Aha, no nie wiem. Jakoś ten artykuł wydał mi się masakrycznie bełkotliwy i zdziecinniały. Do tego stopnia, że chyba mi się nawet nie chce wyłuszczać dlaczego czytanie jakoś w ogóle, ani ani, choćby nie wiem jak się wytężyć nie wydaje mi się zuchwałe. Wolę poświęcić czas na coś bardziej konstruktywnego. Zgadzam się w czwórnasób z przedmówczynią BagatElką, że to raczej nic więcej nic przelewanie z pustego w próżne.

Aha, no nie wiem. Jakoś ten artykuł wydał mi się masakrycznie bełkotliwy i zdziecinniały. Do tego stopnia, że chyba mi się nawet nie chce wyłuszczać dlaczego czytanie jakoś w ogóle, ani ani, choćby nie wiem jak się wytężyć nie wydaje mi się zuchwałe. Wolę poświęcić czas na coś bardziej konstruktywnego. Zgadzam się w czwórnasób z przedmówczynią BagatElką, że to raczej nic...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

szczerze? Odnoszę wrażenie, że cały ten felieton to piękny tekst... zupełnie o niczym. Jakby Autorka, chcąc poprawić sobie humor i popracować nad szwankującym gdzieniegdzie poczucie własnej wartości, wypunktowała własne czytelnicze "przywary" i dodała do tego magiczne słowo "zuchwały". No, bo co jest zuchwałego w wydawaniu pieniędzy na książki z ładnymi okładkami, albo czytanie kilku książek jednocześnie?

fakt, niektóre książki potrafią wstrząsnąć mną i wywrzeć ogromny wpływ na sposób postrzegania przeze mnie świata. Sprawiają, że widzę więcej, wiem więcej, rozumiem więcej. Czynią mnie lepszym człowiekiem, niż tym, kim byłam, zanim zasiadłam do lektury. Ale:
1. W natłoku książek, które konsumuję (myślę, że to właściwe słowo), tylko nieliczne mają na mnie taki wpływ. Zdecydowana większość (niestety) to tylko lepsza bądź gorsza rozrywka. Ich wartość spokojnie mogę porównać do seansów azjatyckich dram, albo horrorów klasy Z. Nie sądzę, żebym po lekturze np. Simon oraz inni homo sapiens[bookLink]306588|Simon oraz inni homo sapiens[/bookLink] była kimś wartościowszym, niż po seansie Addicted, chińskiej dramy o podobnej tematyce. Albo czym różni się czytanie o prywatnych lodach o smaku Christiana Greya od ogladania filmów dla dorosłych?
2. Nie tylko książki mają tę magiczną zdolność czynienia mnie lepszą wersją siebie. Podobnie odczucia i refleksje nachodzą mnie podczas podróży w nieznane miejsca, zawierania nowych znajomości, delektowania się smakiem nieznanej dotąd potrawy, spędzania czasu z bliskimi i, rzadziej (bo też żaden ze mnie koneser kina) - seansu dobrego filmu.
Te czynniki skutecznie oddalają mnie od poglądu, jakoby to właśnie sama czynność czytania miała tą magiczną właściwość czynienia ze mnie lepszego człowieka.

jedyne, z czym mogę się zgodzić z Autorkę, to początek ostatniego zdania: Tak jak mówiłam – czytanie nie czyni mnie lepszym człowiekiem od Ciebie. Bo nie czyni.

szczerze? Odnoszę wrażenie, że cały ten felieton to piękny tekst... zupełnie o niczym. Jakby Autorka, chcąc poprawić sobie humor i popracować nad szwankującym gdzieniegdzie poczucie własnej wartości, wypunktowała własne czytelnicze "przywary" i dodała do tego magiczne słowo "zuchwały". No, bo co jest zuchwałego w wydawaniu pieniędzy na książki z ładnymi okładkami, albo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Brawo! Interesujący tekst! :)

Brawo! Interesujący tekst! :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Chętnie dowiedziałbym się, z jakich książek zaczerpnięto cytaty. I jak się formatuje tekst, by pogrubione urywki były w ramkach raz z lewej, a raz z prawej strony.
A może ktoś odgadnie, skąd zostały zaczerpnięte? Ja nic z tego nie czytałem.

Chętnie dowiedziałbym się, z jakich książek zaczerpnięto cytaty. I jak się formatuje tekst, by pogrubione urywki były w ramkach raz z lewej, a raz z prawej strony.
A może ktoś odgadnie, skąd zostały zaczerpnięte? Ja nic z tego nie czytałem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

świetny tekst! :)

świetny tekst! :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Niegłupie, ale zbyt wiele cech zostało podciągniętych pod zuchwałość. Ciekawość, szczerość, empatia - to wszystko wg autorki jest zuchwałe.

Niegłupie, ale zbyt wiele cech zostało podciągniętych pod zuchwałość. Ciekawość, szczerość, empatia - to wszystko wg autorki jest zuchwałe.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Absolutnie doskonały tekst. Jakże zuchwały!

Absolutnie doskonały tekst. Jakże zuchwały!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Tekst ciekawy, a mimo to mam wrażenie, że dość mocno przesadzony. Ostatnie zdanie jest naprawdę ciekawe i prawdziwe, ale reszta to ciągłe powtarzanie tego samego - aż do znudzenia. Słowo "zuchwałość" zostało tutaj opisane na tyle różnych sposobów, że wydaje mi się, jakby autor tekstu na siłę doszukiwał się go we wszystkim co go otacza.
Możecie mnie za to krytykować, ale od razu mówię, że nie zamierzam się na ten temat kłócić.

Tekst ciekawy, a mimo to mam wrażenie, że dość mocno przesadzony. Ostatnie zdanie jest naprawdę ciekawe i prawdziwe, ale reszta to ciągłe powtarzanie tego samego - aż do znudzenia. Słowo "zuchwałość" zostało tutaj opisane na tyle różnych sposobów, że wydaje mi się, jakby autor tekstu na siłę doszukiwał się go we wszystkim co go otacza.
Możecie mnie za to krytykować, ale od...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ciekawa ocena i artykuł. Wielu z nas mogłoby się unieść, że wcale nie zadzieramy nosa, bo czytamy dużo i mądrze, to ja skromnie przyznaję, że czasami czuję wewnętrzna satysfakcję, kiedy umiem skojarzyć autorów z książkami, mam opinie na temat stylu literackiego oraz odpowiedz na pytanie, kiedy ostatnio czytałam w porównaniu z wieloma znajomymi w pracy czy otoczeniu. To miłe kiedy człowiek sam siebie pochwali za trenowanie mózgu potężną lektura jak i relaks dla myśli przy leciutkiej powieści.
Przyznaję, lubię wersje siebie w której czytam książki i słyszę od przyjaciół zdanie "dzięki za polecona powieść, to było świetne, masz nosa" :) Czy to zuchwałe?Może.

Ciekawa ocena i artykuł. Wielu z nas mogłoby się unieść, że wcale nie zadzieramy nosa, bo czytamy dużo i mądrze, to ja skromnie przyznaję, że czasami czuję wewnętrzna satysfakcję, kiedy umiem skojarzyć autorów z książkami, mam opinie na temat stylu literackiego oraz odpowiedz na pytanie, kiedy ostatnio czytałam w porównaniu z wieloma znajomymi w pracy czy otoczeniu. To miłe...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Świetny tekst!

Mnie czytanie wycisza, bogaci i na pewno jest lekiem na całe zło - jak w "Remedium" Krystyny Prońko:).
Wciąganie w światy, o których nie miałam pojęcia, również pasuje do mnie jak ulał, zwłaszcza do okresu licealnego, gdy odkrywałam różnych pisarzy, style i nurty, którym pozostaję wierna do dziś (to na przykład: literatura wiktoriańska, rosyjska i francuska klasyka dziewiętnastowieczna czy nasi rodzimi prozaicy i poeci - Konwicki, Nurowska, Miłosz, Herbert, Szymborska, Baczyński...).

Świetny tekst!

Mnie czytanie wycisza, bogaci i na pewno jest lekiem na całe zło - jak w "Remedium" Krystyny Prońko:).
Wciąganie w światy, o których nie miałam pojęcia, również pasuje do mnie jak ulał, zwłaszcza do okresu licealnego, gdy odkrywałam różnych pisarzy, style i nurty, którym pozostaję wierna do dziś (to na przykład: literatura wiktoriańska, rosyjska i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej