Artykuł świetnie napisany, prawdziwym gwoździem do trumny rynku księgarskiego są wysokie marże sprzedawców/dystrybutorów oraz długi termin płatności, a nie okładkowa cena książki czy rabaty dla klienta końcowego.
Z jednej strony mam nadzieję, że ustawa o książce w tej formie, w jakiej jest prezentowana, nigdy nie wejdzie w życie. Z drugiej strony, gdyby jednak ją wprowadzono, jestem ciekawa, jak szybko by się z niej wycofano, gdyby sprzedaż książek uległa drastycznemu spadkowi (a taki właśnie byłby tego skutek). Tylko ile wydawnictw i księgarni nieodwracalnie ucierpi na takim nieudanym eksperymencie?

Artykuł świetnie napisany, prawdziwym gwoździem do trumny rynku księgarskiego są wysokie marże sprzedawców/dystrybutorów oraz długi termin płatności, a nie okładkowa cena książki czy rabaty dla klienta końcowego.
Z jednej strony mam nadzieję, że ustawa o książce w tej formie, w jakiej jest prezentowana, nigdy nie wejdzie w życie. Z drugiej strony, gdyby jednak ją...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Izba Księgarstwa Polskiego
Izba gospodarcza zarejestrowana
w Krajowym Rejestrze Sądowym Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy,
Nr KRS 0000264493
REGON: 140706556
Adres siedziby:
Ul. Nowogrodzka 31
00-511 Warszawa
www.ikp.org.pl
OGÓLNOPOLSKIE STOWARZYSZENIE KSIĘGARZY
O D D Z I A Ł Ś L Ą S K I
43-140 Lędziny ul.3 Maja 6 /tel./fax.32-2166261
e.mail:firmakacper@op.pl
Numer rejestru w Krajowym Rejestrze Sądowym 0000052874


Warszawa, dnia 16 marca 2017 roku

„Książki są jak okręty myśli żeglujące po oceanach czasu,
troskliwie niosące swój drogocenny ładunek z pokolenia w pokolenie.”
- Francis Bacon
Pan
Prof. dr hab. Piotr Gliński

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
I Wiceprezes Rady Ministrów
WARSZAWA



Dotyczy: Projektu ustawy o jednolitej cenie książki opracowany przez Polską Izbę Książki


Szanowny Panie Premierze,

Izba Księgarstwa Polskiego z/s w Warszawie działając na podstawie art.2 Ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz.U.1989 nr 35, poz.195 z późn.zm.)
oraz Ogólnopolskie Stowarzyszenie Księgarzy Oddział Śląski w Lędzinach działając na podstawie Ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Tekst jednolity: Dz. U. 2001nr 79, poz. 855 nie obejmuje art. 47-50 i art. 54)
przesyłają swe uwagi do projektu „USTAWY z dnia [*] 2017 r. o jednolitej cenie książki” z dnia 20 lutego 2017 roku opracowanego przez Polską Izbę Książki.

Do przedłożonego projektu wnosimy następujące uwagi:
1. W art.2 projektowanej ustawy zdefiniowano: książkę, jednolitą cenę, wydawcę, importera, sprzedawcę końcowego, (jako księgarnię) i nabywcę końcowego, (jako konsumenta czytelnika) natomiast nie zdefiniowano hurtowni książek, które na rynku pełnią rolę sprzedawcy pośredniego.
UZASADNIENIE
Na rynku polskim łańcuch dystrybucji książki jest następujący: wydawca – hurtownia książek – księgarnia. W naszym kraju działa ponad trzysta hurtowni, jest to duża ilość w porównaniu do rynku niemieckiego, gdzie działają cztery hurtownie, w tym dwie o zasięgu ogólnokrajowym ( Za Hurtownią LIBRI z Hamburga na Targach Książki w Warszawie). Uważamy za zasadne, aby również w tymże art.2 zdefiniować sprzedawcę pośredniego, jakim jest hurtownia książek.

2. W art.8 w ust.3 dopisać pkt 6 o treści: „bibliotece w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz.U.2012 r. poz.642 i 908 oraz z 2013 r. poz.829) natomiast w art.9 skreślić pkt 6 w brzmieniu jak wyżej.
Uzasadnienie
Przesłany Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego projekt ustawy o jednolitej cenie książki opracowany przez Polską Izbę Książki niepokoi środowisko księgarskie z powodu wprowadzenia w art.9 w pkt. 6 zapisu, że „Obowiązek sprzedaży książki po jednolitej cenie nie ma zastosowania do jej sprzedaży:…
6) bibliotece w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz.U.2012 r.poz.642 i 908 oraz z 2013 r. poz.829)

Powyższy zapis został wprowadzony do projektu ustawy przez Podkomisję nadzwyczajną do rozpatrzenia poselskiego projektu ustawy o książce Komisji Kultury i Środków Przekazu (druk Sejmowy nr 3477) z dnia 7 października 2015 roku na bezwarunkowy wniosek Dyrektora Biblioteki Narodowej, którego nie zadowolił poselski projekt ustawy o książce z 8 kwietnia 2015 r. z zapisem w art.11 w ust.1, że „Sprzedawca końcowy jest uprawniony do sprzedaży książki w cenie stanowiącej między 80% a 100% ceny, jeżeli książka jest nabywane przez:
1) bibliotekę w rozumieniu ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach;”
Podstawą do takiego stanowiska były i są działania bibliotek, które wymuszają na dostawcach (hurtowniach, wydawcach) rabaty do 45% i przy oświadczeniu Dyrektora, że albo biblioteki będą wyłączone, a jeżeli



nie to ustawy nie będzie, Podkomisja Sejmowa dokonała zmiany w ustawie wyłączając biblioteki przy milczącej zgodzie pozostałych obecnych na posiedzeniach Podkomisji Sejmowej.

