Zgadzam się, nie wszystkie pomysły na kontynuację/remake są sobie równe. Wspominasz o J.K. Rowling - jeśli napisałaby książkę np. z punktu widzenia Draco/Ślizgonów, mogłoby być bardzo ciekawie. Takie zupełnie nowe spojrzenie na znaną historię. Sądzę, że w takich przypadkach powrót do znanych już bohaterów i historii jest uprawniony.

Zgadzam się, nie wszystkie pomysły na kontynuację/remake są sobie równe. Wspominasz o J.K. Rowling - jeśli napisałaby książkę np. z punktu widzenia Draco/Ślizgonów, mogłoby być bardzo ciekawie. Takie zupełnie nowe spojrzenie na znaną historię. Sądzę, że w takich przypadkach powrót do znanych już bohaterów i historii jest uprawniony.

Przez te kontynuacje pisane w nieskończoność, z punktu widzenia różnych osób, całkowicie znielubiłam Orsona Scotta Carda i jego sagę o Enderze. No ileż można?! A dwie pierwsze części były takie dobre...

Przez te kontynuacje pisane w nieskończoność, z punktu widzenia różnych osób, całkowicie znielubiłam Orsona Scotta Carda i jego sagę o Enderze. No ileż można?! A dwie pierwsze części były takie dobre...

Dokładnie, popieram pomysł historii z punktu widzenia Draco. I sądzę, że nie tylko moglibyśmy zyskać nowe spojrzenie na znane już przygody, ale też dowiedzieć się nowych rzeczy o świecie czarodziejów, magii, Hogwarcie, przedmiotach wykładanych w szkole, postaciach. Innymi słowy o wszystkim tym, co nie znalazło się w sadze.

Dokładnie, popieram pomysł historii z punktu widzenia Draco. I sądzę, że nie tylko moglibyśmy zyskać nowe spojrzenie na znane już przygody, ale też dowiedzieć się nowych rzeczy o świecie czarodziejów, magii, Hogwarcie, przedmiotach wykładanych w szkole, postaciach. Innymi słowy o wszystkim tym, co nie znalazło się w sadze.

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

W kwestii choćby Harry'ego Pottera to również nie jestem obiektywna. Cokolwiek by powstało - z innego punktu widzenia- bardzo chętnie bym przeczytała.Ciekawa mogłaby być też historia Huncwotów.

W kwestii choćby Harry'ego Pottera to również nie jestem obiektywna. Cokolwiek by powstało - z innego punktu widzenia- bardzo chętnie bym przeczytała.Ciekawa mogłaby być też historia Huncwotów.

Czyli nie ja jeden czytając "Sezon burz" miałem wrażenie, że Sapkowski po prostu wyciągnął z szuflady stare notatki z pomysłami na opowiadania, które pierwotnie uznał za zbyt słabe na publikację. Teraz gra zrobiła się popularna, ludzie wyposzczeni i nawet jak się słabo pozszywa stare pomysły w powieść to i tak kupią i jeszcze będą klaskać uszami z radości, że nowy wiedźmin się pojawił.

Czyli nie ja jeden czytając "Sezon burz" miałem wrażenie, że Sapkowski po prostu wyciągnął z szuflady stare notatki z pomysłami na opowiadania, które pierwotnie uznał za zbyt słabe na publikację. Teraz gra zrobiła się popularna, ludzie wyposzczeni i nawet jak się słabo pozszywa stare pomysły w powieść to i tak kupią i jeszcze będą klaskać uszami z radości, że nowy wiedźmin...

Ja przez większą część czasu spędzonego na lekturze miałem wrażenie, że to nawet nie sam Sapkowski, a jakiś wynajęty przez niego ghost writer jest autorem "Sezonu burz". Po prostu wyczuwało się w tekście za mało Sapkowskiego w Sapkowskim. I w dwa lata po lekturze żadne tłumaczenia nie są w stanie mnie przekonać, że motywacją do wydania ww. było coś innego niż chęć łatwego zarobku.

Mam taka prywatną teorię, że po wydaniu "Żmii", którą zjechali nawet najzagorzalsi wielbiciele ASa (do których zresztą sam się od kilkunastu lat zaliczam) trzeba było sobie podreperować nadwyrężoną nieco reputację pierwszego pióra fantastyki RP, a jak łatwiej to zrobić niż powracając do uwielbianego przez wszystkich uniwersum i bohaterów?

