Moja Bliskość największa zakrawa niekiedy o ciszę. Bo tylko wtedy naprawdę mogę ją w sobie usłyszeć. Przychodzi i łasi jak kot, się do nogi, się do ramienia, się do myśli w głowie. Się łasi, się wciąż i wciąż od nowa. Przykuca, przeciąga kataklizm mej wiary na drugą stronę. Tej wiary, że wszystko, co dobre … nie jest jeszcze skończone. Rozpłaszcza na szybie poły swojego starego płaszcza i wtedy (wtedy zwłaszcza) moją intymność zawłaszcza. Stuk, stuk o tę szybę stukając, przeraża cieniem olbrzymim, stuk-tuk, tu tukan, tam zając. A cień jest tylko cieniem - przybliża platońskie idee; i rusza w pogoń za światłem i śmierć po cichutku sieje. Moje największe Blisko - gdy pod zwątpieniem ślisko, gdy w dłoniach pracy ognisko - i choć zastygłe już palenisko, a głowa opada nisko, to Blisko, wciąż to Blisko tworzy wokoło ciała prywatne lodowisko. I każdy, kto wejdzie tutaj nieproszony przez Blisko, licząc na zabawne, choć łzawe widowisko - rozpęknie się w mgnieniu oka każde takie Nieproszone Biedaczysko.
Moja bliskość największa okrutna dla tych, co to bez zaproszenia. Moja Bliskość największa bezwzględna dla fałszu i pierwszego spojrzenia. Moja Bliskość największa i moje największe Blisko to nieprzepuszczalny krąg. Dla ludzi, których mróz w wóz hipokryzji zaprzągł.

Moja Bliskość największa zakrawa niekiedy o ciszę. Bo tylko wtedy naprawdę mogę ją w sobie usłyszeć. Przychodzi i łasi jak kot, się do nogi, się do ramienia, się do myśli w głowie. Się łasi, się wciąż i wciąż od nowa. Przykuca, przeciąga kataklizm mej wiary na drugą stronę. Tej wiary, że wszystko, co dobre … nie jest jeszcze skończone. Rozpłaszcza na szybie poły swojego...

Och, bliskości moja największa!
Jesteś taka bliska a tak daleka, niemal dotykam cię każdego dnia do głębi, a znikasz mi z pola widzenia w tłumie technologii. Wysysam z ciebie cały żar, który ogrzewa moją wyziębioną do granic możliwości duszę. Chłonę każdą wiadomość, którą chcesz mi przekazać, przedzierając się przez śmietnik nic nie znaczących myśli. Powodujesz,że czuję spokój, który ogarnia wszystkie członki mojego ciała, a z drugiej strony czuje strach, złość, smutek. Tylko Ty potrafisz władać moimi uczuciami. Sprawić, by cały świat przez chwilę nie istniał. Przenosisz mnie do innej rzeczywistości na kilka chwil, by potem znów rzucić mnie w otchłań tego zabieganego świata. Nie lubisz go? Prawda? W tym świecie coraz mniej ludzi sięga po Ciebie. Och, moja bliskości-książko! Dziś znowu porywasz mnie w podróż, po której zostaną wspomnienia wyryte na sercu.

Och, bliskości moja największa!
Jesteś taka bliska a tak daleka, niemal dotykam cię każdego dnia do głębi, a znikasz mi z pola widzenia w tłumie technologii. Wysysam z ciebie cały żar, który ogrzewa moją wyziębioną do granic możliwości duszę. Chłonę każdą wiadomość, którą chcesz mi przekazać, przedzierając się przez śmietnik nic nie znaczących myśli. Powodujesz,że czuję...

Moja bliskość największa[bookLink]153342|Moja bliskość największa[/bookLink]

Moja bliskość największa[bookLink]153342|Moja bliskość największa[/bookLink]

 [bookCover]153342|Moja bliskość największa[/bookCover]