Zdaniem Izby Księgarstwa Polskiego na obecnym etapie wyłączenie spod ustawy bibliotek jest niecelowe i godzi w interesy księgarzy - dla wydawców i hurtowników jest bez znaczenia.
Jednym z założeń ustawy jest to, że po jej wprowadzeniu w życie ceny na książki winny stopniowo ulec obniżce. Będzie to trudne do osiągnięcia przy rabatowaniu bibliotek na dotychczasowym poziomie tj., do 45%, aby hurtownik lub sieciowy księgarz mógł spełnić oczekiwania bibliotek będzie wymuszał na wydawcach rabat sięgający do 60 %, co dzieje się obecnie, a wydawca, aby sprostać żądaniom będzie „sztucznie” podnosił cenę katalogową swej książki i koło się zamyka.
Izba nasza uważa, że biblioteki powinny być objęte ustawowym rabatem do 20%, który był uzgodniony z organizacjami rynku książki przed przesłaniem projektu ustawy do Sejmu RP, co i tak jest dużym ustępstwem ze strony księgarzy (w ustawie francuskiej zwanej Prawem Langa i w ustawie niemieckiej rabat dla bibliotek wynosi do 10%). Dotychczasowe lobby biblioteczne z jednej strony i lobby dostawców książek do bibliotek (Firma Olesiejuk czy Azymut) wyparły z rynku lokalne księgarnie, które przy tak dużych rabatach nie są w stanie konkurować na swym rynku i wypadły z zaopatrzenia lokalnych bibliotek na rzecz dużych dostawców. Podatki z lokalnej działalności danego księgarza zamiast wpływać do lokalnego samorządu wypływają do stolicy lub do innych dużych miast, a nawet za granicę, co jest sprzeczne z polityką obecnego rządu wspierającego lokalny biznes.
Mała księgarnia w małej miejscowości zazwyczaj wspiera lokalne inicjatywy społeczne, kulturalne, sportowe fundując nagrody na różne konkursy czy zawody. Wiele tych działań odbywa się wspólnie z lokalną biblioteką np. wspólne spotkania autorskie czy wspólne organizowanie w lokalnym środowisku Światowego Dnia Książki, czytanie wspólnie z lokalnymi VIP-ami lektur narodowych itp., czy nie można stworzyć takich mechanizmów rynkowych, aby lokalna księgarnia zaopatrywała lokalną bibliotekę? (w Niemczech biblioteki zaopatrują się w lokalnych księgarniach, gdyż ceny w księgarni, w hurtowni czy u wydawcy są takie same. W Niemczech czy we Francji można, a w Polsce nie, – dlaczego?!).

3. Do art.9 dodać ust.2 o treści:” Art.7 nie ma zastosowania w przypadku wyprzedaży z powodu zamknięcia księgarni, o ile nie było możliwe wycofanie książek do dostawcy.”
Uzasadnienie:
Zamykanie się księgarń z różnych powodów występuje również na rynku polskim (wg ww.rp.pl/Biznes/308299885-Pogrom-ksiegarni-trwa.html#ap-1), co roku zamyka się około 200 księgarń niezależnych, dlatego zasadne jest, aby ten przypadek był prawnie uregulowany.


Ponadto wnosimy, aby Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego wróciło do postulatów branży księgarskiej przesłanych Ministerstwu pismem z dnia 10 maja 2016 roku, może niektóre z nich można przenieść do projektowanej ustawy a są to:

1. Uznanie księgarń po spełnieniu określonych warunków za instytucje upowszechniania kultury (bądź „instytucje kultury”),
UZASADNIENIE
W ustawie o prowadzeniu działalności kulturalnej z 29 października 1991 roku ustawodawca do placówek upowszechniania kultury zaliczył m.in.: biblioteki, domy kultury, kluby czy świetlice. Nie wymienia się księgarni, która w wielu miejscach naszego kraju, szczególnie w małych miejscowościach pełni rolę „centra” upowszechniania kultury. Księgarnia poprzez kontakt z klientem (czytelnikiem) oddziałuje na rozwój kultury społeczeństwa lokalnego, pomaga czytelnikom w Ich rozwoju indywidualnym i samorealizacji, pomaga w uczeniu się i wychowaniu w oparciu o dostępną literaturę, w tym jej wyborze, zaspakaja potrzeby kulturowe i zawodowego lokalnych przedsiębiorców, organizuje spotkania autorskie z pisarzami, poetami i celebrytami, promuje czytelnictwo w lokalnym środowisku (np.: głośne czytanie dzieciom przez lokalnych VIP-ów, konkursy radiowe i w plenerze np.: „Ptasie radio” wg.Juliana Tuwima). Księgarnie również w miarę swych możliwości wspierają finansowo, bądź fundując nagrody książkowe lokalnym organizacjom pozarządowym, czy sportowym. Wiele księgarń prywatnych bierze, co roku udział w akcji o skali światowej, jakim jest ustanowiony przez UNESCO Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich przypadający 23 kwietnia a całkowicie niedostrzegany przez Mecenat Kultury w Polsce.
Na kulturotwórczy wymiar działalności księgarskiej zwracano już uwagę w Polsce wielokrotnie (m.in. w latach 70 XX wieku), gdzie R.Cybulski wyróżnił cztery podstawowe obszary księgarskiej działalności kulturalnej. Według autora księgarnie sprzyjają rozwojowi kulturalnemu społeczeństwa poprzez:
1. Zaspokojenie potrzeb przez dostarczenia czytelnikowi publikacji o określonym przeznaczeniu,
2. Współuczestniczenie w różnych inicjatywach i akcjach kulturalno-oświatowych,
3. Podejmowanie różnych inicjatyw pracy kulturalno – oświatowej, ożywiających zainteresowanie czytelnictwem,
4. Oddziaływanie na opinię publiczną i stwarzanie atmosfery ogólnego zainteresowania i podkreślania społecznej rangi spraw książki, dorobku wydawniczego i pracy księgarstwa”
Przytoczone wyżej obszary działalności księgarzy, choć powstały w innych warunkach politycznych oddają ogólny zarys kulturotwórczych działań księgarskich. Na dzisiaj księgarnie to ważne ogniwo