Ja przez większą część czasu spędzonego na lekturze miałem wrażenie, że to nawet nie sam Sapkowski, a jakiś wynajęty przez niego ghost writer jest autorem "Sezonu burz". Po prostu wyczuwało się w tekście za mało Sapkowskiego w Sapkowskim. I w dwa lata po lekturze żadne tłumaczenia nie są w stanie mnie przekonać, że motywacją do wydania ww. było coś innego niż chęć łatwego...

Ja po przeczytaniu "Sezonu burz" zwątpiłem we własną dobrą opinię o cyklu wiedźmińskim. Z całej książki podobał mi się tylko wątek z Lisicą, reszta to to jakieś straszne odpadki były. Tak jak wspominałeś, taki fanfik i to nawet nie tego utalentowanego fana, który ma jakiś ciekawy pomysł. Gdy jakiś czas później sięgnąłem po opowiadania to okazało się, że seria o wiedźminie jako taka dalej mi się bardzo podoba, a tylko nowa odsłona ani trochę nie trzyma poziomu.

Ja po przeczytaniu "Sezonu burz" zwątpiłem we własną dobrą opinię o cyklu wiedźmińskim. Z całej książki podobał mi się tylko wątek z Lisicą, reszta to to jakieś straszne odpadki były. Tak jak wspominałeś, taki fanfik i to nawet nie tego utalentowanego fana, który ma jakiś ciekawy pomysł. Gdy jakiś czas później sięgnąłem po opowiadania to okazało się, że seria o wiedźminie...

Mam podobne wrażenia i zdanie.
Dlatego zawsze się dziwię, jak Sezon Burz jest podawane jako przykład udanego powrotu po latach.
Przecież to jest mały literacki potworek. I choćby przez wzgląd na "miłość rodzicielską", dobro "dziecka", autor nie powinien wyciągać tego z szuflady.
Sentymenty, sentymentami, ale gniota ciężko i przez takie różowe okulary bronić.

Mam podobne wrażenia i zdanie.
Dlatego zawsze się dziwię, jak Sezon Burz jest podawane jako przykład udanego powrotu po latach.
Przecież to jest mały literacki potworek. I choćby przez wzgląd na "miłość rodzicielską", dobro "dziecka", autor nie powinien wyciągać tego z szuflady.
Sentymenty, sentymentami, ale gniota ciężko i przez takie różowe okulary...

>Dominik
Nie Ty jeden odniosłeś takie wrażenie. Czytając to, zniesmaczony, sięgnąłem po stare wydanie (SuperNOWA) "Ostatniego życzenia" i "Narrenturmu", żeby sprawdzić czy ja te kilkanaście lat temu nie miałem żadnych klapek na oczach nie dostrzegając różnych mankamentów (które w "Sezonie" aż biją po oczach) "wciągając" dosłownie jak odkurzacz twórczość Sapkowskiego. Nie, nie miałem. Tamta proza cały czas pozostaje świeża i wciąga, naprawdę wciąga. To z "Sezonem" jest coś nie tak. Nie wiem czy pisane na kolanie, czy przepisane z wydobytych z wersalki pożółkłych kartek, czy wreszcie pisane po prostu na siłę. Jedno jest pewne "Sezon" to słabizna i tyle. Mam tylko nadzieję, że to nie jest łabędzi śpiew autora...

>Dominik
Nie Ty jeden odniosłeś takie wrażenie. Czytając to, zniesmaczony, sięgnąłem po stare wydanie (SuperNOWA) "Ostatniego życzenia" i "Narrenturmu", żeby sprawdzić czy ja te kilkanaście lat temu nie miałem żadnych klapek na oczach nie dostrzegając różnych mankamentów (które w "Sezonie" aż biją po oczach) "wciągając" dosłownie jak odkurzacz twórczość Sapkowskiego. Nie,...

Najgorsze były entuzjastyczne recenzje o powrocie Geralta w wielkim stylu. Potem miałem wrażenie, że czytam zupełnie inną książkę.

