Ulubiona powieść historyczna?

Uwielbiam powieści historyczne i trudno mi wybrać ta jedną ulubioną. W każdej znajduję mnóstwo ciekawostek o historii, kulturze, czy obyczajowości. Dużo przyjemniej czyta mi się powieści historyczne niż współczesne. Z dużego zbioru przeczytanych przeze mnie powieści zdecyduję się na cykl Maurice'a Druon Królowie przeklęci. Jest to wierne historycznie odwzorowanie Francji XIV wieku. Ale oprócz wielu faktów w powieści tej znajdziemy również porywającą fabułę i ciekawe opisy obyczajów w kraju nad Loarą. Jak również powiązania między dworem francuskim a angielskim. Czytając możemy zwiedzać różne francuskie (i nie tylko)zakątki, zwiedzać budowle, podziwiać krajobrazy. Tylko trochę, żal, że nie wszystkie z tych pięknych miejsc przetrwały do dziś. Dla dociekliwych i miłośników historii w każdym tomie umieszczono zbiór przypisów i drzewa genealogiczne francuskich rodów arystokratycznych, które ułatwiają pogłębianie wiedzy o faktach, które miały miejsce i pozwalają na skonfrontowanie ich z wyobraźnią autora.
Ponadto powieść jest pełna pasjonujących bohaterów, którzy choć obdarzenie niezwykłą siłą woli i charakteru, zawsze są bardzo ludzcy. Mają swoje marzenia i cele i chociaż czasem próbują działać dla wyższego dobra, to ciągle pozostają małostkowi i pełni wad. Nie potrafią oddać się sprawie, za którą walczą w stu procentach. Zawsze pojawią się jakieś powiązania rodzinne, czy po prostu międzyludzkie, które niwelują ich wizję świata, a którym muszą się poddać.
Podsumowując, cykl Królowie przeklęci uważam za jedną z najlepszych powieści historycznych, ze względu na porywającą fabułę i wierność faktom.

Ulubiona powieść historyczna?

Uwielbiam powieści historyczne i trudno mi wybrać ta jedną ulubioną. W każdej znajduję mnóstwo ciekawostek o historii, kulturze, czy obyczajowości. Dużo przyjemniej czyta mi się powieści historyczne niż współczesne. Z dużego zbioru przeczytanych przeze mnie powieści zdecyduję się na cykl Maurice'a Druon Królowie przeklęci. Jest to wierne...

Jaka jest Wasza ulubiona powieść historyczna?

Historia nigdy nie była moim ulubionym przedmiotem. Być może miałam wyjątkowego pecha do nauczycieli, ale w moim odczuciu pojęcie „historia” ograniczało się do szeregu dat, nazw miejscowości i nazwisk do wyuczenia na pamięć.
Również w mojej czytelniczej karierze od powieści historycznych trzymałam się zawsze z daleka zakładając, że muszą być wyjątkowo nudne. Wszystko zmieniło się w zeszłym roku, gdy to w Boże Narodzenie dostałam od teściowej książkę, napisaną przez Sabine Erbert – „Tajemnica znachorki”. Zaczęłam ją czytać bardziej z poczucia obowiązku... Po przeczytaniu kilkunastu stron po prostu nie mogłam przestać czytać. To było dla mnie jak swego rodzaju objawienie. Aby napisać dobrą książkę, wcale nie trzeba tworzyć całego świata od podstaw, historia jest skarbnicą inspiracji, które wręcz proszą się, by ktoś je wykorzystał.
Do „Tajemnicy znachorki” zawsze będę podchodzić z pewnym sentymentem, jednak książka, która pochłonęła mnie do reszty, została napisana przez innego niemieckiego autora, Petera Prange. Książka, nad czym ubolewam, nie została jeszcze przetłumaczona na język polski. Jej oryginalny tytuł to "Die Gottessucherin". Książka opowiada losy autentycznej osoby i jednej z najbardziej wpływowych kobiet swoich czasów. Gracia Mendes Nasi, bo o niej mowa, urodziła się w Lizbonie, w żydowskiej rodzinie. Przyszło jej żyć w bardzo skomplikowanych czasach, gdy to Żydzi zmuszeni byli wybierać pomiędzy nawróceniem na chrześcijaństwo a życiem na wyganiu. Będąc młodą kobietą, musiała przejąć interesy po zmarłym mężu, jednocześnie organizując drogę ucieczki dla setek Żydów w Portugalii i Hiszpanii, coraz dotkliwiej uciskanych przez inkwizycję. Żyjąc w poczuciu obowiązku wobec własnej wiary, ludu, rodziny, trudno było znaleźć miejsce na własne uczucia czy słabości...

Książka zafascynowała mnie na wiele sposobów. Historia nie jest tutaj jedynie bezbarwnym tłem a kluczowym elementem powieści. Choć autor nie mógł dowolnie budować fabuły, udało mu się opisać wydarzenia tak, że kończąc rozdział, po prostu musiałam zacząć czytać kolejny.
Przyznaję, że moja wiedza na temat Żydów nigdy nie należała do szczególnie rozległych. Kojarzyli mi się najcześciej z ubranymi na czarno, brodatymi mężczyznami, stojącymi przed Ścianą Płaczu. Z tym wiekszym zainteresowaniem poznawałam szczegóły ich obrzędów i spoglądałam na świat ich oczami. Aż trudno mi uwierzyć, jak niewiele o nich wiedziałam. Jakoś nie mogę sobie też przypomnieć, bym kiedykolwiek w szkole słyszała o wydarzeniach, które miały miejsce w Portugalii i Hiszpanii. Szkoda, bo historia ucisku autentycznych ludzi, zdecydowanie bardziej do mnie przemiawia niż daty i miejsca licznych, choć niekoniecznie istotnych bitew.

Gracia Mendes Nasi to wyjątkowa reprezentantka narodu żydowskiego. Kobieta, która samodzielnie prowadzi ogromny interes, utrzymuje międzynarodowe kontakty, ratuje setki uciekinierów, a nawet czynnie wpływa na politykę, może imponować, również w czasach nam współczesnych. Mam cichą nadzieję, że książka Petera Prange już niedługo zostanie przetłumaczona na nasz język i ciepło przyjęta przez wielu polskich Czytelników...

Jaka jest Wasza ulubiona powieść historyczna?

Historia nigdy nie była moim ulubionym przedmiotem. Być może miałam wyjątkowego pecha do nauczycieli, ale w moim odczuciu pojęcie „historia” ograniczało się do szeregu dat, nazw miejscowości i nazwisk do wyuczenia na pamięć.
Również w mojej czytelniczej karierze od powieści historycznych trzymałam się zawsze z daleka...

Bardzo lubię poznawać historię i lubię czytać książki historyczne. Zdecydowanie najlepszą z tych, które czytałam jest wszystkim znana powieść Henryka Sienkiewicza "Quo vadis".

Z pewnością wszyscy wiedzą, że książka ta opowiada o życiu pierwszych chrześcijan i o Rzymie.

Rzym - pełen rozpusty i pychy, a jednocześnie biedaków i niedoli. Piękno Palatynu, świątyń i amfiteatrów, duszne ulice, śmierć i zbrodnia. Wszystko to było tak bezbłędne, trafne i dokładne. To naprawdę wyzwanie napisać taką książkę w czasach gdy wiadomości historycznych trzeba było szukać w książkach, nie w google. Zebrać te wszystkie informacje i utworzyć z tego tak wspaniałe dzieło! Czytając czułam jak autor zabiera mnie prawie dwa tysiące lat wtecz, wiele, wiele kilometrów stąd. Jakbym chodziła po pałacu cezara, jeździła lektyką i przebywała we wspaniałych domach zamożnych Rzymian.

Niechybnie zwą Sienkiewicza mistrzem powieści historycznej.

Bardzo lubię poznawać historię i lubię czytać książki historyczne. Zdecydowanie najlepszą z tych, które czytałam jest wszystkim znana powieść Henryka Sienkiewicza "Quo vadis".

Z pewnością wszyscy wiedzą, że książka ta opowiada o życiu pierwszych chrześcijan i o Rzymie.

Rzym - pełen rozpusty i pychy, a jednocześnie biedaków i niedoli. Piękno Palatynu, świątyń i...

Niekoniecznie historyczna powieść, która dała mi pełen obraz Włoszech za czasów ich świetności, to cykl Assassin's Creed na podstawie gry komputerowej. Wspaniale ukazana architektonicznie Florencja, doskonale odwzorowany Rzym, a do tego masa faktów o osobach, które znamy z historii.

Niekoniecznie historyczna powieść, która dała mi pełen obraz Włoszech za czasów ich świetności, to cykl Assassin's Creed na podstawie gry komputerowej. Wspaniale ukazana architektonicznie Florencja, doskonale odwzorowany Rzym, a do tego masa faktów o osobach, które znamy z historii.

Oblężenie[bookLink]115700|Oblężenie[/bookLink]

Oblężenie[bookLink]115700|Oblężenie[/bookLink]

 [bookCover]115700|Oblężenie[/bookCover]