Kochany Pamiętniczku,
Czy naprawdę mój świat jest taki smutny, a magia na świecie całkowicie umarła?
Dzisiejszego dnia spotkałam odrobinę Dzwoneczkowego pyłu pomiędzy bibliotecznymi regałami, ale dzieci i tak zaraz brutalnie zdmuchnęły mój entuzjazm. Spędzały czas jedynie przed ekranami monitorów i nie zwracały uwagi nawet na kurz, który w przygaszonym świetle iskrzył się niczym magiczny pył ze skrzydeł wróżek. Na ulicach wpadłam na paskudną Znieczulicę, która pożerała ludzkie serca żywcem - dzięki Bogu, udało mi się uciec i uratować starszą panią, pomagając jej przejść przez ulicę - zdaje się, że jej serce wciąż było na swoim miejscu, bo obdarzyła mnie ciepłym uśmiechem i szczerym dziękuję. Nikt inny nie zwrócił na to uwagi - jedni śpieszyli się, pozostali wpatrywali się jak zahipnotyzowani w elektroniczne gadżety - sami wpychali się w łapska Znieczulicy. A gdzie miłość? Gdzie przyjaźń? Gdzie cała pozostała magiczna paleta uczuć? Czy naprawdę wszystko już stracone?
Serce żal ściska, ale nie mogę się poddać, kochany Pamiętniczku. Jutro rozpoczniemy poszukiwania na nowo! W świecie, w którym żyją barwne motyle, a na twarzach pojawia się jeszcze prawdziwy uśmiech, musi istnieć magia!

Tytuł: W niemagicznym świecie gości jeszcze magia
Gatunek: niefantastyka/pamiętnik

Kochany Pamiętniczku,
Czy naprawdę mój świat jest taki smutny, a magia na świecie całkowicie umarła?
Dzisiejszego dnia spotkałam odrobinę Dzwoneczkowego pyłu pomiędzy bibliotecznymi regałami, ale dzieci i tak zaraz brutalnie zdmuchnęły mój entuzjazm. Spędzały czas jedynie przed ekranami monitorów i nie zwracały uwagi nawet na kurz, który w przygaszonym świetle iskrzył się...

"Ugotuj to!
- a poczujesz, że żyjesz."

Książka kucharska dla uzależnionych od gotowania/ dobrego jedzenia/ ogólnie jedzenia :) a mających obie ręce zajęte (w jednej dziecko, w drugiej odkurzacz, telefon, pieluchy, szczotka*). Zawiera 62 przepisy i anegdoty z życia autorki oraz jej rodziny.

Co tu zrobić gdy na świecie pojawia się potomek, masa obowiązków i tym samym brak czasu a ślinka leci i upichciłoby się coś pysznego? Oto kilkadziesiąt ciekawych przepisów na tę wyjątkową okazję jaką jest urlop macierzyński:)**
Jestem taką kobietą która jak się okazało może nie spać, nie mieć kiedy umyć zębów, zapomnieć o obcinaniu paznokci, ale musi zjeść coś dobrego i na dodatek chce to sama ugotować. Takie już prawa zakochania w gotowaniu:)

* niepotrzebne skreślić

** Jest taki czas w życiu każdej kobiety - niesamowicie długi urlop, a jak nazwa wskazuje na urlopie wypada nie robić nic. Takie szczęściary te kobiety, mogą wreszcie urlopować: zapomnieć czym się różni dzień od nocy, karmić, przewijać, przytulać, sprzątać, gotować.

"Ugotuj to!
- a poczujesz, że żyjesz."

Książka kucharska dla uzależnionych od gotowania/ dobrego jedzenia/ ogólnie jedzenia :) a mających obie ręce zajęte (w jednej dziecko, w drugiej odkurzacz, telefon, pieluchy, szczotka*). Zawiera 62 przepisy i anegdoty z życia autorki oraz jej rodziny.

Co tu zrobić gdy na świecie pojawia się potomek, masa obowiązków i tym samym brak...

