Zabawne sytuacje z rodzeństwem?było ich aż za dużo.. Jestem najmłodsza z rodzeństwa mam 2 siostry bliźniaczki i brata. W dzieciństwie uwielbiałam film Kevin sam w domu własnie wtedy uruchomiła się moja wyobraźnia. Robiłam pułapki w domu, pomimo iż moje rodzeństwo i rodzice o nich wiedzieli,to nieraz ich nie zauważyli. Jak to wyglądało? rozsypywałam murmelki pod drzwiami pokoju sióstr, brata i łazienki. Skradałam się pod stół, przywiązywałam siostrą buty sznurówkami do stołu by nie mogły się ruszyć. One dobrze o tym wiedziały i udawały, że mnie nie widzą i mówiły:ciekawe gdzie jest Monia? czy jest w pokoju?wtedy szybko kucając uciekałam z pokoju. Moja zabawa zakończyła się kiedy siostra otwierając drzwi do pokoju dostała pluszowym misiem w twarz. Dostałam kazanie od rodziców i od tamtego czasu już tego nie robiłam. Następną rozrywką był słynny taniec z filmu Dirty Dancing wałkowałam go cały czas, męczyłam siostrę by ze mną tańczyła i mnie podnosiła. Pewnego razu tak się rozpędziłam, że uderzyłam głową w kaloryfer. Siostra bardzo się przestraszyła bo nie zdążyła mnie złapać ja jednak nabiłam sobie tylko guza. Z bratem to też różne figle wyprawialiśmy. Brat uwielbiał karate a ja byłam jego wielką fanką. Udawałam, że z nim ćwiczę , podrzucał mną,zarzucał na plecy. Byłam nieustraszona, odważna i niczego się nie bałam. Mam miłe wspomnienia z dzieciństwa, wygłupy z rodzeństwem sprawiły, że sport, taniec i książki to moje pasje.

Zabawne sytuacje z rodzeństwem?było ich aż za dużo.. Jestem najmłodsza z rodzeństwa mam 2 siostry bliźniaczki i brata. W dzieciństwie uwielbiałam film Kevin sam w domu własnie wtedy uruchomiła się moja wyobraźnia. Robiłam pułapki w domu, pomimo iż moje rodzeństwo i rodzice o nich wiedzieli,to nieraz ich nie zauważyli. Jak to wyglądało? rozsypywałam murmelki pod drzwiami...

Lata 70-te. Dom rodzinny. Ja mam pokój z pięć lat młodszą siostrą. Śpimy w jednym łóżku. Któregoś ranka zostaję posądzona o zsiusianie się w majtki, gdyż wstaję z mokrą piżamą i to po mojej stronie jest wilgotna plama na prześcieradle. Dopiero po głębszej analizie okazuje się, że to moja 4-letnia siostrzyczka zrobiła w nocy siusiu, a że była sporo lżejsza, to wszystko spłynęło na moją stronę. Tyle, że to ona miała mokrą bieliznę. I tym to sposobem zostałam wybawiona z opresji. Tak to się wychodziło z młodszym rodzeństwem. Dziś mamy z siostrą niezły ubaw z tej i innych sytuacji ;)

Lata 70-te. Dom rodzinny. Ja mam pokój z pięć lat młodszą siostrą. Śpimy w jednym łóżku. Któregoś ranka zostaję posądzona o zsiusianie się w majtki, gdyż wstaję z mokrą piżamą i to po mojej stronie jest wilgotna plama na prześcieradle. Dopiero po głębszej analizie okazuje się, że to moja 4-letnia siostrzyczka zrobiła w nocy siusiu, a że była sporo lżejsza, to wszystko...

Z moją siostrą dziś jesteśmy nierozłączne, ale jeszcze kilka lat temu tak nie było :)
Pamiętam jak moja siostra wtedy lat 15 siedziała z koleżankami i kolegami w swoim pokoju. Ja mając lat 11 nie mogłam znieść, że nikt się mną nie interesował. Uznałam, że przecież jakoś muszę się do nich dostać, więc zaczęłam krzyczeć, piszczeć, płakać.
Do takiego stopnia ich wszystkich zdenerwowałam, że w końcu się zlitowali i wpuścili mnie do pokoju.
Siedziałam sobie z boku i zajmowałam się sobą, a oni nawet na mnie nie patrzyli.
Wyobraźcie sobie jaka byłam dumna z siebie kiedy w końcu mogłam być z przyjaciółmi siostry starszymi o ponad 4 lata! :D
Nadal mnie olewali, ale mimo wszystko - byłam z nimi :D
Siostra do dzisiaj się ze mnie nabija, że nie mogę odejść od niej na krok :D

Z moją siostrą dziś jesteśmy nierozłączne, ale jeszcze kilka lat temu tak nie było :)
Pamiętam jak moja siostra wtedy lat 15 siedziała z koleżankami i kolegami w swoim pokoju. Ja mając lat 11 nie mogłam znieść, że nikt się mną nie interesował. Uznałam, że przecież jakoś muszę się do nich dostać, więc zaczęłam krzyczeć, piszczeć, płakać.
Do takiego stopnia ich wszystkich...

Mam trójkę rodzeństwa, w domu zawsze było z tego powodu wesoło. Urodziłam się najmłodsza - po 10 latach przerwy. Mój brat Mateusz był typowym śmieszkiem, lubił mi dokuczać jednak mimo tego byliśmy najlepszymi przyjaciółmi. Gdy miałam jakieś 6 lat, Mateusz zaczął swoją pierwszą poważną pracę. Gdy wrócił do domu z pierwszą wypłatą, postanowił kupić swojej ukochanej siostrzyczce prezent - wymarzoną lalkę, która potrafiła sikać. Do tej pory pamiętam jaka była moja euforia jak ją zobaczyłam. Mateusz chciał zrobić mi na złość i posadził mnie na szafie i czekał aż się uspokoję. To było trudne, ponieważ w końcu mialam dostać swoją ukochaną sikającą lalkę!
W końcu ściągnął mnie z tej szafy, wręczył mi prezent...
Rozerwałam opakowanie, od razu nakarmiłam lalkę i czekałem aż zacznie sikać. No i zaczęła... Szybko ściągnęłam jej body i chciałam posadzić na nocnik. Przyglądam się, patrzę, niedowierzam. Lalka jest zepsuta, ma jakiś "sznureczek" między nogami. Mój brat zanosił się od śmiechu. Ja wybuchłam płaczem, wzięłam nożyczki i odcięłam sikającemu bobasowi siusiaka. 😂 Dopiero gdy poszłam do szkoły i nauczyłam się czytać to przeczytałam na ubranku lalki "Mój kochany Synek".

Mam trójkę rodzeństwa, w domu zawsze było z tego powodu wesoło. Urodziłam się najmłodsza - po 10 latach przerwy. Mój brat Mateusz był typowym śmieszkiem, lubił mi dokuczać jednak mimo tego byliśmy najlepszymi przyjaciółmi. Gdy miałam jakieś 6 lat, Mateusz zaczął swoją pierwszą poważną pracę. Gdy wrócił do domu z pierwszą wypłatą, postanowił kupić swojej ukochanej...

Ponieważ jestem starszą siostrą, więc od dziecka lubiłam się strasznie rządzić, dlatego to ja wymyślałam zabawy i mój młodszy brat nie miał wyjścia, musiał się dostosować, co nie było jeszcze takie złe, kiedy bawiliśmy się w Bolka i Lolka na dzikim zachodzie czy Miami Vice, ale kiedy odkryłam filmy z Louisem de Funesem w roli żandarma nienawidził mnie do końca naszych dziecięcych lat ;-) Uwielbiałam być Louisem żandarmem - tupałam nerwowo nogą, dostawałam białej gorączki gdy plany ścigania złoczyńcy brały w łeb, cedziłam słowa przez zaciśnięte zęby i wymachiwałam pięściami oraz zmuszałam mojego brat nieboraka, aby był moim kierowcą, czyli siostrą Clotilde i woził mnie po całym podwórku u dziadków na rowerowym bagażniku mając na głowie zamiast jej charakterystycznego wysokiego czepca czapę z gazety i fartuch z warsztatu naszego wujka zamiast habitu. Nawet mama się za nim wstawiała, żebym czasem pozwoliła mu być żandarmem, ale gdy tylko schodziła z pola widzenia, znowu do władzy powracałam ja i moje reguły gry. Tłumaczę mu po latach, że tylko dzięki mnie i brawurowej zakonnicy został utytułowanym kierowcą enduro ;-)

Ponieważ jestem starszą siostrą, więc od dziecka lubiłam się strasznie rządzić, dlatego to ja wymyślałam zabawy i mój młodszy brat nie miał wyjścia, musiał się dostosować, co nie było jeszcze takie złe, kiedy bawiliśmy się w Bolka i Lolka na dzikim zachodzie czy Miami Vice, ale kiedy odkryłam filmy z Louisem de Funesem w roli żandarma nienawidził mnie do końca naszych...

