A co najlepiej rozumie współczesny przedstawiciel tzw. elity? Pytam, bo po Twojej wypowiedzi wnioskuję, że jakaś przeciwwaga do proletariusza, niedouczonego ćwierćinteligenta musi być.

A co najlepiej rozumie współczesny przedstawiciel tzw. elity? Pytam, bo po Twojej wypowiedzi wnioskuję, że jakaś przeciwwaga do proletariusza, niedouczonego ćwierćinteligenta musi być.

Dobre pytanie, jednak trudno na nie odpowiedzieć. I chyba nie odpowiem ci co najlepiej rozumieją współcześni przedstawiciele elit.

Jednak mogę spróbować odpowiedzieć na pytanie jaka jest zasadnicza różnica pomiędzy dołami i górą. Wydaje mi się, że Nietzsche miał dużo racji w swojej teorii twórcy i teorii języka, nie mylił się również Schmitt, a także rację mieli kulturowi marksiści.

Członkiem elity jest ten, kto narzuca i/lub utrzymuję pewien obraz świata (czy tylko jego części). Ten kto decyduje co myślimy, jak myślimy, jak mówimy, co robimy, czy żyjemy i jak będziemy żyli i etc. takie osoby mają niewątpliwie przewagę nad resztą i to one ostatecznie decydują co jest normą, a co nie. Myślę, że to właśnie jest fundamentalny wyróżnik elit. Kto jest tylko odbiorcą, a kto twórcą.

Oczywiście poszczególne cechy(wykształcenie, pozycja społeczna, majętność etc.) elit fluktuują w procesie historycznym i ich rola może maleć czy wzrastać. Dla przykładu, posiadanie ziemi i odpowiedniego urodzenia, nie jest już dystynktywną cechą elit. Co do innych cech np. wykształcenia można się spierać.

Oczywiście są cechy wspólne wszystkim ludziom jak pożądanie, namiętność, strach i etc. Tylko jak pisałem w poprzednim poście, w historycznym ujęciu elity nie "folgowały" tak jawnie i w tak wielkim stopniu jak współczesne im i nam masy, co wynikało z kilku czynników. Żeby nie przedłużać zakończę w tym miejscu.

Dobre pytanie, jednak trudno na nie odpowiedzieć. I chyba nie odpowiem ci co najlepiej rozumieją współcześni przedstawiciele elit.

Jednak mogę spróbować odpowiedzieć na pytanie jaka jest zasadnicza różnica pomiędzy dołami i górą. Wydaje mi się, że Nietzsche miał dużo racji w swojej teorii twórcy i teorii języka, nie mylił się również Schmitt, a także rację mieli kulturowi...

Jeśli dobrze zrozumiałam Twoją wypowiedź, to przedstawiciele współczesnej elity są: albo hipokrytami (tworzą coś, w co sami nie wierzą, by - jak napisałeś - zaspokoić niewybredne gusta proletariuszy, w domyśle robią to dla pieniędzy, władzy; krótko mówiąc: skrzętnie skrywają przed masami swoje prawdziwe przekonania), albo tworzą to, w co wierzą, czyli ich gusta są zbieżne z gustami odbiorców. Summa summarum: obraz współczesnej elity (uwzględniając: i pierwszy, i drugi przypadek) nie jest zatem - delikatnie mówiąc - zbyt pochlebny.

Jeśli dobrze zrozumiałam Twoją wypowiedź, to przedstawiciele współczesnej elity są: albo hipokrytami (tworzą coś, w co sami nie wierzą, by - jak napisałeś - zaspokoić niewybredne gusta proletariuszy, w domyśle robią to dla pieniędzy, władzy; krótko mówiąc: skrzętnie skrywają przed masami swoje prawdziwe przekonania), albo tworzą to, w co wierzą, czyli ich gusta są zbieżne z...

Współcześni teoretycy elit piszą o tym, że w śród elit doszło do zmiany punktu ciężkości. Modelowym przedstawicielem elit stał się manager, tym samym model intelektualisty, ideologa i wizjonera zszedł na drugi plan.

Historia zna wiele przypadków hipokryzji elit. Z tym, że trzeba rozróżnić klasycznych hipokrytów, o których napisałaś i takich, którzy są nieszczerzy i obłudni bo część idei traktują tylko jako środek do celu czy innej idei. Klasycznym hipokrytą może być Henryk VIII czy Leopold II Koburg, zaś tym drugim typem np. kard.Richelieu.