upowszechniania kultury czytania poprzez promocję oferowanego
asortymentu, działalność promującą książkę – będącą elementem kultury – staje się w ten sposób działalnością promującą kulturę, a księgarnie nabierają cech instytucji kulturalnej.
W Polsce instytucje kultury dzielą się na publiczne, samorządowe i komercyjne, księgarnia stanowi specyficzny typ przedsiębiorstwa – podobnie jak podmioty przemysłu kultury – nastawionego na zysk, lecz jednocześnie związanego z działalnością kulturalną, księgarnie zwłaszcza w małych miastach są obok bibliotek często jedynym źródłem informacji o nowościach wydawniczych i upowszechnianiu kultury w lokalnym środowisku i po spełnieniu określonych warunków (np.: sprzedaż książek wynosząca ponad 50% sprzedaży ogółem) mogłyby być uznana za instytucję kultury realizującą zadania Państwa w zakresie promocji czytelnictwa.

2. Uznanie książki za dobro kultury lub dziedzictwa kulturowego kraju podlegające prawnej ochronie.
UZASADNIENIE
W 2014 roku w Tarnowie k/Łobza odbyła się konferencja księgarska pt.”Książka dobrem kultury i źródłem wiedzy”, na której to Pani dr Ewa Panter stwierdziła, że „Książka drukowana w tradycyjnej postaci jeszcze długo będzie służyła wielu pokoleniom ludzi uczących się. Kiedy czytam długie fragmenty zwykłego tekstu, papier i farba drukarska ciągle ma przewagę. Ale z pewnością nie jest to jedyny sposób, w jaki możemy czytać, a tym samym zdobywać informację, czy pogłębiać zdobytą wiedzę”.
W tym samym roku podczas 13. Wrocławskich Promocji Dobrych Książek s dyskusja panelowa „Dobra książka – produkt czy dobro kultury” zakończyła się podsumowaniem, że „Książka, bowiem zawsze postrzegana będzie zarówno, jako dobro kultury, jak i jako produkt”
Na polskim rynku po 89 roku książka niestety została potraktowana tylko, jako produkt i poddana bezwzględnym zasadom gospodarki rynkowej a o „dobru kultury” zapomniano podobnie, jak i o księgarzach. Już w połowie ubiegłego wieku jeden z najwybitniejszych bibliotekarzy polskich Jan Muszkowski definiował książkę, jako: „produkt materializacji graficznej treści kulturalnych stanowiących pewną zamkniętą całość, podjętej w celu utrwalenia ich, przekazania i rozpowszechniania wśród ludzi”.
W 2011 roku Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w swym stanowisku w sprawie ochrony dóbr kultury wyjaśniło, że po zmianie przepisów pozostały dobra kultury współczesnej (niebędące zabytkami), za które odpowiada gmina (stanowi zadanie własne gminy) i zabytki, za które odpowiada wojewódzki konserwator zabytków. A książka ?
Książkę za dobro kultury uznano już w Konwencji haskiej z 1954 o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego.



Wprawdzie w treści art.6 ust.1 Konstytucji pojawia się norma prawna z terminem „dobro kultury” bez zdefiniowania. Posiłkując się powyższą definicją z prawa międzynarodowego można uznać, że dobrem kultury jest zespół wytworów człowieka, który ze względów religijnych lub świeckich uznawany jest przez każde państwo za mające znaczenie dla nauki, archeologii, prehistorii, literatury lub sztuki.
Na gruncie polskiego prawa i polskich interesów uznanie książki za dobro kultury i źródło wiedzy pozostaje sprawą otwartą i może być przyczynkiem do dyskusji nad prawną regulacją.
W preambule do projektowanej ustawy zapisano o „potrzebie ochrony książki, jako dobra kultury”, ale czy to wystarczy, aby książka była traktowana, jako dobro kultury a nie „poniewierana” w pojemnikach w wielkich sieciach handlowych i dyskontach spożywczych!.

