Tyle, że to nie powieść - to fabularyzowany esej.

Tyle, że to nie powieść - to fabularyzowany esej.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Skąd ta frustracja u poważnego czytelnika?
Feminizm to nurt bardzo szeroki, widocznie Brzezińska należy do tego wolnego od wszelkiej ideologii, rzeczowego, konkretnego i polemicznego. Czy to taka wielka krzywda, że książka feministyczna jest książką wartościową - dla wszystkich? Jednym z podstawowych postulatów feminizmu jest mówienie o kobietach zapomnianych, które do głosu dojść nie mogły i nie poświęcano im dotąd uwagi. To chyba nic poronionego, skoro dotyczy połowy ludzkości.
Poważnym czytelnikom poleca się nie powtarzać mitów godnych dyletanta - może docenienie twórczości Brzezińskiej to dobry pierwszy krok?;-)

Skąd ta frustracja u poważnego czytelnika?
Feminizm to nurt bardzo szeroki, widocznie Brzezińska należy do tego wolnego od wszelkiej ideologii, rzeczowego, konkretnego i polemicznego. Czy to taka wielka krzywda, że książka feministyczna jest książką wartościową - dla wszystkich? Jednym z podstawowych postulatów feminizmu jest mówienie o kobietach zapomnianych, które do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przede wszystkim proszę najpierw sięgnąć do teorii literatury jeśli już bierzemy się za recenzje i sprawdzić czym były i jak pisano fabularyzowane eseje zamiast przez całą długą recenzję książki poszczekiwać o dygresyjności. Tak jakby kiedykolwiek w literaturze była to wada (Boże mój biedny Julek Słowacki ze swoim "Beniowskim").
Ale wracając do tematu. Feminizm próbowano przeszczepić na różne ideologie i warstwy, ze skutkiem dość mizernym. Żeby nie wspomnieć choćby o takich wykwitach pożałowania godnych wytworach jak Uta Ranke-Heinemann (która posuwała się nawet do fałszowania cytatów na jakie się powoływała). Zasadniczo wiec po osiągnięciu swoich celów gdzieś w okolicach drugiej fali stał się ideologią zbędną i poszukiwać zaczął miejsca z którego mógłby ciągnąć życiodajne soki. I tu właśnie dochodzi do istoty problemu bo przecież to właśnie o "herstory" piszę, a nie nawet o feminizmie. Cóż za gigantki umysłu, cóż za tytanki uniwersyteckie, cóż za kochanki Klio tam mamy - Kate Swift czy Casey Miller XD Trzeciorzędne historyczki (a może histeryczki) zjedzone zresztą przez swoje późniejsze ideologiczne następczynie.
Pytam wiec po co robić ludziom wodę z mózgu i ze zwyczajnej historii kobiety robić "herstory". A może.. a może Xantypo nie znasz różnicy między tymi pojęciami?
No cóż...

Przede wszystkim proszę najpierw sięgnąć do teorii literatury jeśli już bierzemy się za recenzje i sprawdzić czym były i jak pisano fabularyzowane eseje zamiast przez całą długą recenzję książki poszczekiwać o dygresyjności. Tak jakby kiedykolwiek w literaturze była to wada (Boże mój biedny Julek Słowacki ze swoim "Beniowskim").
Ale wracając do tematu. Feminizm próbowano...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej