Bardzo dziękuję! :)

Bardzo dziękuję! :)

jej :D dziękuję bardzo... nie spodziewałem się :) gratuluję pozostałym :0

jej :D dziękuję bardzo... nie spodziewałem się :) gratuluję pozostałym :0

Dziękujemy za wszystkie pomysły. Nagrody otrzymują:

Wojciech
magnes
amrr
Carmelek
Dzidka

Serdecznie gratulujemy. Skontaktujemy się z Wami poprzez PW.

Dziękujemy za wszystkie pomysły. Nagrody otrzymują:

Wojciech
magnes
amrr
Carmelek
Dzidka

Serdecznie gratulujemy. Skontaktujemy się z Wami poprzez PW.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy do końca tygodnia.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy do końca tygodnia.

Stał przed szklaną kulą o średnicy około pięciu metrów. Profesor Alexis przechadzała się swobodnie wokół swego dzieła, uśmiechając się do niego zachęcająco. Była zażywną staruszką, bardziej pasującą do roli kochanej babci, która wita wnuczków tacą pełną ciasteczek niż szalonego naukowca, który właśnie stworzył machinę do podróży międzygalaktycznych.
- Tak właściwie, jak to działa? – zapytał, zerkając w jej stronę.
Profesor Alexis prychnęła ze złością i obrzuciła go pełnym pogardy spojrzeniem.
- Czyżbym niczego cię nie nauczyła? Powinieneś rozgryźć to w ułamku sekundy – westchnęła. – Zawsze zbyt wiele oczekuję od was, studentów. Przyjrzyj się. Tu, z tej strony widać drzwiczki – wskazała ręką na ledwo widoczne wejście. – Załóżmy, że chcesz przenieść się z powrotem na Ziemię Podstawową. Wchodzisz do środka, zabijasz się i…
- Co? – Morter wytrzeszczył oczy. – Chyba się przesłyszałem…
Profesor Alexis wybuchnęła śmiechem.
- Kluczem jest tutaj kula. W środku czas nie istnieje. Zabijasz się, ale jedynie w tej określonej przestrzeni. Dzięki temu możesz odrodzić się w dowolnie wybranym miejscu w czasie nanosekundy. Oszukujesz czwarty wymiar.
- Okej... - Morter czuł, że powoli zaczyna kręcić mu się w głowie. – A sposób śmierci?
- W środku jest szklany schowek. Znajdują się tam setki trucizn, od tych najpospolitszych po bardziej wyszukane. Dla wprawionych nóż lub pistolet. Nie rób takiej przerażonej miny. Śmierć to nie najgorsze, co może cię spotkać na tym świecie - uśmiechnęła się.

Stał przed szklaną kulą o średnicy około pięciu metrów. Profesor Alexis przechadzała się swobodnie wokół swego dzieła, uśmiechając się do niego zachęcająco. Była zażywną staruszką, bardziej pasującą do roli kochanej babci, która wita wnuczków tacą pełną ciasteczek niż szalonego naukowca, który właśnie stworzył machinę do podróży międzygalaktycznych.
- Tak właściwie, jak to...

Najnowsza MIĘDZYPLANETARNA sieć krokerów marki ACME ! W sprzedaży już od 15 maja!
Marzą ci się podróże po naszej niewiarygodnie długiej ziemi, jednak nie masz czasu na przeskakiwanie wciąż tych samych światów aby podróżować dalej ? Nudzą cię pojedyńcze kroki ? No cóż "długa" ziemia nie wzięła swojej nazwy znikąd. Jednak już od połowy maja dostępny w sprzedaży będzie najnowszy model krokera przygotowany z myślą specjalnie o długodystansowych podróżnikach. "Kroker 5000" to nowe siedmiomilowe buty, które pozwalają na przeskakiwanie niemal dowolnej liczby światów. Jak to się dzieje ?
W każdym "Krokerze 5000" zostanie umieszczony specjalny licznik oraz nadajnik. Dzięki ich oprogramowaniu możliwe będzie "przerzucenie" użytkownika naszego krokera, na dowolnie wybraną przez niego ziemię, jeśli znajduję się na niej inny użytkownik tego modelu. W razie ewentualnego braku posiadacza "Krokera 5000" na wybranej przez was ziemi, dostaniecie przerzuceni na ziemię najbliższą, na której znajduje się osoba, z naszym Krokerem. W razie powyższej ewentualności możecie zostać przerzuceni jedynie do tyłu, ponieważ jak wiadomo "zawsze lepiej się cofnąć, ponieważ nigdy nie wiadomo co czeka w następnym świecie" :)
Tak więc nie ma na co czekać drodzy ziemianie ! Długa ziemia sama się nie odkryje, a im dalej tym lepiej ! No i w każdej chwili możecie sprawdzić, na jak dalekiej planecie znajduje się użytkownik, któregoś z naszych krokerów !
Do każdego egzemplarza dodajemy specjalną obudowę, amortyzującą ewentualne upadki ... za które oczywiście nie odpowiadamy !
Zachęcamy do kupna oraz pozdrawiamy !
FIRMA ACME

Najnowsza MIĘDZYPLANETARNA sieć krokerów marki ACME ! W sprzedaży już od 15 maja!
Marzą ci się podróże po naszej niewiarygodnie długiej ziemi, jednak nie masz czasu na przeskakiwanie wciąż tych samych światów aby podróżować dalej ? Nudzą cię pojedyńcze kroki ? No cóż "długa" ziemia nie wzięła swojej nazwy znikąd. Jednak już od połowy maja dostępny w sprzedaży będzie...

Podróże między światami zawsze były długie, męczące i bywało nawet, że niebezpieczne. Pora więc to zmienić. Najlepszym wyjściem wydają się portale. To znany, praktykowany sposób. Przejście z punktu A do punktu B nie musiałoby być bezpośrednie. Taka ścieżka pochłonęłaby monstrualne zużycie energii i zaangażowało do ciężkiej pracy nad jej powstaniem setki ludzi. Rozwiązaniem tego byłoby stworzenie kilku portali po drodze. Wchodząc w jeden, wyjdziemy na drugim. Pozwoli to zbudować swoiste bazy pomiędzy światami, zawsze warto wrzucić coś na ząb. Jednocześnie postojowy kebab nikomu nie ujmie szybkości i w punkcie docelowym znajdzie się w mgnieniu oka. Biorąc pod uwagę większą industrializację przestrzeni, warto rozważyć budowę wypożyczalni strojów oficjalnych i dodatkowo na tym zarobić. W ten sposób nie dość, że sterowce odejdą do lamusa, to nasza podróż stanie się zwykłą wycieczką krajoznawczą. Istniejące portale i stacje pomogłyby globtroterom na spotkania między światami, co znacznie usprawniłoby biznesy. Warto również zaznaczyć, że powrót byłby równie wygodny i szybki, a „drzwi” do tego celu odznaczałyby się inną poświatą.

Podróże między światami zawsze były długie, męczące i bywało nawet, że niebezpieczne. Pora więc to zmienić. Najlepszym wyjściem wydają się portale. To znany, praktykowany sposób. Przejście z punktu A do punktu B nie musiałoby być bezpośrednie. Taka ścieżka pochłonęłaby monstrualne zużycie energii i zaangażowało do ciężkiej pracy nad jej powstaniem setki ludzi. Rozwiązaniem...

Niespodziewanym transportem pomiędzy dwoma planetami może stać się rower turbo-atomowy. Z pozoru podobny do tradycyjnego roweru układ pedałów napędzanych siłą nóg wprawiałby owy pojazd w zadziwiającą szybkość. Przy nieznacznym wzlocie w stratosferę, po zaledwie kilku machnięciach pedałami, materializowałaby się bariera ochronna pozwalająca na relaksacyjne odczuwanie kosmicznej podróży. Cyklista nie musiałby zamartwiać się o zapasy, czy ilość tlenu, bowiem podróż nie zajmowałaby więcej niźli pół godziny. Nie przysporzyłaby również problemu jakakolwiek niezdolność do szacowania odpowiedniej drogi, bowiem dzięki ustawionym co klika minut świetlnych tranzystorów grawitacyjnych rower nie miałby żadnego prawa zjechać z wyznaczonego kursu. Przewidziano również tandemy, by z towarzyszem móc dzielić radość podróży. Rower wyposażony jest również w radio, poduszkę powietrzną (nierzadko ratującą życie przy nierozważnym lądowaniu) oraz ekspres do kawy.

Niespodziewanym transportem pomiędzy dwoma planetami może stać się rower turbo-atomowy. Z pozoru podobny do tradycyjnego roweru układ pedałów napędzanych siłą nóg wprawiałby owy pojazd w zadziwiającą szybkość. Przy nieznacznym wzlocie w stratosferę, po zaledwie kilku machnięciach pedałami, materializowałaby się bariera ochronna pozwalająca na relaksacyjne odczuwanie...

- Spodki kosmiczne? Takie jak te na amatorskich filmach „szybko, wyciągaj naszą najgorszą kamerę”? – zaśmiał się kpiarsko.
- Dokładnie te spodki kosmiczne – odpowiedział mu, śmiejąc się radośniej, szczerzej. – Po latach badań ustaliliśmy, że taki kształt najlepiej pozwala na wciśnięcie się pomiędzy wymiary. To jak ostrze siekiery wbijające się w twarde drewno. Na początku rozważaliśmy inne kształty.
- Iglica była obiecująca, lecz zarzuciliśmy ją z powodu nieporęcznych wymiarów. Kadłub tego kształtu nie daje dostatecznie dużo przestrzeni na umieszczenie większych komponentów – uzupełnił trzeci głos.
- Wreszcie któryś poszedł po rozum do głowy i wyciągnął z archiwum spodki. Poprosiliśmy rząd o pewne… wsparcie i dziś możemy zaprezentować pierwszy w pełni sprawny model.
- Umożliwia on szybką podróż w dowolny punkt z prędkością pozornie nadświetlną. Pozornie, bo sam spodek porusza się nie szybciej niż myśliwiec wojskowy, jednakże przechodząc między wymiarami skraca odległość, którą musi przebyć.
- W trakcie testów odkryliśmy, że spodki potrafią również podróżować w czasie. Nie wiemy dlaczego, poza tym, że naturalnie czas jest tu czwartym wymiarem.
- Czyli gdy już dopracujecie szczegóły, będę mógł założyć park jurajski?
Śmiech.
- Nie, nie do końca. Zasięg spodków sięga co najwyżej początków dwudziestego wieku. Jeden z prototypów rozbił się właśnie przez to.
- Ale… gdzie miała miejsce ta katastrofa?
- Roswell, 1947. Odzyskany wrak… Jak pan myśli, dzięki czemu opracowaliśmy tę technologię?

- Spodki kosmiczne? Takie jak te na amatorskich filmach „szybko, wyciągaj naszą najgorszą kamerę”? – zaśmiał się kpiarsko.
- Dokładnie te spodki kosmiczne – odpowiedział mu, śmiejąc się radośniej, szczerzej. – Po latach badań ustaliliśmy, że taki kształt najlepiej pozwala na wciśnięcie się pomiędzy wymiary. To jak ostrze siekiery wbijające się w twarde drewno. Na początku...

Byłem w ciemnym pomieszczeniu. Mimo tego, że już długo w nim przebywałem, moje oczy wciąż nie mogły wychwycić ani krzty światła. I dobrze. Potrzebowałem spokoju. Nic nie mogło mnie rozpraszać. Testowałem właśnie nową aplikację na wbudowany komputer.
Przewijające się w myślach algorytmy umożliwiały mi na stworzenie szeregu prawidłowości, nieskończonej ilości możliwości i rozwiązań. Tworzyłem wszechświat. Ale jaki!
Kiedy przeglądałem światy stworzone przez tych amatorów, informatyków od siedmiu boleści, krew się we mnie gotowała, nie byłem pewien, czy te ich „pseudo dzieła” są robione na serio. Kolejne nagrody przyznawane tym błaznom sprowadzały mnie jednak boleśnie na ziemię.
I kiedy kawałkiem mózgu odpowiedzialnym za podtrzymanie mnie przy życiu podczas pracy reszty rozpoczynałem swoje przemyślenia, ta reszta oznajmiła mi, że skończyła. Niezwłocznie przeniosłem się do wykreowanego świata.
I kiedy to przemierzałem galaktyki, poznawałem cywilizacje, odgadywałem wielkie tajemnice czarnych dziur, czarnej materii i tym podobnych, czułem zachwyt i spełnienie. A nade wszystko byłem z siebie dumny.
A kiedy znaleziono moje ciało, ja hulałem już po wyimaginowanym wszechświecie, poznawszy jednak wszystko i nie mając czego odkrywać. Czy to tak właśnie wygląda piekło?

Byłem w ciemnym pomieszczeniu. Mimo tego, że już długo w nim przebywałem, moje oczy wciąż nie mogły wychwycić ani krzty światła. I dobrze. Potrzebowałem spokoju. Nic nie mogło mnie rozpraszać. Testowałem właśnie nową aplikację na wbudowany komputer.
Przewijające się w myślach algorytmy umożliwiały mi na stworzenie szeregu prawidłowości, nieskończonej ilości możliwości i...