3.Powołanie rangą projektowanej ustawy czy rozporządzenia „ogólnopolskiego katalogu książek”, jako instytucji publicznej bądź przy Instytucie Książki lub samodzielnej jednostki np.: na wzór niemiecki „books in print”
UZASADNIENIE
Po 1989 roku na rynku wydawczo-księgarskim panuje niesamowity chaos w zakresie informacji o tytułach książek, jakie wydano w Polsce, w jakich nakładach i o ich dostępności w danym momencie. Kilka lat temu część wydawców i Polska Izba Książka podjęli się próby stworzenia ogólnopolskiego katalogu książek wg modelu niemieckiego „books In print”, czyli spis aktualizowany na bieżąco. W Niemczech z naszych informacji wynika, że działają tam cztery krajowe bazy, w których każdy wydawca jest zobowiązany umieścić podstawowe informacje o zamiarze wydania danego tytułu a w Polsce kilkakrotne próby „poległy” z powodu kosztów, może przy wsparciu Mecenatu Państwa w końcu się uda. Może za pomocą prawa uda się ucywilizować polski rynek wydawniczy.

Na zakończenie za samorządem Krakowa po raz wtóry powtarzamy: „Kraje zachodnie, takie jak Francja i Niemcy, już dawno zdały sobie sprawę ze znaczenia księgarń, jako instytucji animujących życie kulturalne dzielnic, kreujących zapotrzebowanie i modę na książkę, jako dobro kultury, inwestujących w ambitna, niszową literaturę stanowiącą niezbędne uzupełnienie oferty wielkich sieci i supermarketów. Księgarnia to żywa i naturalna przestrzeń rozmowy o literaturze, co potwierdza sukces autorskich miejsc pojawiających się w ostatnim czasie w Polsce” – może warto za przykładem Krakowa pójść krok do przodu i dostrzec księgarnie stacjonarne, jako przestrzeń promującą literackie i kulturalne dziedzictwo naszego kraju. Przyjęcie dobrej ustawy przez Sejm RP będzie pierwszym krokiem w tym kierunku.
Za pochylenie się nad problemami polskich księgarzy zawartych wyżej Ministerstwu z góry dziękujemy



Otrzymują:
1. Adresat,
2. Pan Maciej Dydo Dyrektor Departamentu Mecenatu Państwa MKiDN,
3. Pan Dariusz Jaworski Dyrektor Instytutu Książki,
4. Polska Izba Książki w Warszawie,
5. Stowarzyszenie Księgarzy Polskich w Warszawie,
6. Pan Poseł Krzysztof Czabański członek Komisji Kultury i Środków Przekazu Sejmu RP,
7. Posłowie Anna Czech, Jan Warzecha, Włodzimierz Bernacki i Jan Świat kancelaria Sejmu RP,
8. Pan Czesław Ryszka Senator RP.
9. a/a


Z księgarskim pozdrowieniem
Henryk Tokarz - prezes Izby Księgarstwa Polskiego,
Jan Kasprzyk - przewodniczący Oddziału Śląskiego OSK

Izba Księgarstwa Polskiego
Izba gospodarcza zarejestrowana
w Krajowym Rejestrze Sądowym Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy,
Nr KRS 0000264493
REGON: 140706556
Adres siedziby:
Ul. Nowogrodzka 31
00-511 Warszawa
www.ikp.org.pl
OGÓLNOPOLSKIE STOWARZYSZENIE KSIĘGARZY
O D D Z I A Ł Ś L Ą S K I
43-140 Lędziny ul.3 Maja 6 /tel./fax.32-2166261
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Oświadczenie Polskiej Izby Książki
W związku z rozpowszechnianą w mediach informacją, że po wejściu w życie ustawy o jednolitej cenie książki sklepy internetowe nie będą mogły dawać rabatów, a czytelnicy z tego tytułu stracą miliony złotych Polska Izba Książki oświadcza, że ta informacja jest całkowicie nieprawdziwa.

Projekt ustawy przewiduje ograniczenie maksymalnego rabatu detalicznego na nowości wydawnicze jedynie w okresie 12 miesięcy od premiery książki. Ograniczenie dotyczy więc tylko części oferty książkowej znajdującej się na rynku i przez ściśle określony czas. Sprzedawcy będą mogli udzielać rabatu do wysokości 5% wartości okładkowej książki w normalnej sprzedaży detalicznej, 15% podczas targów książki, a 20% dla instytucji publicznych. Zakupy biblioteczne są wyłączone z tego systemu. Po 12 miesiącach od wejścia książki na rynek jej cena nie będzie już podlegała żadnym ograniczeniom rabatowym.

W wyniku wprowadzenia proponowanej regulacji, czytelnicy będą mogli korzystać ze znacznie szerszej oferty wydawniczej, będą mieli także łatwiejszy dostęp do bogatej oferty mniejszych wydawców, którzy obecnie nie są w stanie sprostać wojnom cenowym toczonym pomiędzy sieciami sprzedaży na detalicznym rynku książki. Zahamowany zostanie również proces likwidowania księgarń niezależnych, które nie mają szansy przetrwania w obecnych warunkach rynkowych.

Projekt Polskiej Izby Książki nie eliminuje konkurencji na rynku książki. Wydawcy w dalszym ciągu będą konkurować między sobą różnorodnością oferty i różnymi cenami książek. Ale konkurencja w księgarniach, sklepach wielkopowierzchniowych, dyskontach i sklepach internetowych powinna polegać na konkurencji asortymentem, jakością obsługi i profesjonalizmem personelu.

Projekt Polskiej Izby Książki jest całkowicie neutralny politycznie i powstał z troski o kulturę czytelniczą w Polsce oraz kondycję intelektualną obecnego i przyszłych pokoleń.

Polska Izba Książki prosi wszystkich uczestników rynku o rzetelną dyskusję w sprawie projektu ustawy o jednolitej cenie książki. Wszystkim powinno zależeć na podniesieniu poziomu czytelnictwa w Polsce, zapewnieniu szerszej oferty wydawniczej oraz dalszemu funkcjonowaniu księgarń, które są istotnym elementem środowiska, w którym mieszkamy, uczymy się i pracujemy. Proponowana ustawa prowadzi do tego celu. Utrzymanie na rynku niezależnych księgarń jest jednym z kluczowych elementów starań o wzrost czytelnictwa w Polsce. Projekt ustawy nie eliminuje sprzedaży internetowej, nie zakazuje także promocji i udzielania rabatów, choć w ograniczonym zakresie dla nowości, a w dowolnej wysokości w wypadku tytułów obecnych na rynku dłużej niż rok. Proponowane regulacje prowadzą jedynie do wyrównania szans małych wydawców i stacjonarnych księgarń. Przekłada się również na poprawę warunków funkcjonowania autorów. Oczywiście, na świecie istnieją także inne narzędzie prawne dla poprawy czytelnictwa. Są stopniowo wprowadzane także w Polsce. Należy jednak podkreślić, że w wielu krajach europejskich właśnie taka ustawa, którą proponuje Polska Izba Książki jest podstawowym stosowanym narzędziem poprawiającym sposób i jakość funkcjonowania rynku książki i co ważne - właśnie w tych krajach czytelnictwo jest na ponad dwukrotnie wyższym poziomie niż w Polsce. Nasz wspólny interes wymaga spokojnej i racjonalnej dyskusji na temat tej ustawy.


Polska Izba Książki

Oświadczenie Polskiej Izby Książki
W związku z rozpowszechnianą w mediach informacją, że po wejściu w życie ustawy o jednolitej cenie książki sklepy internetowe nie będą mogły dawać rabatów, a czytelnicy z tego tytułu stracą miliony złotych Polska Izba Książki oświadcza, że ta informacja jest całkowicie nieprawdziwa.

Projekt ustawy przewiduje ograniczenie maksymalnego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

10 ARGUMENTÓW ZA USTAWĄ O JEDNOLITEJ CENIE KSIĄŻKI

1. Dzięki proponowanej regulacji wydawca ma suwerenne, niezależne i autonomiczne prawo do ustalenia cen detalicznych książek przez określony czas. Regulacja taka funkcjonuje w wielu krajach Europy, a także poza nią (np. w Japonii, Korei Południowej czy Meksyku). Warto dodać, że kraje, jak Niemcy, Francja czy Włochy, które posiadają największe rynki wydawniczo-księgarskie i wysoki rozwój narodowego piśmiennictwa stosują podobne rozwiązania ustawowe od dawna. Wielka Brytania, która zrezygnowała z Net Book Agreement w 1995r. na skutek silnego lobby ze strony dominujących sieci księgarni, ma obecnie rynek zdominowany przez globalnego gracza - firmę AMAZON, posiadającą ponad 60% udział w rynku (85% w rynku książek elektronicznych), zaś księgarnie niezależne zostały znacząco osłabione (zmniejszenie liczby o 40%) i w dużym stopniu wyeliminowane z rynku.
2. Ustawa znana jako Prawo Langa, została wprowadzona we Francji z powodzeniem w roku 1981. W Niemczech regulacja ma ponad 150 letnią tradycję, a jako ustawa funkcjonuje od 2002 r. Wszyscy przedstawiciele rynku w tych krajach - począwszy od autorów, niezależnych księgarni i małych wydawnictw, a skończywszy na dużych podmiotach na rynku - są za utrzymaniem regulacji jednolitej ceny książki. Co więcej, wraz ze zmianą rynku książki ustawa podlega dostosowaniu np. tak się stało w wypadku pojawienia się publikacji elektronicznych. Warte podkreślenia jest też to, że Prawo Langa we Francji, jak też i ustawy o książce w większości pozostałych państw uchwalane były przez parlamenty w sposób jednomyślny, ponad podziałami partyjnymi.
3. Ustawa o jednolitej cenie książki to nie tylko regulacja w sprawie czasowego obowiązywania jednolitej ceny książki niezależnie od miejsca jej sprzedaży. Zawiera ona także postanowienia w sprawie ulg przy zakupach dla określonych podmiotów, w tym bibliotek a także zobowiązanie księgarzy do bezpłatnego dostarczania czytelnikowi publikacji, których czasowo nie mają w swoich zasobach. To bardzo ważne korzyści dla czytelników.
4. Proponowane rozwiązanie nie wiąże się z jakimikolwiek obciążeniami dla budżetu państwa. Nie ma podmiotów pokrzywdzonych tą ustawą. Są przede wszystkim beneficjenci – autorzy, wydawcy, księgarze, dystrybutorzy i nade wszystko czytelnicy, ponieważ dostaną większy wybór książek i więcej miejsc, gdzie będą one dostępne. Utrzymanie ceny detalicznej w okresie ochronnym pozwoli na wydawanie książek, które mają wąski krąg odbiorców, a w związku z tym mniejsze szanse rynkowe, zaś stanowią o rozwoju wartościowego i jakościowego piśmiennictwa. Jest też szansa na niższą cenę, gdyż efektywniejszy system sprzedaży zmniejsza koszty wydawców.