Najgorsze były entuzjastyczne recenzje o powrocie Geralta w wielkim stylu. Potem miałem wrażenie, że czytam zupełnie inną książkę.

To, o czym piszesz, to literówki. Też się trzeba czepiać, ale sił już nie mam. Znalazłam rzecz gorszą:
Sapkowski miał, King miał, George Miller w „Mad Maxie” miał, wierzę też w Rowling, bo przecież komu jak komu, ale jej więcej pieniędzy nie trzeba, pisze też inne rzeczy, także nie wraca do Pottera, bo coś ją zmusza.

Co to za "także", co ono znaczy? "Także" to to samo co "też" i "również", ale zupełnie co innego niż "tak że", które z kolei jest synonimiczne do "tak iż", "tak więc".

Które z poniższych zdań brzmi lepiej? (Pozwoliłam sobie dla większej przejrzystości odrobinkę je uprościć, by skrócić fragment nieistotny i uzupełnić o skrócone w oryginale odniesienie do zdania poprzedniego, ale sens i konstrukcję gramatyczną pozostawiłam bez zmian)

"King miał coś do powiedzenia, wierzę też w Rowling, bo przecież komu jak komu, ale jej więcej pieniędzy nie trzeba, pisze też inne rzeczy, również nie wraca do Pottera, bo coś ją zmusza."

"King miał coś do powiedzenia, wierzę też w Rowling, bo przecież komu jak komu, ale jej więcej pieniędzy nie trzeba, pisze też inne rzeczy, tak więc nie wraca do Pottera, bo coś ją zmusza."

No właśnie!

To pierwsze mogłoby ewentualnie znaczyć, że King nie wrócił do Pottera, bo coś go zmusiło, ale z lepszych powodów i Rowling także, również, tak samo jak King wraca z innego niż przymus powodu. Absurd, King nie wracał do Pottera, a do czego innego. A jeśli nawet w miejsce "Pottera" wstawimy na siłę "stary temat", to nadal otrzymujemy zdanie, w którym Rowling wraca tak samo i z tych samych powodów co King, a przynajmniej nie wraca z tych, z których i on nie wracał. Nieuzasadnione założenie o tym, z jakich powodów King wrócił lub jakie nie miały dla niego znaczenia podczas powrotu do starej bajki - o tym wcześniej autor artykułu nic nie pisał, powiedział, że Kingowi nieźle wyszło, że miał w tej nowej odsłonie dawnej opowieści jakiś zamysł, ale ani trochę nie spekulował na temat powodów, które go do pisania skłoniły - równie dobrze mógł pisać i dla kasy, i dla sławy, i tylko przy okazji po to, żeby coś ciekawego powiedzieć. Tylko o Rowling jest tu jasno napisane, że dla kasy pisać nie musiała, więc nie można jej pod tym względem przyrównywać do innych, to innych, o których jeszcze nie mamy tej pewności, można by przyrównać do niej.

Drugie z kolei zdanie jest zdaniem wynikowym, przedstawia przypuszczenie autora wypowiedzi, który z tego, że Rowling ma kupę kasy, wyprowadza wniosek, że więcej jej nie potrzeba i nie musi pisać dla pieniędzy.

To drugie wydaje mi się bardziej pasujące do zamysłu autora artykułu. Gdybym się jednak myliła, to pierwsze jest tak niepoprawne i bez sensu, że wymaga kompletnego przerobienia, by zgodnie z zasadami języka polskiego wyrażało myśl, która, być może, mogła mu przyświecać. Ale sądzę, że drugie ma więcej sensu.

Proszę o poprawienie "także" na "tak że", ewentualnie nawet na "tak więc", bo to moim zdaniem brzmi w tym miejscu lepiej, ale upierać się nie będę, "tak że" jest równie poprawne. Byle nie "także"!

To, o czym piszesz, to literówki. Też się trzeba czepiać, ale sił już nie mam. Znalazłam rzecz gorszą:
Sapkowski miał, King miał, George Miller w „Mad Maxie” miał, wierzę też w Rowling, bo przecież komu jak komu, ale jej więcej pieniędzy nie trzeba, pisze też inne rzeczy, także nie wraca do Pottera, bo coś ją zmusza.

Co to za "także", co ono znaczy? "Także" to to samo co...