Dla mnie w polskiej poezji XX i XXI wieku były dwie damy: Wisława Szymborska i Julia Hartwig, która dała się poznać także jako wybitna tłumaczka.
Wielka szkoda, że obie odeszły, ale pozostawiły po sobie tak bogaty i różnorodny dorobek (nie tylko poetycki), że w sercach czytelników będą żyły na zawsze.

Dla mnie w polskiej poezji XX i XXI wieku były dwie damy: Wisława Szymborska i Julia Hartwig, która dała się poznać także jako wybitna tłumaczka.
Wielka szkoda, że obie odeszły, ale pozostawiły po sobie tak bogaty i różnorodny dorobek (nie tylko poetycki), że w sercach czytelników będą żyły na zawsze.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wiersze zamieszkują zupełnie inną przestrzeń literacką niż powieści. To jak noc i dzień, sacrum i profanum. Przez to, iż odczucia autorów liryk są tak namacalne, wręcz wylewają się z utworów i tworzą ich najbardziej intymny portret, to ten rodzaj twórczości stale plasuje sie na tym samym poziomie żywotności. Poeta odchodzi, ale jego liryki cały czas mówią, pulsują, oddychają...
Zapoznałam się z twórczością pani Juli w tym samym czasie, co z Poświatowską i jakoś tak obie do tej pory dają wytchnienie moim zmysłom:)

Wiersze zamieszkują zupełnie inną przestrzeń literacką niż powieści. To jak noc i dzień, sacrum i profanum. Przez to, iż odczucia autorów liryk są tak namacalne, wręcz wylewają się z utworów i tworzą ich najbardziej intymny portret, to ten rodzaj twórczości stale plasuje sie na tym samym poziomie żywotności. Poeta odchodzi, ale jego liryki cały czas mówią, pulsują,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chciałabym napisać coś mądrego oraz opisać, jak mi smutno, ale prawdę powiedziawszy, nie znajduję na to odpowiednich słów.

Chciałabym napisać coś mądrego oraz opisać, jak mi smutno, ale prawdę powiedziawszy, nie znajduję na to odpowiednich słów.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zapraszamy do dyskusji.

Zapraszamy do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post