5. Brak ustawy skutkuje wojnami cenowymi na rynku książki, które mają fatalne skutki dla wszystkich. Walka ceną może sugerować konsumentom, że książki są albo niepełnowartościowe, albo ich ceny sztucznie zawyżone. Natychmiastowe przeceny nowości wydawniczych (o 20%-30% ceny wyjściowej) to obniżanie należnego honorarium autora i wpływów wydawcy czy księgarza. Wydawca ma obecnie do wyboru: albo ulec presji wojny cenowej i udzielić dodatkowego rabatu, podnosząc odpowiednio cenę detaliczną książki, zaprzestać współpracy z daną siecią, albo też przestać wydawać bardziej jakościowe i ambitne, a tym samym kosztowniejsze książki. Wszystkie te czynniki szkodzą czytelnikowi, który nie zdaje sobie sprawy, ile doskonałych książek nigdy nie ukaże się w Polsce z powodu braku skutecznych uregulowań na rynku.
6. Główny argument przeciwników ustawy sprowadza się do tezy, że po jej uchwaleniu ceny książki wzrosną. Doświadczenie krajów, w który od lat obowiązują podobne regulacje nie potwierdzają takich obaw. Ostatnie badania we Włoszech wskazują na spadek cen w związku z obowiązującą regulacją. Obniżki cen książek udało się uzyskać także w innych krajach, jak Francja czy Niemcy. Także w Polsce należy oczekiwać spadku cen. Obecnie katalogowe ceny detaliczne książek są sztucznie zawyżane, by już od pierwszego dnia na rynku można było dać na nią znaczący upust cenowy. Ustawa nie zabrania obniżek cenowych bezterminowo – po okresie ochronnym jest pełna dowolność w tym zakresie.
7. Dalsze wojny cenowe, wejście globalnych graczy np. Amazona to nieuchronny upadek księgarń, których rola kulturowa jest nie do przecenienia, to utrata miejsc pracy i realna groźba postępującej zapaści cywilizacyjnej. Już w tej chwili czytelnictwo w Polsce należy do najniższych w Europie i jest wielokrotnie niższe od średniej europejskiej. Polska to także jeden z najmniejszych rynków pod względem wartości sprzedaży, z zaledwie 2,7 mld zł obrotów, zbliżony wielkością do Czech z 10 mln populacją. Mamy czego się wstydzić.
8. Pisarze w Polsce, poza nieliczną grupą bestsellerowych autorów, skazani są na niepewne wpływy ze swojej twórczości. Bo jakże mogą opierać swoją egzystencję na własnej twórczości w sytuacji, gdy wydawca nie może zagwarantować odpowiedniego wpływu ze sprzedaży ich książek, albo wręcz zastanawia się, czy warto w ogóle ponosić spore ryzyko wydawania jakościowej i ambitnej literatury? Dla wielu pisarzy i mniejszych wydawców wydawanie książek jest z konieczności działalnością dodatkową, bo nie są w stanie z jednego rodzaju działalności zaspokoić potrzeb życiowych. Czy w takiej rzeczywistości polska literatura i myśl intelektualna ma szansę się rozwijać?
9. Mówimy cały czas o książce, której należy się trochę inne traktowanie niż pozostałych codziennych dóbr, z uwagi na jej szczególny wkład w rozwój intelektualny społeczeństwa. Książka jest dobrem kultury, stanowi wyjątkową wartość dla kulturalnej i edukacyjnej kondycji naszego społeczeństwa, może – i powinna - być wykorzystywana zarówno w indywidualnym, jak i zbiorowym kształceniu.
10. Bez wprowadzenia ustawy grozi nam wcale nieodległa wizja, w której nie będą istnieć już księgarnie niezależne, duże sieci doprowadzą się wojnami cenowymi do wzajemnego wyniszczenia, a sprzedaż odbywa się wyłącznie przez Internet. To jest apokaliptyczna, ale bardzo realna wizja, która będzie efektem fali nieuchronnych bankructw. A te już się powoli zaczynają…
Warszawa, styczeń 2017 r.

10 ARGUMENTÓW ZA USTAWĄ O JEDNOLITEJ CENIE KSIĄŻKI

1. Dzięki proponowanej regulacji wydawca ma suwerenne, niezależne i autonomiczne prawo do ustalenia cen detalicznych książek przez określony czas. Regulacja taka funkcjonuje w wielu krajach Europy, a także poza nią (np. w Japonii, Korei Południowej czy Meksyku). Warto dodać, że kraje, jak Niemcy, Francja czy Włochy,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ustawa o stałej cenie książki od lat działa w Niemczech, we Francji a w Polsce "piekiełko".
Księgarze od wielu lat czekają na ustawową regulację rynku księgarskiego w Polsce. W poprzedniej kadencji Sejmu RP koalicja PO - PSL była blisko uchwalenia ustawy o książce, zabrakło czasu, była dobra wola (polecam druki sejmowe nr 3477). Po zmianie władzy w Polsce, kto przeciw PIS to przeciw ustawie , proszę zajrzeć, kto był za ustawą za czasów PO-PSL a gdzie jest dzisiaj.
Poniżej stanowisko księgarzy zrzeszonych w Izbie Księgarstwa Polskiego z roku... 2011

STANOWISKO
WALNEGO ZGROMADZENIA CZŁONKÓW
IZBY KSIĘGARSTWA POLSKIEGO


Walne Zgromadzenie Członków Izby Księgarstwa Polskiego apeluje do ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, posłów i senatorów Komisji Kultury i Środków Przekazu o pilne podjęcie prac nad projektem ustawy regulującej rynek wydawniczy / ustawowa regulacja cen książek/ w tym uznania książki za dobro kultury, podstawowe źródło wiedzy, nauki, kultury i rozwoju intelektualnego naszego kraju.

Jednolita cena książki winna umożliwić (za Jack Lang – ministrem kultury Francji z 1981 roku):
– równość obywateli wobec książki, która będzie sprzedawana po takiej samej cenie na terenie całego kraju,
– utrzymanie bardzo gęstej, zdecentralizowanej sieci dystrybucji, szczególnie w regionach biedniejszych i o skromniejszej infrastrukturze,
– wspieranie pluralizmu twórczości i wydawnictw, a w szczególności ambitniejszych publikacji.
Powyższe znajduje uzasadnienie w przyjętym przez nasz Rząd w 2004 roku Narodowym Programie Kultury „Promocja Czytelnictwa i Rozwoju Sektora Książki na lata 2004-2013”, gdzie w rozdziale 5 „Wnioski i rekomendacje dla Polski z diagnozy instrumentów stosowanych w wybranych krajach Unii Europejskiej” w podrozdziale 5.1 „Rozwój sektora książki i wsparcie dla autorów” w pkt.2 zapisano: „Pośrednie wsparcie państwa w sektorze książki obejmuje m.in. wprowadzenie stałych cen tzw. fixed price. Rozwiązanie stosowane jest w większości państw Unii Europejskiej. W Polsce również rekomenduje się wprowadzenie stałych cen na książki, jako sprawdzone rozwiązanie rozwojowe i chroniące małe księgarnie przed koniecznością konkurowania z hipermarketami. System ten umożliwia również bardziej efektywne finansowanie przez wydawców literatury ambitnej.”

Pomimo przystąpienia Polski do Unii Europejskiej w 1995 roku, gdzie na 15 państw tzw. starej UE w 8 stosuje się system ceny ustalonej (Austria, Dania, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Luksemburg, Portugalia) do dzisiaj w Polsce instytucje do tego zobowiązane nie wykazały dobrej woli w celu uregulowania rynku księgarskiego w ustawowe ramy. Obecnie księgarz zamiast pełnić w swej miejscowości funkcję animatora życia kulturalnego i promować czytelnictwo musi borykać się w nierównej konkurencji siecią marketów i coraz liczniejszą, często nieuczciwą konkurencją internetową.

Apelujemy do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, posłów i senatorów z Komisji Kultury i Środków Przekazu o pilne podjęcie prac nad ustawą z pożytkiem dla wszystkich uczestników rynku książki w Polsce.

Izba Księgarstwa Polskiego poprzez swe organy deklaruje aktywny udział w pracach nad ustawą.

Przewodniczący Obrad
Walnego Zgromadzenia
(-)
Anna Włodarczyk

Kraków, dnia 4 listopada 2011 roku

Ustawa o stałej cenie książki od lat działa w Niemczech, we Francji a w Polsce "piekiełko".
Księgarze od wielu lat czekają na ustawową regulację rynku księgarskiego w Polsce. W poprzedniej kadencji Sejmu RP koalicja PO - PSL była blisko uchwalenia ustawy o książce, zabrakło czasu, była dobra wola (polecam druki sejmowe nr 3477). Po zmianie władzy w Polsce, kto przeciw PIS...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Co widzą i czego nie chcą widzieć autorzy projektu ustawy?
http://prostaekonomia.pl/jednolita-cena-ksiazki-co-widza-i-czego-nie-chca-widziec-autorzy-projektu/

Co widzą i czego nie chcą widzieć autorzy projektu ustawy?
http://prostaekonomia.pl/jednolita-cena-ksiazki-co-widza-i-czego-nie-chca-widziec-autorzy-projektu/

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Napisałem dłuższy komentarz do listu: https://www.facebook.com/StaszekKrawczyk2016/posts/1868914340049900. Przeklejam niżej, a nuż komuś się przyda?

===

To tekst merytoryczny i wart lektury. Dodaję do niego trzy swoje spostrzeżenia.

1. Autorzy i autorki tekstu proponują m.in. ustawowe uregulowanie maksymalnej marży dystrybutora. Ta marża rzeczywiście potrafi być niezwykle wysoka – na przykład jeśli cena okładkowa książki drukowanej to 39 złotych, czyli ok. 37 zł bez VAT-u, to przy 50-procentowej marży wydawca otrzymuje od pośrednika raptem 18,5 zł za egzemplarz (a nierzadko płaci jeszcze dodatkowe pieniądze np. za wystawienie książki w eksponowanym miejscu). Z tych środków musi pokryć koszt druku, ilustracji, składu, redakcji, korekty, a w przypadku przekładów – również koszt tłumaczenia i praw autorskich.

Ale dystrybutorzy książkowi (zarówno hurtowi, jak i detaliczni, np. EMPiK, Matras, mniejsze księgarnie) także mają swoje koszty. Kilka lat temu Łukasz Gołębiewski, specjalista od spraw rynku książkowego, szacował średnią rentowność dystrybutorów na 1,5–2 proc., czyli mniej, niż wynoszą lokaty bankowe (http://wyborcza.pl/1,76842,8324988,VAT_em_w_czytelnika.html). Była to rentowność przeciętna statystycznie i należałoby ją jeszcze podzielić na grupy w zależności od rodzaju pośrednika, ale i tak nie jest wcale oczywiste, że dystrybutorzy – nawet ci najwięksi – pławią się w pieniądzach z handlu książkami.

O ile jednak sprawę należałoby jeszcze przeanalizować dokładniej, o tyle sam pomysł uregulowania marż dystrybutorskich niewątpliwie zasługuje na uwagę. Przypomina on nieco prawo uchwalone w USA w latach 30. XX wieku, zakazujące wydawcom tańszego sprzedawania książek wybranym grupom dystrybutorów, a więc też odbierające wielkim sieciom możliwość wymuszania obniżek na wydawcach (https://en.wikipedia.org/wiki/Robinson%E2%80%93Patman_Act; przepisy te nie dotyczyły wyłącznie książek, lecz także innych wytworów).

2. Z całą pewnością należałoby natomiast szukać sposobów na ukrócenie zjawiska nieoprocentowanych kredytów kupieckich dla wielkich sieci dystrybucyjnych, które „pracują z wydawcami w oparciu o terminy płatności 140-180 dni i średnio spóźniają się z płatnością o dodatkowych 30-60 dni”. Taka działalność narusza umowy i tak już bardzo korzystne dla pośredników, a na dłuższą metę szkodzi całemu rynkowi książki. Powinna zostać ograniczona przez prawo.

3. Postulowane na końcu tekstu obniżenie stawki VAT dla e-booków nie jest proste, bo to kwestia regulacji europejskich (http://www.rp.pl/VAT/303079952-Trybunal-Sprawiedliwosci-UE-wyrok-ws-VAT-na-e-booki.html, http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?td=ALL&language=pl&jur=C,T,F&num=c-390/15).

Podsumowując – powoli skłaniam się do przekonania, że zamiast myśleć o wprowadzeniu stałej ceny książki trzeba raczej przyjrzeć się uważnie systemowi dystrybucji i zaproponować regulacje właśnie w tej sferze.

PS. We wpisie abstrahuję od szczegółowych dyskusji na temat obecnego projektu ustawy o stałej cenie książki. Osoby nimi zainteresowane mogą znaleźć odpowiednie informacje i opinie w następujących miejscach:

http://www.mkidn.gov.pl/pages/posts/spotkanie-ws.-projektu-ustawy-o-jednolitej-cenie-ksiazki-7173.php

http://www.pik.org.pl/upload/files/Ustawa%20o%20jednolitej%20cenie%20ksi%C4%85%C5%BCki_%20Projekt%202017-02-20.pdf

https://www.pik.org.pl/upload/files/Argumenty%20za%20ustaw%C4%85%20o%20jednolitej%20cenie%20ksi%C4%85%C5%BCki.2017-02-20.pdf
http://swiatczytnikow.pl/ustawa-o-stalej-cenie-ksiazki-reaktywacja-i-kilka-opinii-sprzed-dziesieciu-lat/

http://www.speculatio.pl/jednolita-cena-ksiazki/

Napisałem dłuższy komentarz do listu: https://www.facebook.com/StaszekKrawczyk2016/posts/1868914340049900. Przeklejam niżej, a nuż komuś się przyda?

===

To tekst merytoryczny i wart lektury. Dodaję do niego trzy swoje spostrzeżenia.

1. Autorzy i autorki tekstu proponują m.in. ustawowe uregulowanie maksymalnej marży dystrybutora. Ta marża rzeczywiście potrafi być...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mam nadzieję, że te konsultacje rzeczywiście będą i nie będzie tak jak z nową ustawą o edukacji, gdzie konsultacje były tylko z nazwy. Przecież podobna ustawa była już w Izraelu i, co sprzedaż spadła. Z podobnego pomysłu wycofała się też Szwecja, Irlandia oraz Wielka Brytania. Głupotą jest wprowadzanie ustawy, która już była gdzie indziej i się nie sprawdziła. Moim zdanie ustawa w takiej formie, jak jest obecnie proponowana, może tylko zaszkodzić. Przez część księgarni internetowych może upaść, a co za tym idzie osoby tam pracujące, stracą prace. Poza tym bardzo lubię kupować książki w internecie, lubię konkurencyjne ceny. Ta ustawa jest zagrożeniem dla małych wydawnictw.Oczywiście nie twierdzę, że wszystko jest dobrze. Trzeba coś zmienić, ale nie w taki sposób. Ludzie, którzy teraz nie czytają, nie będą czytać i potem. Takie jest przynajmniej moje zdanie.

Mam nadzieję, że te konsultacje rzeczywiście będą i nie będzie tak jak z nową ustawą o edukacji, gdzie konsultacje były tylko z nazwy. Przecież podobna ustawa była już w Izraelu i, co sprzedaż spadła. Z podobnego pomysłu wycofała się też Szwecja, Irlandia oraz Wielka Brytania. Głupotą jest wprowadzanie ustawy, która już była gdzie indziej i się nie sprawdziła. Moim zdanie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dopiero będą NARZEKAĆ,że ludzie nie czytają książek. STOP !

Dopiero będą NARZEKAĆ,że ludzie nie czytają książek. STOP !

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post