„Goniąc białe króliki”
Zastanawiając się nad odpowiednim tytułem, który oddałby wiernie to, co dzieje się w moim życiu, postanowiłam odwołać się do prozy Lewisa Carrolla „Alicja w krainie czarów”. Choć nazewnictwo książki o własnych przygodach nie wydaje się łatwym przedsięwzięciem, spróbowałam zabawić się z samą sobą i skreślić tytuł „Goniąc białe króliki”. Uzasadnienie takiego wyboru jest dość proste, choć mam nadzieję, że nie prymitywne. Wciąż podążam za marzeniami, tym, czego pragnę. Czasami zapominam o najważniejszych rzeczach, przypominam sobie o nich w ostatniej chwili. Nie jest łatwo żyć „bujając w obłokach”, nie zauważając niekiedy świata dookoła. Jednak nie zawsze chcę uczestniczyć w wydarzeniach rozgrywanych wokół mnie. Wolę zanurzyć się w innym świecie, gonić coś, co może nie daje pełnego szczęścia, lecz wyznacza wciąż nowe cele w życiu. Gonitwa nie oznacza złapania króliczka, tylko życie, w którym zwierzątka podają sobie pałeczki z moimi wciąż nowymi marzeniami, a ja biegnę za nimi spotykając po drodze innych ludzi, których drogi krzyżują się z moją. Przede mną na horyzoncie podskakuje biały puszysty ogonek, a ja zerkam wokół, czy przypadkiem znów kogoś nie spotkam. Samotność w biegu jest czasem dokuczliwa, a sam ruch wyniszcza organizm, jednak nie przeraża mnie to. Wiem, że króliki nigdy nie zwalniają biegu, więc nie jest prosto chwycić marzenie. Po opisie wydawałoby się, że byłaby to książka raczej z pogranicza fantasy, jednak pomimo pewnych malutkich odchyłów w tę stronę, raczej byłaby to powieść obyczajowa, realistyczna, osadzona w Polsce XXI wieku, w której ciężko znaleźć marzącą na jawie osobę.

„Goniąc białe króliki”
Zastanawiając się nad odpowiednim tytułem, który oddałby wiernie to, co dzieje się w moim życiu, postanowiłam odwołać się do prozy Lewisa Carrolla „Alicja w krainie czarów”. Choć nazewnictwo książki o własnych przygodach nie wydaje się łatwym przedsięwzięciem, spróbowałam zabawić się z samą sobą i skreślić tytuł „Goniąc białe króliki”. Uzasadnienie...

"Co złego, to nie ja"
Komedia

"Co złego, to nie ja"
Komedia

Sztuka bycia sobą- powieść społeczno-obyczajowa

W tych czasach trudno być sobą,
Kiedy wszystko ma kolor szary
Co ma zrobić książkoholik,
Pośród gimbusów chmary.

Dyskoteki, laptopy, imprezy
nie pasuje to każdemu,
Książka, film i spacer,
to jest życie po mojemu!

Chcę być na przekór inna,
Chcę być po prostu sobą,
W przeciwieństwie do wszystkiego,
chce być wesołą i kolorową.

Chcę nosić to co lubię,
A nie jak każe moda,
Bo ważniejszy jest charakter,
Niż kasa i uroda.

Chcę chodzić tam gdzie lubię,
a nie, bo tak wypada,
chcę sama wybierać znajomych,
szukać kto się na przyjaciela nada.

Chcę zostać tym kim jestem,,
choć to bardzo trudna sztuka
lecz jeśli ktoś chce mnie zmienić,
nich się w głowę popuka.

Sztuka bycia sobą- powieść społeczno-obyczajowa

W tych czasach trudno być sobą,
Kiedy wszystko ma kolor szary
Co ma zrobić książkoholik,
Pośród gimbusów chmary.

Dyskoteki, laptopy, imprezy
nie pasuje to każdemu,
Książka, film i spacer,
to jest życie po mojemu!

Chcę być na przekór inna,
Chcę być po prostu sobą,
W przeciwieństwie do wszystkiego,
chce być wesołą i...