Ja niestety byłam starszym dzieckiem. Między mną a siostrą jest rok różnicy. Z tego względu zawsze byłam tą drugą i musiałam ustępować na każdym kroku. Siostra zabrała mi cząstkę miłości rodziców i przez resztę życia, dla nich liczyła się głównie ona. Dlatego też miałam do niej żal i nigdy jej nie lubiłam. Jednak mimo wszystko gdy byłam jeszcze małą dziewczynką, starałam się jej pomagać na każdym kroku. Gdy Justysia uczyła się siedzieć, mama poobkładała ją poduszkami, ja chcąc by było jej wygodnie wyjęłam poduszki i zamieniłam je na skarpetki. Efekt był oczywisty. Czasami gdy rodzice uspali młodą i zauważyłam, że nie ma smoczka lub misia, to budziłam ją by jej go dać, żeby przypadkiem nie płakała, co oczywiście kończyło się katastrofą. W dzieciństwie pod nieobecność rodziców uwielbiałyśmy bawić się na szafie. Nigdy nie miałyśmy problemów z wejściem i zejściem, ale pewnego dnia Justyna bała się zejść. Jako 4-latka przepchałam łóżko pod szafę, poprzynosiłam poduszki z całego domu, żeby bezpiecznie mogła skoczyć na dół, a wszystko po to by ratować z opresji swoją siostrzyczkę. Raz gdy miała ona może ze 2 lata przewróciła się i wpadła do gnojówki. Mama mówiła, że na tyle ile mogłam podniosłam ją i targałam za sobą do wielkiej wanny stojącej na dworzu, gdzie piły krowy, wsadziłam ją tam i myłam, jednocześnie wymiotując. Bardzo żałuję, że nie pamiętam tego osobiście. Niestety teraz nierówne traktowanie odbiło się na naszym dorosłym życiu i od lat nie utrzymujemy kontaktów.

Ja niestety byłam starszym dzieckiem. Między mną a siostrą jest rok różnicy. Z tego względu zawsze byłam tą drugą i musiałam ustępować na każdym kroku. Siostra zabrała mi cząstkę miłości rodziców i przez resztę życia, dla nich liczyła się głównie ona. Dlatego też miałam do niej żal i nigdy jej nie lubiłam. Jednak mimo wszystko gdy byłam jeszcze małą dziewczynką, starałam...

Mam siostrę starszą o 11 lat. Można więc łatwo wywnioskować, że trudno nam znaleźć wspólny język. Teraz jednak, gdy obie jesteśmy dorosłe, łatwiej jest nam rozmawiać i nie kłócimy się tak jak kiedyś.
Mimo wszystko do końca życia nie zapomnę tej historii, która przydarzyła mi się, gdy miałam siedem lat.
Na urodziny rodzice kupili mi całą serię książek Harry'ego Pottera. Byłam w siódmym niebie, bo od pewnego czasu, ilekroć mama zabierała mnie do księgarni, błagałam ją o zakup tych powieści. I w końcu je miałam. Wszystkie części. Niestety niedługo po urodzinach odkryłam Hanię Humorek i Harry Potter poszedł w zapomnienie.
Moja siostra odczekała kilka miesięcy, a potem, widząc, że nie interesuje mnie HP, postanowiła sprzedać całą serię przez Internet. Dowiedziałam się o tym dopiero po kolejnych paru miesiącach, kiedy chciałam dać drugą szansę Harry'emu i go przeczytać. Byłam wściekła i smutna, i do tej pory jej to wypominam, a wtedy łapią ją wyrzuty sumienia i od czasu do czasu kupuje mi jakąś książkę.
Harry'ego Pottera nadal nie mam w swojej bibliotece, ale nie żałuję. Od pewnego czasu wolę thrillery, więc dobrze by się złożyło, gdybym wygrała Millenium.

Mam siostrę starszą o 11 lat. Można więc łatwo wywnioskować, że trudno nam znaleźć wspólny język. Teraz jednak, gdy obie jesteśmy dorosłe, łatwiej jest nam rozmawiać i nie kłócimy się tak jak kiedyś.
Mimo wszystko do końca życia nie zapomnę tej historii, która przydarzyła mi się, gdy miałam siedem lat.
Na urodziny rodzice kupili mi całą serię książek Harry'ego Pottera....

