Jestem jedynaczką i te "problemy" nigdy mnie nie dotyczyły,ale mąż mi często opowiada jak wyglądały w dzieciństwie jego więzi rodzinne z siostrami,które są bliźniaczkami. Mówi,że zawsze miały swój świat,do którego on nie miał wstępu.On miał swoich kolegów,a one swoje koleżanki.Nawet jak jechali razem gdzieś na kolonie,to one trzymały się ze sobą,a on zawsze był sam. Niestety,te relacje przeniosły się na dorosłe życie. Mąż nie ma z siostrami prawie żadnych kontaktów,więzi są niemal zerowe. One za to wciąż trzymają się razem,a o starszym bracie przypominają sobie tylko gdy ich dzieci mają urodziny i trzeba dać prezenty. Zawsze żałowałam,że jestem sama na świecie,bez rodzeństwa.Ale jak obserwuję niektóre relacje między rodzeństwami (nie tylko to męża),to widzę,że nie zawsze jest "różowo" i czasem kontakty z rodzeństwem w ogóle się nie układają

Jestem jedynaczką i te "problemy" nigdy mnie nie dotyczyły,ale mąż mi często opowiada jak wyglądały w dzieciństwie jego więzi rodzinne z siostrami,które są bliźniaczkami. Mówi,że zawsze miały swój świat,do którego on nie miał wstępu.On miał swoich kolegów,a one swoje koleżanki.Nawet jak jechali razem gdzieś na kolonie,to one trzymały się ze sobą,a on zawsze był sam....

Dostała mi się od losu najlepsza siostra na świecie, chociaż czasami mam ją chęć ją zabić. Gdy się urodziła, kruszyłam jej biszkopty do oczu i śpiewałam, gdy rodzice prosili o ciszę. Ona z kolei kiedyś wybiła mi palca. Zazwyczaj jako starsza siostra zawsze mogłam ją jakoś przekabacić, ale teraz, kiedy jesteśmy dorosłe, już nie jest tak łatwo, bo każda z nas ma swoje argumenty. Chociaż różnimy się od siebie, jesteśmy jak ogień i woda, wizualnie też nie jesteśmy do siebie podobne i zawsze sprzeczamy się w żartach, która z nas jest "z importu" wiem, że zawsze mogę na Nią liczyć, a i ja sama rzuciłabym wszystko, żeby jej pomóc.

Dostała mi się od losu najlepsza siostra na świecie, chociaż czasami mam ją chęć ją zabić. Gdy się urodziła, kruszyłam jej biszkopty do oczu i śpiewałam, gdy rodzice prosili o ciszę. Ona z kolei kiedyś wybiła mi palca. Zazwyczaj jako starsza siostra zawsze mogłam ją jakoś przekabacić, ale teraz, kiedy jesteśmy dorosłe, już nie jest tak łatwo, bo każda z nas ma swoje...

Z moim starszym o 3 lata bratem zawsze bardzo się"kochaliśmy".;) Od małego na całego można by rzec. Wieczne kłótnie, bijatyki, wyzwiska. Kto ma rodzeństwo na pewno to dobrze zna.
Pewnego razu gdy miałam około 6-ciu lat tak się z nim kłóciłam, że nie wytrzymałam i go popchnełam. Tak się niefortunnie zdążyło, że upadł i tyłem głowy wpadł na kaloryfer (ten żeberkowy). Jak można się było domyślić, krew zaczęła tryskać we wszystkie strony. On zaczął tylko delikatnie szlochać a ja jak zobaczyłam to co mu zrobiłam wpadłam w histerię. Nie obyło się bez szpitala i szwów. Mama często się śmiała, że to bardziej wyglądało na to, jakbym to ja sobie rozwaliła głowę a nie on, bo darłam się w niebo głosy.
Dzisiaj mamy z bratem całkiem inne relacje. Po tym wspomnieniu została blizna na jego głowie a na mojej twarzy uśmiech. ;)

Z moim starszym o 3 lata bratem zawsze bardzo się"kochaliśmy".;) Od małego na całego można by rzec. Wieczne kłótnie, bijatyki, wyzwiska. Kto ma rodzeństwo na pewno to dobrze zna.
Pewnego razu gdy miałam około 6-ciu lat tak się z nim kłóciłam, że nie wytrzymałam i go popchnełam. Tak się niefortunnie zdążyło, że upadł i tyłem głowy wpadł na kaloryfer (ten żeberkowy). Jak...

Ta, która musi umrzeć[bookLink]4890473|Ta, która musi umrzeć[/bookLink]

Ta, która musi umrzeć[bookLink]4890473|Ta, która musi umrzeć[/bookLink]

 [bookCover]4890473|Ta, która musi umrzeć[/bookCover]