Tytuł: "Wszystko inaczej"
Gatunek: Dramat psychologiczny... choć najprawdopodobniej jedna wielka komedia.

Jestem książką. Nie jakąś tam szczególnie ciekawą, ot, jedną z wielu mieszkańców biblioteczki.

Jestem książką zapomnianą i zakurzoną, samotnie stojącą na półce, gdzieś pomiędzy tanimi horrorami klasy B, a serią harlequinów dołączonych do gazet z programem TV. A jednak zostaję dostrzeżona.

Mam twardą okładkę. Ponurą i smutną, z nieostrą fotografią na froncie. To Cię jednak nie odstrasza. Nie wierzysz, że jest adekwatna do treści. Nie, jeszcze się nie cieszę. Z pewnością po kilku pierwszych stronach złapiesz się za głowę i stwierdzisz, że tę historię należy napisać od nowa.

Jestem książką pełną paradoksów i źle napisaną, pełną błędów, jedną wielką pomyłką. Brak strony szesnastej i sześćdziesiątej czwartej. Dlaczego więc czytasz dalej? Moja historia nie zachwyca, wiem, że za zupełny brak logiki fabuły miałbyś chęć skazać autora na pięćset lat ciężkiej pracy w kamieniołomach. W dodatku bieg zdarzeń urywa się nagle, bez nadziei na dalszy ciąg historii.

A jednak w jakiś sposób przyciągnęłam Twą uwagę, odnalazłeś w mej treści coś szczególnego. Widzę blask w Twoim oku, gdy dostrzegasz to, co niewidoczne dla oczu innych, czuję, że staje się to dla Ciebie ważne. Dziękuję za Twoje przywiązanie. Jesteś kimś wyjątkowym, drogi Czytelniku, nie oceniając książki po niepozornej okładce, nie pozwalając się zwieść. Dajesz mi wiarę w to, że jest jeszcze dla mnie nadzieja.

Jestem książką bez zakończenia, lecz wiem, iż napiszesz dla mnie niezwykły epilog.

Tytuł: "Wszystko inaczej"
Gatunek: Dramat psychologiczny... choć najprawdopodobniej jedna wielka komedia.

Jestem książką. Nie jakąś tam szczególnie ciekawą, ot, jedną z wielu mieszkańców biblioteczki.

Jestem książką zapomnianą i zakurzoną, samotnie stojącą na półce, gdzieś pomiędzy tanimi horrorami klasy B, a serią harlequinów dołączonych do gazet z programem TV. A...

„Pokochaj siebie”

Poradnik, napisany w formie powieści, dla tych, którzy cenią się zbyt nisko.

Książka opowiada o dziewczynie, która jest nieśmiała. Nie wierzy w to, jak wspaniałą osobą jest. Kiedy słyszy komplementy i pochwały uważa, że ludzie po prostu chcą być dla niej mili. A kiedy słyszy słowa krytyki udaję, że jej to nie rusza, choć tak naprawdę te słowa odbijają się echem w jej głowie jeszcze przez długi czas. Jednak z czasem staje się zupełnie inną osobą. Nabiera pewności siebie. Zaczyna się otwierać na świat i ludzi dookoła. Ktoś, kto poznał ją dopiero teraz, nigdy nie uwierzyłby w to, jaka była. Nigdy nie uwierzyłby, że ta dziewczyna, która sama zaczyna rozmowę i szybko poznaje nowych ludzi, kiedyś rozmawiała tylko z osobami, które znała już długi czas. Teraz jest pewna siebie i zna swoją wartość. Po przeczytaniu tej książki wielu pójdzie w jej ślady. A warto!

„Pokochaj siebie”

Poradnik, napisany w formie powieści, dla tych, którzy cenią się zbyt nisko.

Książka opowiada o dziewczynie, która jest nieśmiała. Nie wierzy w to, jak wspaniałą osobą jest. Kiedy słyszy komplementy i pochwały uważa, że ludzie po prostu chcą być dla niej mili. A kiedy słyszy słowa krytyki udaję, że jej to nie rusza, choć tak naprawdę te słowa odbijają...

Typowa życiówka.„Jedna z wielu”. Tak, myślę, że taki tytuł byłby najodpowiedniejszy dla książki opowiadającej moje losy. Nieśmiała, czasem grzeczna, często wredna, zawsze uśmiechnięta – to ja. Nie oszukujmy się, jestem tylko jednym z wielu ludzi, nikim wyjątkowym i nie zasługuję na żadne specjalne wyróżnienia. Na razie, bowiem to opowieść o nastolatce, która staje się kimś wielkim. Nie ważne czy będzie to sławna piosenkarka, pisarka czy po prostu pani chirurg z małego miasteczka, która uratowała życie niejednej osobie. Ta dziewczyna ma marzenia i wielka siłę, potrzebną do ich realizacji. Z tej „jednej z wielu” staje się jedyną w swoim rodzaju. Ale trzeba być bardzo cierpliwym czytelnikiem, przecież najciekawsze książki trzymają w napięciu i nie pozwalają się nam domyślić jak się skończą.

Typowa życiówka.„Jedna z wielu”. Tak, myślę, że taki tytuł byłby najodpowiedniejszy dla książki opowiadającej moje losy. Nieśmiała, czasem grzeczna, często wredna, zawsze uśmiechnięta – to ja. Nie oszukujmy się, jestem tylko jednym z wielu ludzi, nikim wyjątkowym i nie zasługuję na żadne specjalne wyróżnienia. Na razie, bowiem to opowieść o nastolatce, która staje się kimś...

Tytuł:"Za jakie grzechy"
Gatunek:Dramat

Gdyby moje życie było książką to byłaby to książka o dziewczynie nie pogodzonej ze światem i życiem. Kompleksy, pech, przykra rzeczywistość to tylko początek jej problemów. Książka mówiąca o dziewczynie z bardzo nielicznym gronem przyjaciół, brakiem akceptacji dla swojego ciała, zachowania i sposobu bycia. A jeśli o pech chodzi to przedstawia się to następująco cokolwiek próbuje zrobić nie wychodzi jej to wręcz przeciwnie wszystko się sypie. Nie jest akceptowana przez większość społeczeństwa i co chyba najgorsze przez samą siebie, brak jej koordynacji i pewności siebie. Podsumowując jej życie jest szare i ponure, bez happy end'u ale prawdziwe.

Tytuł:"Za jakie grzechy"
Gatunek:Dramat

Gdyby moje życie było książką to byłaby to książka o dziewczynie nie pogodzonej ze światem i życiem. Kompleksy, pech, przykra rzeczywistość to tylko początek jej problemów. Książka mówiąca o dziewczynie z bardzo nielicznym gronem przyjaciół, brakiem akceptacji dla swojego ciała, zachowania i sposobu bycia. A jeśli o pech chodzi to...

"Centrostrzał - prosto w serce, czyli miłość z piłką w tle". Ja - Korona, On - Wiślak. Każdy, kto choć trochę zna się na piłce, wie, że to prawie niemożliwe. Coś w rodzaju "derbów międzywojewódzkich". A jednak, nam się zdarzyło. Choć na stadionie w różnych sektorach, wrzeszcząc na całe gardło treści bynajmniej nie romantyczne, to w życiu razem - czasem spokojnie, innym razem jak gdyby nasze losy kreślił na boisku pan Gmoch swoim flamastrem. Gatunek? Romans z domieszką czegoś... może melodramatu? A może komedii? :)

"Centrostrzał - prosto w serce, czyli miłość z piłką w tle". Ja - Korona, On - Wiślak. Każdy, kto choć trochę zna się na piłce, wie, że to prawie niemożliwe. Coś w rodzaju "derbów międzywojewódzkich". A jednak, nam się zdarzyło. Choć na stadionie w różnych sektorach, wrzeszcząc na całe gardło treści bynajmniej nie romantyczne, to w życiu razem - czasem spokojnie, innym...