Mam 3,5 roku młodszego brata i dopiero odkąd się wyprowadziłam zaczęliśmy się w miarę dogadywać. Wcześniej to była wieczna wojna i walka o przetrwanie. ;) Mój brat pilniej niż moi rodzice sprawdzał na zegarku, "o której to się wraca do domu". Jako dzieci wiecznie się kłóciliśmy, biliśmy i walczyliśmy o zabawki, ale w razie kłopotów solidarnie staliśmy za sobą murem. W 3 klasie podstawówki, gdy dowiedziałam się, że mój brat został pobity, to osobiście znalazłam delikwentów i przetrzepałam im tyłki. Aczkolwiek w szkole oficjalnie się nie znaliśmy i niektórzy z moich znajomych dopiero na mojej osiemnastce dowiedzieli się, że mam brata pytając, co to za chłopiec z nimi imprezuje. ;) Niektórzy nie wiedzą do tej pory... ;)

Mam 3,5 roku młodszego brata i dopiero odkąd się wyprowadziłam zaczęliśmy się w miarę dogadywać. Wcześniej to była wieczna wojna i walka o przetrwanie. ;) Mój brat pilniej niż moi rodzice sprawdzał na zegarku, "o której to się wraca do domu". Jako dzieci wiecznie się kłóciliśmy, biliśmy i walczyliśmy o zabawki, ale w razie kłopotów solidarnie staliśmy za sobą murem. W 3...

Od dzieciństwa spotykało mnie bardzo dużo zabawnych sytuacji z racji tego, że jestem bliźniaczką. Częste mylenie nas było już normą i zdążyłam się do tego przyzwyczaić. Chcę opisać coś mniej banalnego.
W dzieciństwie moja siostra zawsze chciała być w centrum uwagi, brała te lepsze rzeczy, a jej pierwsze słowa to 'moje' i 'daj'. Gdy rodzice kupili nam różne sukienki, to musiała mieć tę bardziej różową. Każdy wie jak wygląda wózek dla bliźniaków - my akurat miałyśmy taki, że jedno siedzenie jest z przodu, a drugie z tyłu. Pewnego razu, kiedy mama posadziła mnie z przodu, siostra musiała usiąść z tyłu. W akcie niezadowolenia zaczęła ściągać mi czapkę i ciągnąć za włosy. Mama była zmuszona zamienić nas miejscami.
Tak więc w dzieciństwie występowały między nami kłótnie, ale były na swój sposób zabawne. Posiadanie bliźniaka nawet do tej pory jest bardzo przydatne - może zamiast ciebie iść na spotkanie, pożyczyć legitymację jak jest ci potrzebna a akurat nie możesz znaleźć swojej. Mamy ze sobą dobre relacje, mimo że i do dzisiaj wybuchają między nami takie dziecięce i błahe kłótnie.

Od dzieciństwa spotykało mnie bardzo dużo zabawnych sytuacji z racji tego, że jestem bliźniaczką. Częste mylenie nas było już normą i zdążyłam się do tego przyzwyczaić. Chcę opisać coś mniej banalnego.
W dzieciństwie moja siostra zawsze chciała być w centrum uwagi, brała te lepsze rzeczy, a jej pierwsze słowa to 'moje' i 'daj'. Gdy rodzice kupili nam różne sukienki, to...

M jest o dwa lata starszy ode mnie, na tyle „starszy” aby zawsze uważać, że te 730 dni dało mu tajemną wiedzę o życiu, której ja nigdy nie zdobędę i uczyniło go znacznie mądrzejszym :) Nasze relacje odkąd pamiętam były dość burzliwe i pełne emocji ; w „epoce lat kilkunastu” wspólny pokój, kłótnie o komputer albo kto pierwszy podniesie skarpetkę, okresy buntu, wpychanie młodszej siostry do ciemnego pokoju, straszenie potworami ukrytymi gdzieś w szafie albo pod łóżkiem, bijatyki, wyzwiska, bójki i siniaki na ciele i o zgrozo, złamany obojczyk i starsi koledzy, którzy dokuczali. Kłótnie o rzeczy Ważne były na porządku dziennym- przecież zwady o to kto teraz zmywa naczynia były wtedy sprawą Wielkiej Wagi! W „epoce dorastania” żyliśmy obok siebie i staraliśmy nie wchodzić sobie w drogę, jednak z biegiem czasu w „Dziejach dorosłych” nasze relacje znacznie się ociepliły, zupełnie jak by ktoś dorzucił chrustu do przygasającego już ogniska. Kontakty z rodzeństwem nie należą do najłatwiejszych, w jednym momencie kipi się gniewem i złością, zarzeka się, że nigdy się nie odezwie a innym razem człowiek zastanawia się, że jednak dobrze jest mieć starszego brata! :)

M jest o dwa lata starszy ode mnie, na tyle „starszy” aby zawsze uważać, że te 730 dni dało mu tajemną wiedzę o życiu, której ja nigdy nie zdobędę i uczyniło go znacznie mądrzejszym :) Nasze relacje odkąd pamiętam były dość burzliwe i pełne emocji ; w „epoce lat kilkunastu” wspólny pokój, kłótnie o komputer albo kto pierwszy podniesie skarpetkę, okresy buntu, wpychanie...