, pokropiony nutą historii i całą masą subtelności. Pisarz tworząc swoje dzieło nieustannie mruży oko do czytelnika, bawi się konwencją nie zapominając jednak o tym, co my kochamy najbardziej, czyli o niewinnych zwrotach akcji, delikatnym humorze oraz przeciętnych, a mimo to ukazanych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z obiema kategoriami mam nie lada zagwozdkę - konkurencja na najwyższym poziomie.

Sądzę jednak, że w kategorii "Powieść historyczna" szansę na zwycięstwo mają Córki Wawelu. Opowieść o jagiellońskich królewnach[bookLink]4801260|Córki Wawelu. Opowieść o jagiellońskich królewnach[/bookLink] Książka obszerna, ale sądząc po ilości chętnych na tę pozycję w bibliotekach i czasie oczekiwania na swoją kolej, zarazem rozchwytywana.

Literatura piękna to także niemały dylemat. Jakub Żulczyk, Jakub Małecki, Zygmunt Miłoszewski, Zadie Smith, będąca na fali po sukcesie "Małego życia" Hanya Yanagihara, a może literacki debiut Toma Hanksa? Trudno wybrać, oj trudno... Zdecydowałam się jednak postawić na Jak zawsze[bookLink]4804059|Jak zawsze[/bookLink] Zygmunta Miłoszewskiego.

Z obiema kategoriami mam nie lada zagwozdkę - konkurencja na najwyższym poziomie.

Sądzę jednak, że w kategorii "Powieść historyczna" szansę na zwycięstwo mają Córki Wawelu. Opowieść o jagiellońskich królewnach[bookLink]4801260|Córki Wawelu. Opowieść o jagiellońskich królewnach[/bookLink] Książka obszerna, ale sądząc po ilości chętnych na tę pozycję w bibliotekach i czasie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kategoria powieść historyczna miałam dylemat. Wahałam się między Koleją podziemną a Czerwonymi dziewczynami. Obydwie przeczytałam z ogromną przyjemnością. Jednak, mimo iż opisują wydarzenia rozgrywające się daleko od nas (USA, Japonia), to bardziej uniwersalna, a przez to bliższa wydaje się Kolej podziemna. Dlatego ostatecznie swój głos oddaję na Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki[bookLink]4236471|Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki[/bookLink] Bardzo dobrze napisana metaforyczna książka o potrzebie wolności.

Kategoria powieść historyczna miałam dylemat. Wahałam się między Koleją podziemną a Czerwonymi dziewczynami. Obydwie przeczytałam z ogromną przyjemnością. Jednak, mimo iż opisują wydarzenia rozgrywające się daleko od nas (USA, Japonia), to bardziej uniwersalna, a przez to bliższa wydaje się Kolej podziemna. Dlatego ostatecznie swój głos oddaję na Kolej podziemna. Czarna...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wzgórze psów[bookLink]4173413|Wzgórze psów[/bookLink] "Lepsze jutro było wczoraj..." Niebanalna i niepodkoloryzowana opowieść o życiu, o pełnej gamie uczuć i chakaterów ludzkich. Bohaterowie książek to też ludzie.
Labirynt duchów[bookLink]3777332|Labirynt duchów[/bookLink] Uczta literacka i ukojenie duszy. Zafon całkowicie porywa czytelnika do Barcelony i porzuca jako oddanego wielbiciela. Ta książka zdecydowanie zasługuje na nagrodę gdyż jest to finał historii o Cmentarzu Zapomnianych Książek. Zakończenie pewnej epoki w przygodzie czytelniczej.

Wzgórze psów[bookLink]4173413|Wzgórze psów[/bookLink] "Lepsze jutro było wczoraj..." Niebanalna i niepodkoloryzowana opowieść o życiu, o pełnej gamie uczuć i chakaterów ludzkich. Bohaterowie książek to też ludzie.
Labirynt duchów[bookLink]3777332|Labirynt duchów[/bookLink] Uczta literacka i ukojenie duszy. Zafon całkowicie porywa czytelnika do Barcelony i porzuca jako...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z literatury pięknej wytypowałam Wzgórze psów [bookLink]4173413|Wzgórze psów [/bookLink],Stawiam na polskiego autora i trzymam kciuki.A z literatury historycznej Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki [bookLink]4236471|Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki [/bookLink],która została nagrodzona mianem patrona lubimy czytać.

Z literatury pięknej wytypowałam Wzgórze psów [bookLink]4173413|Wzgórze psów [/bookLink],Stawiam na polskiego autora i trzymam kciuki.A z literatury historycznej Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki [bookLink]4236471|Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki [/bookLink],która została nagrodzona mianem patrona lubimy czytać.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jak zawsze okazuje się, że moi faworyci nie mają tak naprawdę szans. I jak zawsze, wygra pewnie książka, której nawet nie czytałam. Ba, której bym nawet nie podejrzewała o to, że w relatywnie krótkim czasie zdobędzie aż tylu czytelników (dopiero mały rekonesans mnie uświadomił). Przemawia za nią nie tylko czysta matematyka, ale też liczne głosy twierdzące, że jak nigdy (a przynajmniej ostatnio) nie czytali tak dobrej książki - jeśli zatem zwycięży to właśnie ich głosami, ale też tych, którzy uwierzą im na słowo. Jak zawsze polscy autorzy cieszą się też sporym powodzeniem (co samo w sobie jest już niezłą wiadomością, bo w końcu dobrze świadczy o polskiej literaturze), ale jak nigdy wygra Zygmunt Miłoszewski ze swoim "Jak zawsze" :)

Jak zawsze okazuje się, że moi faworyci nie mają tak naprawdę szans. I jak zawsze, wygra pewnie książka, której nawet nie czytałam. Ba, której bym nawet nie podejrzewała o to, że w relatywnie krótkim czasie zdobędzie aż tylu czytelników (dopiero mały rekonesans mnie uświadomił). Przemawia za nią nie tylko czysta matematyka, ale też liczne głosy twierdzące, że jak nigdy (a...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej