Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w środę.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w środę.

...weszli do sali prosektoryjnej. Pani doktor już przygotowała zwłoki ofiary do dokładnych oględzin. Po opisaniu wszystkich znamion i tatuażu w kształcie smoka, zabrała się do rozwarcia dziwnie mocno zaciśniętej pięści zamordowanej dziewczyny. Stężenie pośmiertnie utrudniało sytuację, ale w końcu udało się otworzyć dłoń ofiary... Czerwone paznokcie, którymi w miłosnym uniesieniu Klara drapała mnie po plecach, opiłowane w kształt migdała... To okropne połączenie kolorów, które zawsze mnie trochę raziło - czerwony lakier i mała pomarańczowa cyrkonia. Jeden z tych dzisięciu paznokci leżał właśnie na stole prosektoryjnym w martwej dłoni pięknej, nieżyjącej od dwóch dni, brunetki...

...weszli do sali prosektoryjnej. Pani doktor już przygotowała zwłoki ofiary do dokładnych oględzin. Po opisaniu wszystkich znamion i tatuażu w kształcie smoka, zabrała się do rozwarcia dziwnie mocno zaciśniętej pięści zamordowanej dziewczyny. Stężenie pośmiertnie utrudniało sytuację, ale w końcu udało się otworzyć dłoń ofiary... Czerwone paznokcie, którymi w miłosnym...

Niestety, co za dzień. Jeszcze jeden trup, a myślałem ,że to koniec, a tu początek wieczoru, który może szef uznać za moją pracę dziś. Zaplanowana nocka nie Będzie miała końca.

30 minut później. Do pokoju zbrodni postanowiłam wejść sam, gdyż mój kolega po fachu jest mniej odporny na mocne wrażenia,ale wiem,że muszę go wspierać i nie zostawię go. Moja zmęczenie w mojej pracy zostało nagrodzone, ponieważ poczułem charakterystyczny zapach kleju, a z tyłu kartka z napisem: " Wybacz za błędy młodości i naśmiewania się płaci, musiałam to zrobić, a ostatni pocałunek Twej śmierci zostawię na tej oto właśnie kartce papieru".Oszczędziłem koledze zagadki i widoku krwi.Jestem dobry w te klocki co nie?

Zagadka rozwiązana; kobieta, perfumy, szminka.

Pozostał tylko szef, piwo i łóżko, abym mógł odpocząć.

Niestety, co za dzień. Jeszcze jeden trup, a myślałem ,że to koniec, a tu początek wieczoru, który może szef uznać za moją pracę dziś. Zaplanowana nocka nie Będzie miała końca.

30 minut później. Do pokoju zbrodni postanowiłam wejść sam, gdyż mój kolega po fachu jest mniej odporny na mocne wrażenia,ale wiem,że muszę go wspierać i nie zostawię go. Moja zmęczenie w mojej...

Jej i tylko jej

Bum. Kolejne uderzenie serca sprawiło, że komisarz Elżbieta Minc, zaczynała żałować ostatniej kawy. Która to, piąta? Przeklęte śledztwo! Zabójstwo tego Turka wywróciło cały Sopot do góry nogami. Ludzie plotkowali tylko o tym, jak dostał trzydzieści ciosów, zanim przecięto mu tętnicę. Oczywiście tłum wyolbrzymiał. Ran było tylko dwadzieścia cztery.

Dowody wskazywały na rasizm z domieszką zazdrości. Dziewczyna ofiary rozstała się z członkiem jednej z organizacji „narodowych”. Tymczasem Mehmet Cengiz miał w zaciśniętej dłoni wisiorek – krzyż celtycki.

Minc przetarła zmęczone oczy. Tymczasem to nie przeklęty Kubiak zabił! Nastąpił paradoks. Żelazne alibi kontra znaleziony u niego zakrzywiony nóż. Gdyby nie przyjaciel, pasjonat Bliskiego Wschodu, nigdy nie udałoby się ruszyć z miejsca. Takie ostrze miało być narzędziem honorowego zabójstwa. Ilość ran pokrywała się z liczbą tygodni, w czasie których Mehmet spotykał się z Natalią Rudzką. Przypadkiem kilka dni wcześniej przyjechał ojciec denata. Znany biznesmen, rozkręcający filię swojej korporacji rybnej od początku nie wzbudzał sympatii.

Coś jednak nie dawało śledczej spokoju. Tak! On jest praworęczny, a cięcie według patologa zadał mańkut. Tylko kto? Kolejna fala bólu i podniecenie z odkrycia prawdy. Znalazła! Współlokatorka Rudzkiej miała identyczną bransoletkę, co dziewczyna ofiary. Ta planowała po oświadczynach przeprowadzkę. Syndrom pasożyta? „Idziemy” – krzyknęła. Przewrócony kubek upadł na podłogę.

Jej i tylko jej

Bum. Kolejne uderzenie serca sprawiło, że komisarz Elżbieta Minc, zaczynała żałować ostatniej kawy. Która to, piąta? Przeklęte śledztwo! Zabójstwo tego Turka wywróciło cały Sopot do góry nogami. Ludzie plotkowali tylko o tym, jak dostał trzydzieści ciosów, zanim przecięto mu tętnicę. Oczywiście tłum wyolbrzymiał. Ran było tylko dwadzieścia cztery.

Dowody...

- Halo, Pani Gomez, jest pani w domu?
Mieszkający naprzeciwko sąsiad Martiny Gomez stał w drzwiach jej mieszkania. Były otwarte na oścież. Brak odpowiedzi go zaniepokoił, więc zawołał jeszcze raz. Bez skutku. Mieszkając w kamienicy sąsiedzi, zbiegli się, by dowiedzieć się, co się stało.
- Obudził mnie przeraźliwy łomot, co się stało? – zapytała kobieta z mieszkania na poddaszu.
- Usłyszałem krzyk, wybiegłem i zastałem otwarte drzwi. To wszystko co wiem. – odpowiedział mężczyzna.
- Przed chwilą widziałam mężczyznę zbiegającego na dół.– mówiła z przejęciem starsza kobieta.
Wszyscy się wzajemnie przekrzykiwali, tylko Victor zachował spokój. Nagle głośno gwizdnął i zabrała głos.
- Niech nikt niczego nie ruszać. – poprosił. – I niech ktoś zadzwoni po policje. – Powoli wszedł do mieszkania sąsiadki. Obszedł wszystkie pokoje oprócz sypialni. Gdy do niej wszedł zobaczył kobietę leżącą w kałuży krwi. Szybko podbiegł i sprawdził puls. Był prawie niewyczuwalny. – Zadzwońcie po karetkę, szybko! – rozkazał. – I powrócił do sąsiadki, by ją reanimować. Niestety było już za późno.
Po piętnastu minutach pogotowie i policja zjawili się na miejscu. Jako, że ratownicy nie mieli już kogo ratować, zostali tylko, by zawieść ciało do kostnicy. Najpierw jednak śledczy musieli przeprowadzić śledztwo. Funkcjonariusze chcieli pobrać odciski, niestety owych nie było. Nie doszukali się również typowych śladów, które doprowadziły, by ich do mordercy. Uwagę zaś przykuła stara, zardzewiała tablica rejestracyjna...

- Halo, Pani Gomez, jest pani w domu?
Mieszkający naprzeciwko sąsiad Martiny Gomez stał w drzwiach jej mieszkania. Były otwarte na oścież. Brak odpowiedzi go zaniepokoił, więc zawołał jeszcze raz. Bez skutku. Mieszkając w kamienicy sąsiedzi, zbiegli się, by dowiedzieć się, co się stało.
- Obudził mnie przeraźliwy łomot, co się stało? – zapytała kobieta z mieszkania na...

Ukleja spojrzał na raport mętnym wzrokiem i zaczął przeglądać.
-Ślady obuwia…nieczytelne…w kierunku parku...- mruczał pod nosem- Przeciętny rozstaw kroku wskazuje na mężczyznę, ok. 180-190 cm, zwykła masa ciała... to już lepiej- dodał po chwili.Rozgarnął stos papierów i wyciągnął plik poplamionych kawą kartek z listą gości. Wśród 48 gości Balu Związkowca z pewnością znajdowała się osoba, która dziabnęła starego Pancewicza.

Lista wałkowana od miesięcy zawierała dziesiątki podkreśleń i dopisków, począwszy od wieku i nr kołnierzyka, a skończywszy na nałogach.
-Jasna cholera- warknął Ukleja- zlot konusów, czy co?
Na liście najwyższy był Pan Prządek, elektryk z imponującymi 178 cm. Niemożliwe- pomyślał. Tyle pracy, godzin, nerwów, ale ci z laboratorium się nie mylą… no chyba, że trafił się konus za wyjątkowo długich szczudłach. Sięgnął nerwowo po napoczętego sezamka, poderwał się chwycił kurtkę, teczkę i wyszedł. Na dziś mu wystarczy.

Na peronie nr 2 czekał na pociąg. 18:06. Dwie stacje i będzie w domu. Peron był jeszcze pusty poza jednym krępym kolejarzem, dziarsko kroczącym po belkach torowiska, lewo wystającego nad próg peronu, by po chwili wspiąć się na platformę stacji. Przechodząc obok Uklei szedł tym samym długim krokiem, jakby po niewidzialnych belkach, lekko balansując ramionami. Stary kolejarz… pomyślał Ukleja. Zaraz. Na szczudłach… Sięgnął nerwowo do teczki, odszukał kartki poplamione kawą, przesunął palcem i nagle go zatrzymał.Adam Fiduś- kolejarz.

Ukleja spojrzał na raport mętnym wzrokiem i zaczął przeglądać.
-Ślady obuwia…nieczytelne…w kierunku parku...- mruczał pod nosem- Przeciętny rozstaw kroku wskazuje na mężczyznę, ok. 180-190 cm, zwykła masa ciała... to już lepiej- dodał po chwili.Rozgarnął stos papierów i wyciągnął plik poplamionych kawą kartek z listą gości. Wśród 48 gości Balu Związkowca z pewnością...

Stary Stanford przypatrywał się martwej kobiecie uparcie . Coś mu tu nie grało. Znajdował się wraz z Wesem na kwiecistej łące otoczonej lasem, a w strumyku przepływającym obok jeszcze niedawno unosiła się martwa kobieta zadziwiająco podobna do Ofelii J.E.Millaisa. Wszystko wydawało się niepokojąco normalne. Wszystko budziło się do życia. Zwykła wiosenna sielanka w dziurze niedaleko Brecon w Walii. - pomyślał. Stanford jednak nie rozkoszował się przyjemnie grzejącym słońcem. Był skrupulatnym policjantem w wykonywaniu swojej pracy . Co właściwie wiedzieli o ofierze? Niewiele. Znaleziona dzisiaj rano przez wiejskiego chłopca, nie była stąd, nie miała żadnych dokumentów, młoda, o jasnej cerze i rudych włosach. Zapewne przyszła "nierozwiązana sprawa" z archiwów leniwej policji w Fright. Westchnął. Jego towarzysz robił kilka zdjęć ciała z różnej perspektywy . Przeszukał ofiarę. Była w letniej sukience bez kieszeni i nie miała torebki. Tylko tatuaż na szyi- eternal love Stanford zamyślił się.Jak ci na imię Ofelio? Kto doprowadził cię do obłędu, albo kogo ty doprowadziłaś..? Wtedy to zauważył. Drżącymi rękami otworzył szkarłatne usta topielicy. Zamarł. List. Jak moneta na przeprawę przez Styks i ich jedyna poszlaka . Tu wszystko się zaczęło , Rose. To ty zabiłaś mnie prędzej niż ja ciebie. Odkupiłaś swoje winy. Połączymy się w wieczności Rose. R.E. Berserk Zmarła przemówiła.

