Miałam właśnie pisać czy możemy się spodziewać wydania polskiego "People on the trees".
Czytając o tych zdjęciach, myślałam, że może natknę się o wzmiankę o zdjęciu do amerykańskiego wydania tej książki, które de facto tak na mnie podziało, że kupiłam sobie właśnie to wydanie. Już od grudnia nie daje mi spokoju ta okładka i to jak koresponduje z treścią.

Miałam właśnie pisać czy możemy się spodziewać wydania polskiego "People on the trees".
Czytając o tych zdjęciach, myślałam, że może natknę się o wzmiankę o zdjęciu do amerykańskiego wydania tej książki, które de facto tak na mnie podziało, że kupiłam sobie właśnie to wydanie. Już od grudnia nie daje mi spokoju ta okładka i to jak koresponduje z treścią.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dzięki za ten artykuł, mogłabym się pod nim podpisać (tylko czy umiałabym tak dobrze ubrać swoje myśli w słowa?) - i ja od czasów "Półbrata" nie miałam poczucia, że czytam powieść totalną, ukształtowaną w pełni, gdzie wszystko składa się misternie, żeby opowiedzieć jedną historię, tak naprawdę poruszyć niemalże jeden temat, ale za to tak wielowymiarowo, że zostaje w sercu natychmiast i już się wie, że nie zniknie z pamięci (górnolotnie, ale prawdziwie - już w trakcie czytania byłam tego pewna). "Małe życie" to książka o przyjaźni i miłości, bo w sumie ciężko przecież określić, gdzie zaczyna się jedno a kończy drugie - w moim odczuciu bardziej właśnie o tych pozytywnych uczuciach niż nawet o dramatach, którym przecież też wiele miejsca poświęca. Książka, o której można dyskutować godzinami, o ile oczywiście nie zakończy się rozmowy na wstępie stwierdzeniem "Za bardzo promowana"... Oczywiście, agresywny marketing rzadko pomaga, ale litości, jeśli to nie jest literatura warta promowania, to ja już nie wiem, co nią jest :)

Dzięki za ten artykuł, mogłabym się pod nim podpisać (tylko czy umiałabym tak dobrze ubrać swoje myśli w słowa?) - i ja od czasów "Półbrata" nie miałam poczucia, że czytam powieść totalną, ukształtowaną w pełni, gdzie wszystko składa się misternie, żeby opowiedzieć jedną historię, tak naprawdę poruszyć niemalże jeden temat, ale za to tak wielowymiarowo, że zostaje w sercu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zgadzam się. "Małe życie" to wciągająca i niezmiernie frapująca książka. Jasno z niej wynika, że napisała ją nietuzinkowa autorka. Czasami ją ponosi, ale to jest wielki talent pisarski. Ciekawe więc zobaczyć, co się za nim kryje. Dziękuję!

Zgadzam się. "Małe życie" to wciągająca i niezmiernie frapująca książka. Jasno z niej wynika, że napisała ją nietuzinkowa autorka. Czasami ją ponosi, ale to jest wielki talent pisarski. Ciekawe więc zobaczyć, co się za nim kryje. Dziękuję!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Tiaaaa. Tysiące ludzi na całym świecie (w tym również w Polsce) głęboko przeżyło "Małe życie", o czym świadczy niekończąca się lista postów i recenzji pełnych najprawdziwszych zachwytów i uznania dla autorki. Ta książka bez wątpienia więc odpowiada na potrzeby (i lęki) współczesnego czytelnika, co obecnie bardzo rzadko się zdarza w literaturze. Nie jest to książka bez wad, ale czytając głupio-mądre recenzje w polskiej prasie, nie można było dowiedzieć się wiele o istocie tej powieści. Wielu z recenzentów prasowych nie zadało sobie nawet trudu, by poważnie zastanowić się dlaczego ona tak działa, na czym polega jej fenomen. Zamiast analizy i refleksji były głównie fochy, że dostajemy tytuł głośny, a tu "bezczas", "nie ma kobiet", "szantaż emocjonalny", "dłużyzny", "wadliwa konstrukcja". A przecież wszystko to jest celowe, więc może trzeba się zastanowić: dlaczego taka jest ta książka? Z czego się bierze, że tak a nie inaczej została pomyślana? Czemu to ma służyć? Takiego namysłu u wielu polskich krytyków nie znalazłem śladu. Zamiast tego mamy dyrdymały pisane na kolanie. Pała, drodzy państwo.
A już pisanie o "Małym życiu" jako o marnej literaturze jedynie wystawia świadectwo ferującemu takie bezzasadne i bezsensowne wyroki. Też się nie zgadzam, żeby styl Yanagihary był akurat minimalistyczny, jest raczej przezroczysty, co nie jest przecież wadą. "Medytacja nad przemocą' - taki tytuł nosił tekst o książce w "Tygodniku Powszechnym" i chyba najlepiej oddaje to, czym "Małe życie" jest - z tym, że "przemoc" należy rozumieć szeroko, również jako "przymus", w tym "przymus życia". To jest jeden z istotnych elementów sprawiających, że ta książka tak głęboko porusza: in plus i in minus.
Natomiast pretensje do wydawcy, że promował książkę, dając m.in. banery na lubimyczytać - to już jest po prostu śmieszne.

Tiaaaa. Tysiące ludzi na całym świecie (w tym również w Polsce) głęboko przeżyło "Małe życie", o czym świadczy niekończąca się lista postów i recenzji pełnych najprawdziwszych zachwytów i uznania dla autorki. Ta książka bez wątpienia więc odpowiada na potrzeby (i lęki) współczesnego czytelnika, co obecnie bardzo rzadko się zdarza w literaturze. Nie jest to książka bez wad,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bardzo słaba książka wypromowana na arcydzieło, bo wydawca wpakował kupę kasy w promocję (banery, podejrzewam też, że w bilety samolotowe dla dziennikarzy robiących wywiad z autorką...) !
A, i poproszę o jakiś przykład 'minimalistycznego stylu' autorki, bo jakoś się nie dopatrzyłam...

Bardzo słaba książka wypromowana na arcydzieło, bo wydawca wpakował kupę kasy w promocję (banery, podejrzewam też, że w bilety samolotowe dla dziennikarzy robiących wywiad z autorką...) !
A, i poproszę o jakiś przykład 'minimalistycznego stylu' autorki, bo jakoś się nie dopatrzyłam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post