Co do zaś drugiej możliwości, o której wspomniałaś. Dawniej funkcjonowaliśmy w bardzo mocno osadzonych paradygmatach chrześcijańskich i klasycznych. Obie te filozofie kładły nacisk na samodoskonalenie się ludzi i poprawianie swej kondycji moralnej i intelektualnej. Do czego wprost zobligowani byli przedstawiciele elit, czyli najlepsi (aristoi, aristos). Jednak liberalizm zwłaszcza ten od francuskich intelektualistów i brytyjskich utylitarystów przeorał sposób myślenia o państwie, społeczeństwie i jednostce. Paradygmaty liberalne usunęły konieczność (zostawiając tylko możliwość) samodoskonalenia się, konwenanse, obowiązki, stawiając bardziej na "autentyczność", "ekspresję", "wolność", "równość" i prawa. Elity nowego świata liberalnego miały zaprowadzać i strzec tych wartości, a w razie kryzysów reinterpretować i dopasowywać te wartości do zmieniających się warunków. Dzięki temu miał powstać nowy wspaniały świat, dosłownie raj na ziemi, co niewątpliwe związane jest ze specyficznym kultem rozumu i przekonaniem, że właśnie za jego pomocą będzie można stworzyć idealny świat. O czym między innymi pisał Eric Voegelin w "Nowej nauce polityki". Problem z elitami polegał na tym, że nowy system nie nakładał na nich jakichś szczególnych obowiązków, oprócz tego o czym pisałem. Ponieważ wszelkie obowiązki tworzyłby jakąś kastę strażników, mędrców, którzy wiedzieliby lepiej i byliby lepsi, co łamałoby wyżej wymienione idee. Wraz z coraz głębszą adaptacją liberalizmu zaczęto emancypować robotników i robić z nich nową klasę średnią (wszystko w ramach tych liberalnych idei), aby uczynić ich wolnymi i równymi trzeba było oprócz podniesienia ich statusu materialnego, umożliwić im swobodne korzystanie z kultury, tu pojawiły się dwie koncepcje. Można było podnosić poziom intelektualny proletariatu, albo obniżyć kulturę do poziomu proletariatu. Wybrano oczywiście drugi wariant, bo był łatwiejszy. Dodatkowo proletariusze i byli proletariusze mieszali się z tymi, którzy stoją od nich wyżej. Jako, że ludzi przeciętnych jest zawsze najwięcej siłą rzeczy, stali się oni najliczniejszymi odbiorcami kultury. A system gospodarczy, tylko umocnił przekonanie, że ci przeciętni są grupą docelową. Te liberalne elity mające umacniać nowy porządek stały się siłą rzeczy takie same jak większość, bo tylko tak można skutecznie ograniczyć próbę tworzenia jakiejś osobnej kasty "lepszych". Koncept managera idelanie się zresztą wpasował do potrzeb i wymogów tego systemu, żadnego tam myślenia, cel został wytyczony i trzeba do niego dojść, przyznasz chyba, że manager świetnie tu pasuje.

Zresztą to samo robiono w ChRL i ZSRS, tylko że bardziej brutalnymi metodami. Mao wysyłał intelektualistów, oficerów, zamożnych i cenione autorytety do obozów reedukacji albo zabijał. Lenin, Stalin et consortes zabijali kułaków, przeprowadzali czystki w armiach, na stanowiska profesorskie wpuszczali ludzi z mentalnością i zdolnościami proletariusza, sędziami zostawali ludzie bez ukończonej szkoły średniej i odpowiednich studiów, oficerami zostawali zwykli poborowi. Wszelkie nowożytne ideologie biorą się z kultu rozumu, reformacji i rewolucji z 1789. Mają wspólne źródło i podobne cele, ale wydaje się, że to liberalizm zdominował scenę zachodu i częściowo całego świata, pytanie jeszcze jak długo jeszcze to będzie trwać.

Dodatkowo dominacja liberalizmu, poprzez wchłonięcie socjalizmu oraz przejęcie uniwersytetów, judykatury, egzekutywy i legislatywy jeszcze wzmocniła to o czym pisałem.

Ach zaznaczam tylko, że pisałem tu czysto teoretycznie, w rzeczywistości to wszystko odbiega od stanu idealnego, zresztą, tak jest ze wszystkimi utopistycznymi systemami.

Tak zgadzam się z tobą, obraz współczesnych elit nie jest najlepszy, ale i elitom z przeszłości można wiele zarzucić.

Współcześni teoretycy elit piszą o tym, że w śród elit doszło do zmiany punktu ciężkości. Modelowym przedstawicielem elit stał się manager, tym samym model intelektualisty, ideologa i wizjonera zszedł na drugi plan.

Historia zna wiele przypadków hipokryzji elit. Z tym, że trzeba rozróżnić klasycznych hipokrytów, o których napisałaś i takich, którzy są nieszczerzy i obłudni...