Stary Stanford przypatrywał się martwej kobiecie uparcie . Coś mu tu nie grało. Znajdował się wraz z Wesem na kwiecistej łące otoczonej lasem, a w strumyku przepływającym obok jeszcze niedawno unosiła się martwa kobieta zadziwiająco podobna do Ofelii J.E.Millaisa. Wszystko wydawało się niepokojąco normalne. Wszystko budziło się do życia. Zwykła wiosenna sielanka w...

Skąd wiedziałam, że to moja wspólniczka za wszystkim stoi? Jestem kobietą i zwracam uwagę na niektóre rzeczy. Choćby na to, że w dniu popełnienia zbrodni miała paznokcie pomalowany na piękny jasnozielony pastelowy kolor. Jak zobaczyłam jej dłonie, pomyślałam sobie, że muszę go kupić, spytałam nawet, w której drogerii go dostała. Przy uchu ofiary znaleziono odprysk lakieru, chyba nie muszę mówić, jakiego koloru. Udawała pewną siebie i niewzruszoną, gdy zaczęłam jej opowiadać o kolejnym morderstwie. Poprosiłam, żeby jeszcze raz pokazała mi dłonie, pod pretekstem obejrzenia ponownie zawrotnej barwy lakieru. Zobaczyłam ubytek na palcu wskazującym i dokładnie w tym momencie wspólniczka miała rękach kajdanki, a w oczach przerażenie.

Skąd wiedziałam, że to moja wspólniczka za wszystkim stoi? Jestem kobietą i zwracam uwagę na niektóre rzeczy. Choćby na to, że w dniu popełnienia zbrodni miała paznokcie pomalowany na piękny jasnozielony pastelowy kolor. Jak zobaczyłam jej dłonie, pomyślałam sobie, że muszę go kupić, spytałam nawet, w której drogerii go dostała. Przy uchu ofiary znaleziono odprysk lakieru,...

Sherlock niedbałym gestem odrzucił szalik na stojący niedaleko fotel. Policjant zmarszczył brwi.
- Panie Holmes, wiem, że jest pan niezwykle... Potrzebny, ale to jest miejsce zbrodni, a nie plac zabaw.
- Och, przymknij się. Doktorze, od ilu godzin ofiara nie żyje?
- Dwie do trzech, nie mogę stwierdzić po tak krótkim czasie. Wczoraj żyła na pewno.
- A więc pańska teoria o morderstwie o świcie wali się u podstaw, detektywie - uśmiechnął się policjant. - Mamy południe. Zwykłe przedawkowanie.
Holmes spojrzał z niedowierzaniem na zegarek, który nigdy go nie zawodził.
- Jakie znowu południe, do cholery? Jest dziesiąta, o siódmej był wschód!
- Panie Holmes, wiemy, że niedawno... Były zabójstwa popełniane dokładnie o świcie, ale mamy południe! To przypadek. Niech pan popatrzy na zegar!
Sherlock zmrużył oczy. Zegar na ścianie faktycznie wskazywał pięć minut po dwunastej. Tyle że... Wskazywał tę godzinę cały czas - ruszała się jedynie wskazówka sekundnika.
Zaintrygowany, podszedł do ściany.
- Dwunasta pięć... Dwu... Dwunasta... Watson, taksówka! - krzyknął nagle. - Break Street, kostnica. Natychmiast!
- Ale... - próbował protestować doktor.
- Żadne ale. A ty, skoro nie masz już nic do roboty - zwrócił się do oszołomionego policjanta Holmes - lepiej odkręć szkło i wyjmij wskazówki. Jeśli jest tak, jak myślę, a jest, na odwrocie jest adres. Wyślesz mi go SMSem.

Sherlock niedbałym gestem odrzucił szalik na stojący niedaleko fotel. Policjant zmarszczył brwi.
- Panie Holmes, wiem, że jest pan niezwykle... Potrzebny, ale to jest miejsce zbrodni, a nie plac zabaw.
- Och, przymknij się. Doktorze, od ilu godzin ofiara nie żyje?
- Dwie do trzech, nie mogę stwierdzić po tak krótkim czasie. Wczoraj żyła na pewno.
- A więc pańska teoria o...